"Sana tek bir şartla inanırım küçük kız.Eğer istediğimi yaparsan seni bu odadan kimse görmeden çıkarır evine bırakırım." Gözlerine korku dolu ifadeyle bakarken "Kabul etmezsen de ablan gerçekleri öğrenir." Başımdan aşağı kaynar su dökülmüş gibi titremeye başladım .Bunu anlamış olmalı ki kollarımdan tutup kendine çekti...
Beni kurtardığını sandığım adam aslında bir ömür boyu kendine tutsak etmek istiyordu. Koşarken sokağa girince çıkmaz sokak olduğunu görüp şansıma lanet ettim. Tam karşımda sakin adımlarla yürüyüp önümde durdu. "Esila bütün girdiğin yollar bana çıkıyor anlasana güzelim ben senin çıkış biletinim." Kolumdan tutup kendine...
"Sen benim ay ışığımsın .Sen olmazsan ben tamamen karanlığa bürünürüm... İlk kurgum olduğu için yazım yanlışları olabilir...