Savcı ve asker hikayesidir aynı zamanda bir gerçek aile hikayesidir kitabıma bir şans verin lütfen

Tüm insanlık yalan üzerine kurulu. Bastığımız toprak, soluduğumuz nefes. Aldığım her emanet nefes onu anımsatıyor bana. Camın açıkta bıraktığı boşluk kadar görüyordum gök yüzünü. Ayaklanarak odanın çıkışına adımladım. Oturma odasına adım atacaktım ki gördüğüm manzara, emanet olan nefesimi kursağımda bıraktı. Elleri; iki başının arasında, önünde onlarca şarap şişesi. Ve sayıkladığı o öldürücü cümle. "Ben şizofren değilim. Ben şizofren değilim." -Tamamlandı.-

Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi, aklını karıştıran ve tüm yolları kendisine çıkaran gizemli bir genç adamla karşılaşırsa... Neler olur?

Gardiyan beni ters kelepçe yapmak üzereyken bir daha ileriye fırladım ve kafam Deren'in göğsüne denk geldiğinde, onu omuzlarından sertçe arkaya ittim. Yumruklarımı göğsüne doğru vurup tekmelerken saçlarım sürekli yüzüme düşüp duruyordu. Deren hâlâ aynı kayıtsızlıkla beni izlerken, "Yalvaracaksın!" Diye bağırdım tekrardan. Gardiyanlar sert bir uyarıyla beni ikinci kez yakalayıp ters kelepçe yapmak için yere düşürdüğünde, Deren sanki yere uzanabilmem için bir adım geriye çıktı. Aşağıdan ona, alev alev gözlerle bakarak başımı salladım. "Benden bir çocuğun olması için yalvartacağım seni." Hikâyede +18 unsurlar yer almaktadır!

Az önce Eylül'ün tuttuğu boşta kalan elini yeşil kalın askeri kemerinin üzerine koyup lafa girdi. " Gel ben sana espriyi göstereyim."dedi. Elini kemerinin üzerinden çekip göğsünün üzerinde yazan yazıyı işaret etti. " Bak bakalım burada ne yazıyor?"dedi sesindeki alaycı tınıyla. " Arslan."dedi karşısındaki adam kısık çıkan sesiyle. Ardından Eylül'ün yaka kartını gösterdi Toprak parmak ucuyla. "Peki burada ne yazıyor." "Eylül Arslan." "Aynen öyle." dedi Toprak başını aşağı yukarı sallayarak. Ardından elini kaldırıp yüzüğünü gösterdi. " Bu."dedi sorgulayan sesiyle. " Yüzük." Eylül'ün elini tutup kaldırdı. " Bu."dedi tekrar. Aynı cevabı aldığında ellerini indirip birbirine kenetledi. Ve tekrar kaldırıp herkesin gözüne sokarcasına konuştu. " Birleştir bakalım ne çıkacak ortaya."dedi. Ardından masaya göz gezdirip karşısındaki adama dikti bakışlarını. Birkaç saniye cevap vermesini bekleyip adamın omzundaki elini sıktı. " Evlisiniz."dedi adam fısıltıdan farksız sesiyle. " Doğru cevap." dedi Toprak alayla. Adamın omzundaki elini çekip yüzünü Eylül'e çevirdi. Birkaç saniyeliğine yumuşayan bakışlarını tekrar buza çevirip masaya döndü. Birbirlerine kenetlenmiş ellerini gösterip: " Duyduğunuz gibi biz evliyiz. Daha öncesinde bilmiyordunuz çünkü bilmenize gerek yoktu. Şimdi öğrendiğinize göre herkese afiyet olsun." dedi. Masadan yükselen hayret nidalarını umursamazken masadaki yerine ilerledi. Eylül'ün elini bırakmadan yanındaki sandalyeyi çekip:" Geç güzelim." dedi. Yanlarındaki birkaç kişi duydukları ile küçük çaplı bir şok yaşarken onların gözü sadece birbirleri üzerinde idi.

O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına aşık olmak üzere.

Sıradan bir insan, bir ağacı dokunuşuyla boydan ikiye bölebilir miydi? O ağacın içinden 10 yıldır çürümeyen bir ceset çıkabilir miydi? Sıradan bir insan, nehre düşerek başka bir dünyaya gidebilir miydi? Ben arafın ıssız koynunda ölüm şerbetini içtiğim gün, düştüm bilinmezliğin ipsiz kuyusuna. Daldım ölüm uykusu gibi bir nehre. Aldı beni nehir, sürükledi ait olduğum yere. Ait olduğum yer ise Arnina adında mitolojik bir dünyaydı. Sıradan bir insan zinhar bunları yaşayamazdı. Zaten ben de sıradan bir insan değildim. Daha doğrusu, insan değildim. Soyum sizin gibi Adem ve Havva'ya değil, bir efsaneye dayanıyordu. Ve ben, Ayperi. Ayperi Soydan... O an yemin ettim, efsaneler gibi yaşayacak ve efsaneler gibi ölecektim. 🌕

《TAMAMLANDI》 Arbor Krallığının Prensesi Nympha'yı bekleyen iki zorlu savaş vardı. Biri dengeleri alt üst eden karanlık bir güce karşı, diğeri ise kalbini sıkıştırıp onu nefessiz bırakan bir aşka. ⌜ Çocuk kendini beğenmiş gülümsemesiyle, "Prensesim, lütfen hatırlatmama izin verin ben bir Bellum'um." dedi. Nympha'nın yüzü birden katılaştı. "Bana böyle hitap etmeni sevmediğimi daha kaç kere söyleyeceğim." "Ama sen Prensessin. Hatta şu an senin önünde diz çökmem gerekiyor." Ventus alaycı bir tavırla dizlerini üstüne çöktü ve başını kaldırıp Nympha'ya baktı. Nympha gözlerini kıstı ve "Çok eğlendim doğrusu" dedi sert bir şekilde. Sonra eteklerini tutarak Ventus'un yayının yanına koştu. "Ok nasıl atılırmış öğren bakalım." ⌟ Buraya kadar okuduysan bölüme tıkla ve Nympha'yla tanış! Pişman olmayacaksın. 😊 Kapak tasarımı ve kitaptaki tüm görseller bana ait. ✨️ *TÜM HAKLARI SAKLIDIR*

Kaderin, karanlık yazgısı değişmezdi. Ama lakin kaderi değiştirmek bizim elimizdeydi. Belki de kaderi değiştirmek mümkündü. Bazen bir söz, bazen bir insan ve bazen de bir seçim. Karanlık geçmişi ne kadar saklanmaya çalışsanız da gerçeklerin bir gün ortaya çıkma gibi bir huyu vardır. Feyza Kara; seçilen kurban. Tilki; ne av ne de avcı. Ortaya dökülen ve dökülecek olan sırlar. İhanet, kayıplar, göz yaşı ve ölüm. Aşk; bazılarını yaşatır bazılarına da ateş. İlk yayın tarihi: 06.05.2023 Yeniden düzenleme tarihi: 10.09.2025 Kapak, pinteresten alınmıştır. Tüm hakları saklıdır. Çalıntı kopyalama durumunda yasal ișlem bașlatılacaktır.

Adı gibi cehennemdi Neyran.Geçtiği yerlerde enkazlar oluşturuyordu.Ta ki karanlığın dibinde bulunan koyu kahve gözlere rastlayana kadar... Kendi bataklığında boğulan bir adamdı Karan.Yeraltı dünyasında acımasız bir katil olarak anılırdı.Şu ana kadar kimse tarafından görülmeyen bu adam bir çift mavi gözlerin radarına takıldı... NEYRAN ORHON🎈KARAN SAYGINER # Bu hikayenin kopyalanması veya kullanılması yasaktır.Aksi durumda yasal işlem uygulanacaktır.#