Bir mahalle hikâyesidir.

"Neden getirdin beni buraya?" Gitmek istedim. Arkamı dönüp ilerleyeceğim sırada eliyle bileğimi tuttu. "Yürü." Emir veren sesine rağmen o an bile dediğini yapabilirdim ama kendime engel olup yapmadım. Peşinden sürükledi beni. Elimle bileğimdeki elini itmek istedim ama başaramadım. Parmakları mengene gibi sarmıştı bileğimi. O kadar hızlı adımlar atıyordu ki koşmak zorunda kalıyordum. Rüzgardan elbisemin etekleri savruluyor diğer elimle eteğimi tutmaya çalışıyordum. Hızlıca avlunun merdivenlerini çıktı. "Biraz yavaş olur musun?" Aldırmadı, daha da hızlı yürüdü. Avluya ulaştığımızda durdu. Aniden durması ile göğsüm sırtına çarptı. Nefes nefese kalmıştım. Savrulan saçlarımı düzelttim. Aşiret toplanmış bütün ağalar bize bakıyordu. Kolumu elinden kurtardım, omzu düşmüş hırkamı düzelttim. "Beni öldürmeleri için mi getirdin buraya?" Sanki etrafta hiçkimse yokmuş gibi sordum ona. Bana bakmadı. Cevapta vermedi. Ağaların içinden biri konuştu. "Ömer Ağa kızı getirmek ile en doğrusunu yaptın. Ölüm fermanı verilmiştir." Gözlerim anında konuşan adama döndü. Diğer ağalarda onaylar gibi başlarını salladılar. Ama o öyle bir şey yaptı ki, herkes şok oldu. "Zerde bundan böyle sözlümdür, Eroğlu aşiretinin gelin ağasıdır, ölüm fermanı düşmüştür." Ağzım açık ona baktım. ### Okuduğunuz töre hikayelerinden farklı bir kurguya sahiptir.

Gül 23 yaşında Xelikan aşiretinin ortanca kızıdır. Okuyup doktor olmak istese de Dedesinin izin vermemesi yüzüne hayallerine hiç bir zaman kavuşamamıştır. Kuzeninin Düşman aşireti olan Mervani aşiretinin kızını kaçırması ile Yolu Yürümek için can atan ama yürüyemeyen Asef ağa ile kesişirken hayallerini gerçekleştirebilecek Yürümeye muhtaç olan adamı yürütebilecek miydi? Asef 27 yaşında yürüyemeyen bir adamdır. Annesini küçük yaşta kaybetmesi üzere babası 2.kez evlenmiştir. Üvey annesi tarafından hep hor görüldüğünden hiç bir zaman tam mutlu olamamış, Ağa olmak için can atsada yürüyemediği için ağa olamamış bu adama yardım edecek tek kişi berdelle yolu kesişen Gül Xelikanlıdır. Peki Gül Xelikan Asef Mervani'nin hayatını kurtarabilecek miydi? Yürüyemeyen bir Adamın ağa olması ve Okumak isteyen bir kadının Destanı... "Ben senin kalemin olacağım Sen ise benim ayaklarım. Benim şöhretim sayesinde senin kalemin beni kurtaracak, senin kalemin sayesinde benim ayaklarım ise Amedin kirini tozu dumana katacak." ~ Kapak Tasarımı-bahariçel_🤍 (Ç)Alınması durumunda gereken tüm işlemler yapılacaktır. Kopyalanamaz, Satılamaz, çoğaltılamaz.!!! Adı ile konusu bakımından ilk ve tek kitaptır.! DRAMIN YOĞUN OLDUĞU BİR KİTAPTIR. LÜTFEN SİZE ZARAR VERDİĞİ ANDA KİTABI BIRAKINIZ! KİTAP HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEKLİKLE ALAKASI YOKTUR:) Kitabın bazı yerlerinde spoiler verilmişti!!!! 'Eski Adı:Kırık Hayatlar'

~Tamamlandı~ İnsan yaşadığı zorlukları bahane edip yazısındaki kaderin enaniyetine sığınmaktan hep kaçar. Hep daha iyisi olsun hep düşlediği hayat kendisinin yazgısı olsun ister. En çokta kabullenmeyi bilemez. Ben hep düşlediğim hayatın ötesini istemiştim, hep daha iyisi olsun isterken kabullendiklerimin ötesine gidememiştim. Kader denen o lütfu göz ardı etmiştim. Bu beni büyük ustalıkla ummadığım anda yakalamıştı. Diken sandığım şerrin ucundaki gülü hesap edememiştim. Nefret ettiğim adamın imtihanıydı beni bu kaderin ucundaki gülün bir gün solacağını sanmam. Yanılmıştım! Diken diye hesapladığım adam bana gül sunmuştu hep. Tutarsam kanardı bilirdim lakin onun bendeki teslimiyetiydi dikenlerin zarar vermeyişi. Ben ondan kaçarken aslında ona koşmuştum. Şer sandıklarım lütuftu, bunu ben bilememiştim. Senden nefret ediyorum dediğim adamı nefretimle beslemiştim, hislerim ise onun bana sunduğu papatyalarla gül budak olmuştu. Bilememiş, kaçtığım yerde hep düşmüştüm. Söylediği tek söz; düştüğün zaman elini hep ben tutacağım. Orada başlayan sözle aslında elini tutan hep ben olmuştum. Ben Zeynep. Daha küçücükken boynuma asılmış kolyenin kıyametçisi. Artık benim bir sırrım var. Bunu ben değil o kolyenin sahibi biliyor.

Tüm kavanozlar dolmaya layıktır. En çokta sevgi ile.. "Cennete girecek olan topluluklardan öyleleri vardır ki kalpleri kuş kalbi gibidir." (Müslim, Cennet, 27; Ahmed b. Hanbel, II, 331.) ❤️ "Sinirlenme küçük hem senin adın çok güzel. Ama şöyle yapabiliriz." "Nasıl?" "Takma adını Maşukiyye koyarız." Kız, bu fikre sevinmişti. Kendi isimini seviyordu zaten ama birde ona Maşukiyye denmesi ona çok sevildiğini hatırlatacaktı sanki. Kafasını olumlu sallayıp cevap verdi. "Anlaştık. Sevdim bu fikri." İçi rahatlamıştı Esmanın. Musab ise onu mutlu etmenin verdiği rahatlıkla kumrulara yaklaştı ve eline Maşukiyye'yi aldı. "Gel bakalım Maşukiyye adaşın ile tanış." Esma kıkırdayarak yanına yaklaştı. 'Ahh çok sevilen..' diye düşündü küçük kız. Bir gün kendinin de çok çok sevileceğini umut ederek, Maşuk'unun onu gelip bulacağını ümit ederek. "Geldim zeytin gözlü." ❤️ Esma & Musab #okumak 2.🕊️ #edebiyat 4. 🕊️ #tefekkür 2. 🕊️ #2021 1.🕊️ #din 1.🕊 Yayımlanmaya başlama tarihi: 28.10.2021 Hikayedeki kişi,kurum ve olaylar tamamen kurgudur. Hiç bir gerçeklik barındırmaz. Tüm hakları saklıdır.

"Onlar ülke... ama benim vatanım burası," dedi, Alparslan eliyle kalbimin üstüne basa basa. "Kalbin vatanım, gözlerin yuvam. Kahkahan dalgalanan bayrağım kadar içimde şen." -Tüm hakları saklıdır. Herhangi bir kopyalanma, çalıntı durumunda gerekli işlemler yapılacaktır.

Babası ve annesini daha 4 yaşında trafik kazasın da kaybetmiş ve ömrünün geri kalanını amcasının ailesiyle geçirmişti. Kendisine talip olan 40 yaşında ki bir adamla ve amcasıgilin bu konuyu düşünmesiyle bir korku sarmıştı bedenini ama son anda başka bir talibi çıkmıştı. Köyün en yakışıklı ve dürüst örnek delikanlısı olan Çağan matematik öğretmeniydi ve Ankara'da yaşıyordu. Onun da aklında evlilik yokken annesinin ona bu kızı överek anlatmasıyla ve yetim olup , 40 yaşında ki dul bir adama verileceğini duyunca içine bir sıkıntı düşmüştü. Daha 20 yaşında genç bir kızdı ve okumasına izin verilmemiş, bunca zaman kendi evi olarak bir yeri görememişti. O an vicdanını ve içinde ki sesi dinledi ve o kızla evlenmeyi kabul edip, nikah işlemlerini halletti. Peki sonrasın da ne yapacaklardı? O kıza bunca sene yaramadığı aile sıcaklığını hissetirebilecek miydi? ••• Watpadde konu, kurgu ve isim açısından ilk kitaptır, tamamen şahsıma ait❗

" Ben bir göçmen kızı gördüm ruhu ölü, kanatları kırık ,gözleri toprak ,saçları seher yeli " "Ben bir Karadeniz yağızı gördüm yüreği efkar , kolları huzur,gözleri gök yüzü" Karadeniz şahit oldu gök yüzüyle toprağın esen yel misali aşkına.

Kendini arayan bir kız.. İsminin tüm anlamını yaşamak isteyen. Ailesinin ona sunduğu hayattan çok bunalmış bir kızın öyküsü var burada. Sevginin allah rızası ile güzel olduğunu anlayan, ve sevgisi için herşeyinden vazgeçebilcek bir yüreği anlatan kız.

Sahi, sevdiğin imtihanın olur muydu? Ve bir gün, o imtihanın ellerinden kayar mıydı? Yüzünde bir gülümsemeyle veda edebilir miydin sevdana? Hiç sevmemiş gibi. Ettiğin duaların O kişi için kabul olunmadığını, dualarının tecellisini başkasında gördüğünde ne yapardın? Teslimiyet. Nasip. Onun için ettiğin o güzel duaların başkası için kabul olduğunu nereden bilebilirdin ki? İşte bu sevda... Ne bir şehvet ne bir arzu. Bu Allah'ın ve Resulullah'ın razı olacağı bir sevda. Öyle olması gereken bir sevda. Tevekkül. ''Hayatının her köşesinde bulunduğun insan seni fark etmezken, hayatının her köşesinde olanı fark edemiyorsun Betül" dedi Ömer. Anlamamıştı... Hem de hiçbir şeyi... Sevda çok garipti ve ağır bir imtihandı...