Arkeolog olan Ayliz hayatının en büyük hedefini gerçekleştirmek üzere başına neler geleceğini bilmeden Mısır ülkesinde bir piramidin içine girer. Her şey olağan bir şekilde ilerliyordu. Ta ki Ra'nın gözünü bulana kadar... Onu kendi dünyasından alarak bambaşka bir dünyaya sürükleyen o göz bir şey kazandırmıştı. Aşkı... Antik Mısır'ın gizemleriyle birlikte süregelen bir lanet ve tüm bunların yanında her şeyden bihaber olan bir Dünya. Bu onların hikayesiydi. Gecenin hakimi ile parıltısının...

"Şimdi seninle bir anlaşma yapacağız," dedim gözlerimi nefret ettiğim adamdan ayırmadan. Gözlerine baktığımda hissettiğim tek şey, benden çaldıklarıydı. Benden düşlerimi, hayallerimi, umutlarımı ve anne olma şansımı çalmıştı. Öyleyse bende onun hayatını çalacaktım... Kafası karışmış gibi "Ne anlaşması?" diye sordu. "Madem yumurta hücrelerimi çaldın ve benim çocuğumla sevgili karına taşıyıcı annelik yaptırdın, öyleyse yeni kuralları ben yazacağım." "Ne diyorsun sen? Ne saçmalıyorsun?" "Çocuğumu ben doğuramayacak olabilirim ama olması gerektiği gibi herkes benim çocuğum diye bilecek. Gerçekleri sadece ikimiz bileceğiz."

Zaman Oyuncuları isimli ilk hikayenin devamıdır. "Özlem, geleceğin geçmiş gibi olması isteğidir - ama, şimdi açısından, gelecekten önce, şu ânın, önceki -anımsanan- anlar gibi olması isteği; ve -olamadıkları için-, olmamaları -olamamaları-ndan dolayı, isteğinin boşa çıkması konusundaki, itirazıdır." (Oruç Aruoba) "Ben genelde geçmiş zamanları seviyordum. Mesela elektriğin icadından önce mutlaka gidip geceleri gökyüzünü seyretmeli insan. Van Gogh'un "Yıldızlı Gece" tablosu hayal gücüyle birleştirilmiş sanat değilmiş; meğerse gerçekten o gökyüzünü ışıkların yolunuzu kesmediği bir gökyüzünde görmek mümkünmüş. "

Bazı ÖLÜMLER uzun, bütün HAYATLAR kısaymış!!! "Ne yapıyorsun sen?" diye haykırdım. "Sus, ben ne dersem onu yapacaksın. Kaltak!" bir tokat daha attı suratıma. "İmdaaaaat!" diye bağırdım ama müzik son sesti, kimse sesimi duyamazdı. Adamın fantezisine bak, beni öldürecek! "Bağırma" dedi hiddetle, bir tane daha çaktı suratıma. Gözlerim kaydı ve bayıldım. Her şey durdu. Acaba ölmüş müydüm? Yoksa gerçekten kalbimin attığı yere, annemin mezarına mı gidiyordum. 24 saat oldu, kurtuldun.. dedi içimde dedelere, amcalara, abilere hep inanmış olan ses. Ama hep de kazık yedin be Zümra hepsinden, dedi küskün çocuk içimdeki. "200'e şarj ediyorum. Dur! Geldi." Bu kadın sesi de neydi böyle, Serkan'dan kurtulmuş muydum, ellerimde bir şeyler vardı ama kesinlikle kelepçe değildi, kafamın üstünde değillerdi bir kere bileklerim, vücudumun iki yanındaydılar. Kadın benim için geldi diyordu, o sırada kapının orada sevinçle zıplayan üç kişi gördüm bulanık bulanık. Sonra içlerinden biri netleşmeye başladı. Çok tanıdık bir yüz, sakalları çıkmış, boyu daha da uzamış ama kızıl sakalları daha da yakışmış bir genç... Beni tek mutlu etmiş insan bilmese de.. "Tuna gelmişsin." dedim son gücümle zorlayarak. Zorladım çünkü gitsin istemiyordum. Ama sesim çok tuhaf çıkmıştı. Kendi sesimi tanıyamıyordum. Boğazıma bir şey mi yapmıştı o pislik? Karnımda bir acı hissediyordum, sanki kesilmiş gibi. Elimi kaldırmak istedim kaldıramadım. Tuna yanındakilere garip bakışlar attı ve sonra yanıma yaklaştı. Doktor gibi görünüyordu, çok yakışmıştı ona doktorluk.

Geçmişte yaşanan kayıplar sorgulanabilirdi, ama sorgulanmadı... Bir çocuk yapayalnız büyürken, geçmişin saklanan sırları onu sessizce takip etti. Sonunda O'nu ve sırları açığa çıkaracak gelecek onu alıp zaman girdabına sürüklemişti bile... Zamanın elinde oyuncak olan onlar mıydı, yoksa zamanla oynamanın tehlikeli tadına mı varmışlardı, insan zekasını alt eden, zamana boyun eğdiren aşkların çağrısı mıydı bu yaşananlar? Muhteşem bir bilim kurgu hikayesinin eşiğindesiniz... "Hayır zaman yolculuğu ile ilgili söyleyeceklerim var kendisine." dedim bir çırpıda, bunu söylerlerse mutlaka ilgisini çekerdim. Koruma aniden alaycı bir kahkaha koyuverdi. "Bak delikanlı, bize gün içinde neler neler geliyor biliyor musun sen? Patlayıcıları icad diye sunmaya kalkanlar, Hakan Çelik'i yurt dışına kaçırmak isteyen ajanlar, 2300 yılından geldiğini iddia eden yaşlı bunak dedeler, bir kaç seneye kadar ben onun gayri meşru oğluyum diyenler de çıkar da Allah'tan yaşı daha genç. Hadi genç adam, zaman yolculuğunu keşfedersen bana da uğra birlikte gezeriz." adam düpedüz kafa bulmuştu benimle. Ve evet gayri meşru değil, öz be öz oğluydum içerdekinin. Ama bir dna testi istesem deli diye içeri tıkarlardı herhalde. Umudumu yine de kaybetmemiştim. Konferans salonunun çıkış kapısına hızla koşturmaya başladım. O'nu yakalayacak ve ilgisini çekecek şekilde seslenecektim. Ama bu gün zamanın gerçekten benimle oynadığı gündü. Bir kaç saniye ile bindiği resmi araç önümden geçip gitmişti. Yerdeki taşa bir hışımla tekme savurdum.