Önüme bir kadeh koydu, içine şarap doldurdu ve ince uzun parmaklarıyla masa da bana doğru ittirdi. Kimse dokunmadı, sadece gözlerimiz değdi kadehe ama o kadeh devrildi, kucağıma düştü ve içinde ki şarap bedenime yayıldı. Bu şarap benim kanımdı, şarap şişesinin kırılan cam parçaları benim kalbimdi ve kucağıma düşen bu kadeh benim hayallerimdi. Kadehi bana uzatan bu adam ise ölümle aramda ki tek engeldi.

" Bir kere biz anlaşmalı evlendik! " dedim sesimin heyecanlı çıkmasına engel olamayarak. " Unuttun mu ben senin sadece ve sadece emanetindim. " göz devirecektim ki bir anda poziyonumuzu değiştirdi. Beni altına alarak üzerime çıktı. Bacaklarımın arasına yerleştiğinde bedenim gerildi. Neden gerildiği hakkında bir fikrim vardı aslında. " Anlaşma bozuldu, sevgili eşim. " Dudakları dudaklarıma sürtündüğünde gözlerimi kapatmak üzereydim. " Sen ve ben gerçek bir evliliğin içindeyiz ve gerçek evlilikte ne oluyorsa hepsini bir bir gerçekleştireceğiz, başka soru? " 29. 11. 2021

ailesi için tanımadığı bir adamla evlenmek zorunda kalan Aden'in hikayesi...

Zorluklarla ayakta kaldığı hayatında bir de bursla kazandığı üniversitesini ilerletmeye çalışan Yağmur, hayatının en büyük pişmanlığını yaptı... Birine aşık oldu. O adam ondan sadece kalbini almadı... ama geride yalnızca pişmanlıklar kaldı. Peki yıllar sonra, bir anda karşılaştıklarında; her şey hâlâ aynı mıydı? *

"Adı Lamia." dediğinde parlak yansımalı yelesi olan güzel atına doğru yürüyorduk, el ele. "İnanışa göre mitolojide Lamia, siyah ve kadifemsi bir pelerin giyer. Menekşe rengi gözleriyle çıkar insanın karşısına." "Onun da siyah ve kadife bir pelerini var sanki." diye mırıldandım. "Dışarısı ne kadar soğuk olursa olsun nefesinden o buhar çıkmaz Lamia'nın." diyerek kaldığı yerden devam etti. "Çünkü ölümdür Lamia, nefesi ölüm kokar." Beni nazikçe kolumdan çekti, dudağım bir ata verilen ismin ürkütücü hikayesiyle seğiriyordu. "Buna rağmen tek istediği biraz olsun sıcaklıktır." dedi, "Karşısında bu isteğini yerine getirmeyecek insan sayısı bir elin parmağı kadardır çünkü inci çiçeği kokar her yanı, büyüsüne kapılmamak imkansızdır." Bana ne yapacağımı tahmin etme fırsatı bile tanıma­dan ağılın içine doğru yürümeye devam etti. Yerlerde içi tahıl ve saman dolu, bir sürü çelikten kova duruyordu. "Lamia'nın öpücüğü nefessiz kalmak içindir." dediğinde derin bir nefes alarak tamamladım. "Bu yüzden insan, karşısındaki Lamia bile olsa o öpücüğün tadına varmak için öper onu." dedi ve durdu. "Ölümü göze alır, Lamia'sından vazgeçmeyi alamaz." İlk yayım: 12.02.2016

- Cihan ağa artık senin efendindir. Bileğinden tutup Cihan'ın önüne fırlattı. Düşecek gibiydi. Bir an sendeledi. Cihan sinirle önünde olanları izliyordu. Neydi önüne atıkları? Bir an içinden saydırdı. Sinirle söylendi. -Başka kız mı yok bu konakta? Hikmet ağa, -Budur. Berdelin hakkı budur. Ol hakkına razı Cihan ağa fazla uzatmadan kızı al git. Cihan'ın öfkesi gözlerinden taşacak gibiydi. Koskoca Cihan holdingin sahibi Cihan Ateşhan'ın önüne atılan ucube. -Ne yapayım ben bu ucubeyi? -Ne yaparsan yap. Sinirle başını salladı. Sanki yer yerinden oynayacaktı. Aydan korku ile ağlamaya başladı. -Abiciğim bi dinle istersen? Kolunu ittirdi. İyice sesini yükseltti. - Aydannnnnn.....Senin gibi kardeşim yok artık Cihan, sinirle önünde yaprak gibi titreyen ucubeye baktı. Önündeki kız i ellerini önüne bağlamış başı yerde sessizce bekliyordu. -Başka kız yok mu dedim Hikmet Ağa? -Yok, ağalarla verilen karar budur. Sende kabul ettin. Berdelin hakkı budur. Cihan yerinde duramıyordu. Bir an düşündü. Yanındaki ucubeye iğrenerek baktı. Aslında belli bir süre yanımda kalkan olarak kullanabilirim. Sinirle bakarken bakışları adeta kızı ayaklar altında çiğnemek ister gibiydi. -Yürü... Yürü bakalım ucube. Sessizce araca doğru yürürken düşünemiyordu. Tek istediği okuluna devam etmekti. Tek isteği tek yaşama gayesiydi. Birde kız arkadaşları ile çaldıkları küçük orkestraları vardı... Tüm yaşamı okulda kız kıza yaptıkları etkinliklerdi. Aracın arka kapısın açıp içeri sessizce girdi. Cihan sinirle aracın kapısını açıp şoför koltuğuna oturdu. Cihan dikiz aynasını ayarladı. Hızla aracı çalıştırdı. Bir süre sessizce yol aldılar. Genç kız hala başı yerde sessizce durmaktaydı. Ağlamıyor neredeyse nefes dahi alamıyordu. Sertçe sordu. -Adın? Sesi duyulur duyulmazdı. -Mercan

Hafızasını kaybeden ajan Elaina, dünyaca ünlü italyan mafya lideri olan Arian Domenico Rossi'nin gizli sırlarını bulmak için yeniden görevlendirilir. Geçmişinde işlediği affedilmez günah yüzünden ona düşman olan katil mafyanın yan odasında kalmaya başlar. Aldığı gizemli notlar yüzünden Arian'ın Malikânesinde her şey ona tuhaf gelmeye başlar, bir oyunun içinde olduğunu düşünür. Peki ya asıl oyuncu melek yüzlü günahkarlarsa? 𝑀𝑒𝑙𝑒𝑘𝑙𝑒𝑟 𝑔ü𝑛𝑎ℎ𝑘𝑎𝑟, 𝑔ü𝑛𝑎ℎ𝑘𝑎𝑟𝑙𝑎𝑟 𝑎𝑠ı𝑙 𝑚𝑒𝑙𝑒𝑘𝑙𝑒𝑟 𝑜𝑙𝑎𝑏𝑖𝑙𝑖𝑟. ~𝐾𝑎𝑛𝑙ı 𝑍𝑖𝑛𝑐𝑖𝑟 "Laşeatelis cehennemine hoş geldin. Burada ki tek kural: kimseye aldanma." ⛓️ Bu isimde yazılan ilk kitaptır. Uyarı: bu kitapta; cinsellik, olumsuz örnek ve davranışlar bulunmaktadır! Kitabımın çalınması durumunda gerekli işlemler yapılacaktır!

+18 içerir, sansür kullanmak istemiyorum. Nasıl olabiliyordu? Dokunulmazlığı vardı ve bende bu bile istek uyandırıyordu. Elindeki çatalı ve bıçağı kavraması sıkılaşırken küp şekilde kestiği et parçasını dudaklarına götürdü. Daha önceki 7 eşit parçadaki küp kestiği etler gibi bunu da 12 çiğneyiş sonrası yuttu. Ezberlemek ancak bu kadar iyi hissettirebilirdi. Dün geceki dokunuşlarından sonra vücudumun hâlâ onun için sızlamasına anlam veremiyordum. Ona olan ısrarlı bakışlarımı fark etmiş olacak ki, elindeki çatal ve bıçağı bırakarak sağ elini kadeğine uzattı. Gözlerini karşıdaki adamdan ayırmadan masasın altına sol elini sokarak bacağıma ulaştı. Eteğimin kısalığı ona avantaj sağlarken bunun için yanıp tutuştuğumu hissediyordum. Daha önce el sıkışmamış birinin tenimde gezinen elleri beni hiç olmadığım kadar tatmin ediyordu. Başlangıç tarihi; 12 Ağustos 2021

"Madem çok ısrar ettiniz, o zaman artık bey diyebilirim." deyip gülümsedim, bandı yapıştırdıktan sonra yutkundu. "Boşver beyi." deyip dudaklarıma yapışmasıyla neye uğradığımı şaşırdım. Karşılık veremedim çünkü o dakika sanki her şeyi unutmuş gibiydim ve hiçbir şeyi bilmiyor yapamıyordum... Çekileceğini anladığımda elimi ensesine attım ve kendime daha çok bastırmaya başladım, karşılık vermeye başlamıştım... Elimden tutarak ayağa kalktığında bende kalktım, çekilir çekilmez ilk fırsatta konuştum, "Koridorun sonu sağ oda." dememle gülümsedi, tekrar dudaklarıma yapıştı ve beni kucağına alıp hızla odaya götürdü. İçeri girdikten sonra beni yatağa bıraktı ve dudağımı öpmeye devam etti, yavaşça kayarak boynuma gömüldü ve boynumu emmeye başladı. İnlemeye başladığımda duraksadı ve tekrar devam etti, boyun etimi koparmak ister gibi emiyordu, bir yola giriyordum, sonu açık ya da kapalı, ama bir yol başlıyordu benim için...