"Sevmeler emek ister, sen benim emeğimsin." 🌿 Eski dönem köy kurgusudur.

Gece boyu izledim; Çadıra düşen gölgesini. Peçesini indirişini, Sigarayı yakışını.. Üfleyişini geceye.. Yer yer çadıra dönüp bakışını.. Nefes alıp verişini.. Gözlerinde hiç korku yoktu, deli cesareti okunuyordu yüzünün her köşesinden. Büyük kalabalıklarda dahi kaybolmayacak bir güce sahipti. Herkese göz gezdirirdiniz de onun duruşu dönüp tekrar bakmanıza neden olurdu. Bu farklılık gizlenemeyecek türdendi. Siyahlara bürünmesi gecede kaybolmasına yetmiyordu. Karanlıklar içinde bir karanlık, ama günden daha aydınlık.. [Gerçek kişi ve olaylarla bağlantısı yoktur. Tarihi bir değer taşımamaktadır ! Yazar Cadillac değil, at sürmek istediği için fi tarihini seçti. ] Tüm hakları saklıdır. ~31.12.2015~

🔴 HİKAYEYE YENİ BÖLÜMLER EKLENMEYECEKTİR MAALESEF. ______________________ Clarine Moncreiffe, Eilinior Kalesi'nin tek leydisidir. Ama on sekiz yaşına geldiğinde babası tarafından kırk iki yaşında İskoç bir lorda verilir; evlenmek üzere... Başka hiçbir çaresi olmadığını anlayan Clarine, lordun kalesine doğru yola çıkar. Ama yolculuk esnasında hiç beklenmeyen bir şey olur ve mola verdikleri bir köyde saldırıya uğrarlar. Peki onu o saldırıdan kurtaran, adı dillere destan olmuş yenilmez İskoç savaşçıların yaşadığı orman kalesi Choilleich'ın kontunun oğlu olursa? Üstüne üstlük o da Clarine'in evleneceği lorddan intikam almak için aslında kim olduğunu bilmeden onun peşindeyse? Peki Clarine gittiği kalede herkese kendini Eilinior Leydisi Clarine değil de, Balfour Köyü'nde yaşayan sıradan bir tüccarın kızı Euphemia olarak tanıtırsa? İşte o zaman her şey daha farklı olur...

Wattys 2019 Yeni Yetişkin kategorisi kazananı Dünyanın tüm yükünü bile isteye omuzlanmış bir adam, aşkı birinci elden yaşamayı reddeden bir kızla tanıştığında; hayatları bir daha asla eskisi gibi olmayacaktı. *** Daha önce, hayal kırıklıklarımın ölüme sebebiyet verebilecek kadar ağır yaralanmalara yol açabileceğini hiç aklımdan geçirmemiştim. Ben düşerdim, hiç sızlanmadan dizlerime kendim üfler, üzerimdeki tozu silker, başım eskisinden daha dik yoluma devam ederdim. Ama atladığım bir nokta vardı. İnsan beyni pimpirikli bir ev hanımı gibiydi. Çekmecelerine sadece yıkanmış, ütülenmiş, mis gibi kokan anıları yerleştirirdi. Kötü anılar, odanın en karanlık ve gözden en uzak köşesinde çürürken kesif bir koku yayardı etrafa. Tam da şimdi anlıyordum. Gözlerinin rengi tanıdıktı. Gözlerinden geçen duygu şeridindeyse daha önce şahit olmadığım bir şeyler vardı. Ve ben bugün, burada, seneler önce yanlış kaynayan kemiğimi düzeltebilmek adına aynı yerden, yeniden kıracaktım. *** Hikayenin Başlangıç Tarihi: 23.06.2017 Hikayenin tüm hakları saklıdır ve copyrighted.com tarafından korunmaktadır.

Kendisine dayatılan kaderden kaçan genç kız hayatın getirdiklerini kabul edebilecek mi ? Peki aşkın en beklenmedik ve tutkulu hali karşısına çıktığında içindeki kaçma dürtüsünü mü yoksa teslim olmayı mı seçecek. "Göğsümün üzerindeki elle soluğum kesilmiş kaburgalarımın altındaki çarpma son hızında artmıştı. Elini hiç kıpırdatmasada hızla inip kalkan göğsüm elinin baskısını arttırıp, azaltıyordu. "Du-durr" diyebildim başımda olmayan aklımı toplamaya çalışarak. Yüzünü boynuma gömüp derin bir nefes alıp, "şşşttt "dedi sadece. Dudakları boynuma değdiğinde elektiriğe kapılmış gibi titremeye başladım. "Yavuz... dur... lütfen" kelimeleri bulup çıkarmak öyle zordu ki şuan fısıldamış bile olsam konuşabildiğime kendim bile şaşırmıştım. Yüzünü boynumdan kaldırıp en derin ormanların yeşilini kıskandıracak gözlerini kapanmak için yalvaran gözlerime dikti. "Sen benimsin" dedi tamamen kesinlik barındıran sesiyle. "Seninim" dedim nerden geldiğini bilmediğim bir cesaretle. Dudakları dudaklarımı örterken sadece tek soluk alabilmiştim...

Şeyh Efendi! Şimdi sana bir hikaye anlatacağım. Bu hikayede, insan elinin henüz tam olarak kirletemediği bir doğa vardır; at arabalarının tozuttuğu yollar, balta girmemiş gür ağaçlı ormanlar, bacasında duman tüten evler vardır. Bu hikayede yaşamayı da ölmeyi de başaramamış insanlar vardır. Korkarım ki aklımı kaybettiğimi söyleyeceksin dinleyince. Fakat ben artık susmaktan gocunduğum kadar gocunmuyorum delilikten. Bu bir on dokuzuncu yüzyıl yalnızlığı hikayesidir. Kulaklarını iyi aç da dinle beni, öğreneceksin bir insan nasıl delirir! "Yarayla alay eder yaralanmamış olan" 05.10.21/

"Demez mi anası, topallığına bakmadan benim kızıma göz koymuş diye? Der. Bu konuyu bir daha açma anne." ****** "Seni yaktım, kül ettim ruhumda; ama yine bana senin kokun geldi. Meğer ben seni küle çevirirken, ruhum iradesizce kokunu saklamış," dedi gözlerime bakarken. Sözleri dudaklarından her saçıldığında, benim cehennemden farksız kuyularım harlanarak coşkunca alevlendi ve onun sözlerinin ucunu yaktı, tutuşturdu. Yakmalı ya da yanmaya hazır olmalıydım. GÜL KOZASI İSMİ İLE YAYINLANAN İLK KİTAPTIR. 13.08.2020 tarihinde yayımlanmaya başlamıştır. HİKAYE ŞAHSIMA AİTTİR. ÇALINMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR...

Ben ve gözlerim her şey normalmiş havası yaratmaya çalışırken, kalbim içeride bildiğini okumaya devam ediyor. Takılmaması gereken yerde takılı kalıyor. Gözlerinde. -Bir daha görünür mü Gözlerin gözlerime... Bir daha göründü, gözlerin gözlerime. .... "Gözden ırak olan, gönülden de ırak olur" sözüne dayanarak, araya mesafeler katan Yasemin'in, o dediğin şey öyle olmuyor yalnız cevabını almasını anlatan sıcacık öyküsü...