Eren ailesinin biricik oğlu konaklarındaki öksüz hizmetçiyle karşılaşırsa...

Bir insana ne zaman aşık olursunuz? Çocukken, o gol atmak istediği için onun yerine kaleye geçtiğinizde mi? Yoksa, saatlerce beklediği salıncak sırasını size verdiğinde mi? Hazal, bu sorunun cevabını biliyordu. Fakat cevabı bilmesi gereken kişi, o değildi. * * "Eğer istediğin şeyin peşinden gitmezsen ona asla sahip olamayacaksın. Eğer sormazsan cevap hep hayır olacak. Eğer adım atmazsan, hep aynı yerde kalacaksın."

Mahir, yıllarını sevdiği kadına adamış bir adamken, bir ihanetle yıkıldı. Geriye sadece kızı Elîn kaldı. Azize, sevdiği adama çocuk veremedi diye kuma getirildi. Sonra da terk edildi. Yalnız kaldı. Ve sonra iki yaralı kalbin yolları kesişti. Zorla, mecbur bırakılarak, bir araya geldiler. Ama insan kalbi tuhaf şey. Kırık dökük de olsa, sevdaya hâlâ yer açabiliyor bazen. Bu kitap, belki de birçoğumuzun 'keşke'lerine benzeyecek. 'Keşke daha önce tanışsaydık' mesela. Mahir ve Azize'nin aşk hikáyesi Kitap kapağı: Damla_yazar Kitap şahsıma aittir. Yazım yanlışları olursa bana nazikçe bildirin. Azerbaycanlı olduğum için bazı sözler uyuşmaya bilir.

🔥 KÜL ve BARUT "Kül geçmişin izidir, barut geleceğin kıvılcımı." Ben küçükken annem saçlarımı örerdi. Parmaklarının kokusu hâlâ aklımda, sabunla toprak arası bir koku. Babam gülerdi bazen, az ama derinden. Evimiz fakirdi belki ama sıcaktı. Sonra bir sabah... bir çığlık, bir sessizlik. O gün ikisi de gitti. Ben kaldım, küçücük bir çocuk, koca bir sessizliğin içinde. Amcam aldı beni yanına. İlk gün başımı okşadı, "Artık bizde kalacaksın," dedi. Ama o el çok geçmeden tokat oldu. "Konuşma kız! Yetim, başına iş açarsın." Ben sustum. Sesimi toprağa gömdüm, gözyaşlarımı içime sakladım... Bir gün... bir göl kenarında, bir el tuttu beni. Soğuktu, sertti ama canlıydı. O an ilk kez biri bana bağırmadan dokundu... Ve o yabancıyla tekrar karşılaştım...berdel yüzünden. Oda sessizdi. Kadın başını eğdi, elleri titriyordu. Adam pencerenin önünde duruyor, bakışlarında derin bir yorgunluk vardı. Kadın (fısıltıyla): "Ben hep sessizdim... Konuşunca cezalandırıldım, susunca unuttular. İnsan bazen sesini değil, kendini kaybediyor. Ben de öyle oldum." Adam derin bir nefes aldı, bakışlarını ona çevirdi. Adam (kısık sesle): "Sessizlik bazen huzur verir... Ama ben onu hiç bulamadım. Aradım her insanda, her gecede... Hep sustum, ama içim hep bağırdı." Kadın ürkekçe başını kaldırdı. Kadın (çekinerek): "Sen sessizliği aramışsın... Ben ondan kaçmışım. Ama şimdi... aynı sessizlikteyiz." Adam bir adım yaklaştı. Adam: "Senin sessizliğin korku. Benimki yorgunluk. Ama belki ikisi birleşince, biraz huzur eder." Kadın: "Ben çok yoruldum." Adam: "Ben de... Ama artık susmak değil... dinlemek zamanı." O gece, iki sessizlik birbiriyle konuştu. Kelimeler azdı, ama anlam doluydu. Kadın ilk defa bir sessizlikten korkmadı. Adam ilk defa bir sessizlikte huzur buldu. 🕯️ Berdel kurgusudur! (Yetişkin

Gerçek ailem kurgusu

Kitabım aile-asker kurgusudur. Askeriyeye ilgim var fakat 100/100 bilgim olmadığı için kusurlarım için şimdiden özür dilerim. Lütfen yorum yaparken kitap sahibinin duygularını düşünerek hareket edin. Umarım beğenirsiniz. Ben öykü insanların "kadınlar evde oturmalı" sözlerine karşı çıkmış bir hayatım var. Küçük yaşlarda ailemden gördüğüm fiziksel ve psikolojik şiddet hayatımın değişmesinde önemli rol oynadı. Şimdi benim hikayemi dinleyelim...

Çocukluğundan beri zorluklarala büyüyen sonra vatanına aşık bir kızın zorlu hayatı bu zotuluklarin yanında sevgi âşk ve daha birçok olayy...

Arkadaşlar alışılmışın çok çok dışında bir gerçek ailem kurgusu bırakıyorum buraya hemen gelin ve okuyunnn HİKAYE BİTTİKTEN SONRA DÜZENLENECEKTİR, İÇERİĞİN DE KÜFÜR, ARGO, VE RAHATSIZ EDİCİ UNSURLAR VAR RAHATSIZ OLANLAR LÜTFEN OKUMASIN... Neydi aile ? Bende bir açıklaması yoktu. Bir zamana kadar baba kelimesinin bir anlamı olmamıştı, bir zamandan sonra ise aile kelimesinin ne demek olduğunu unutmuştum. Sahi neydi aile? Ne demekti ? Sadece para mıydı? Yada yapmacık sevgiler? Hiç bir anlamı olmayan dört harf, hiç bir anlamı olmayan bir kelime. İnsan ailesine düşman olur muydu? Yada onlardan nefret edermiydi ? Sorular çok fazlaydı, ama hiç bir zaman bir cevabı yoktu...

İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...

Final oldu