... "Seni gördüğüm ilk anda tanımıştım sanki. Kalu beladandı belki de tanışmamız, bilmiyorum. Görünce hissetmiştim ama nasibimin sen olabileceğini. Bazı ruhlar evvelden aşinadır birbirine. Göz göze gelince tanır kalbi. Söz gereksizdir, çünkü muhabbet çoktan yazılmıştır ezelden." ...

Bizim silahımız vardı. Benim elimde fırça ve paletten onun ise sahiden silahı vardı. Çizime zarar verme kaç yıldan başlar bilmem ama cezan sadece bir gece...bir gecen bana ait

Garip bir dünya döngüsündeyim. Ey hayal bana neler sunduğunu bilmem ama sunduğun her neyse enfes bir lezzeti var

NOT:ÇALINTI VEYA EN UFAK BİR KOPYALAMA DURUMUMDA AVUKAT KUZENİM VE ABLAM TARAFINDAN GEREKEN TÜM YASAL İŞLEMLER YAPILACAKTIR... KURGUMUN HİÇ BİR KURUM VEYA KURULUŞLA ASLA VE ASLA EN KÜÇÜK BİR İLGİSİ YOKTUR TAMAMEN HAYALİDİR... Sert ve güçlü kuvvetli, vatan sevdalısı...Yıllarını sınırlar da geçirmiş bir kahraman. Bir çok operasyonlar da ve yurt dışı görevlerinde yer almış bir yiğit. Sert mizacının yanın da sıcacık ve kocaman bir yüreği olan bir kahraman. Düşmanına korku salan ama masumlara ve mazlumlara da güven salan bir asker. Bir bakışı bile yüreği titreten 30 yaşında ki genç Yüzbaşı Mehmethan Dağdelen ve ürkek, çaresiz sırlarla dolu olan masum ve mazlum, temiz yüzlü ve yürekli, Allah yolunda olan hemşire Azize Akpınar'ın savaşın ortasın da filizlenecek ve kara sevdaya dönüşecek kalplere dokunacak, bir o kadar da zorluklarla dolu aşkı çok duygusal olacak. Ben Azize tutunacak bir dal arıyor bu bi çare yüreğim. Çünkü insanın tutunacak bir dalı olmalı ya da dağ gibi sırtını dayaya bileceği birisi, yeniden yaşama sevincini hissettirecek, bir baba, ana, kardeş, yar, canından bir parçan evladın gibi mesela. Ama benim kimsem yoktu. Ben bunca insanın için de yalnız ve garip, on üç yaşından sonra İstanbul'da ki bir yetimhanede büyümüş sağlık meslek lisesinde okumuş, sonrasında da iki yıllık eğitim veren Sağlık Meslek Yüksekokulundan yeni mezun olan bir 19 yaşını bitirmek üzere olan bir hemşireyim.

Dünyaca ünlü, her ülkede bir şubesi olan Pride Vakfı seçilmiş yetim çocukları bünyesi altında toplayıp yetiştiren bir vakıftır. Peki ya bu vakıfın asıl amacı başka ise? Vakıfların sahibi Emery Pride'ın amacı bambaşka bir şey ise? Ve yetiştirdiği gençlerden birkaçı amacının farkına varıp kaçar, bir de Pride'ın özel ordusundan yedi askeri kendi tarafına çekerse? Eliz, oyunu ilk fark eden kız... Güvendiği az sayıda kişi ile oldukça büyük güce sahip olan Emery'nin karşısına çıkmak için hazırlanıyor. Değişik, bir o kadar da gizem dolu bir kurgu.

Bir kadın görev sırasında ağır yaralanırsa ve iki yıl sonra hem iyileşip hem de tayini çıkıp babasının yanına dönmeden önce sıkıldığı için numara sallarsa ne olur?

Savaşçı ruhuna sahip bir kız ... Ve ona uyum sağlayan bir adam ...

Minicik bedenlerinde sevgiyi nereye kadar götürebilirler.... "taa ki 15 yıl sonra o kara günde karşılaşıncaya dek..." -Gülce şahin -Doğu Kılıç Aslan

"Ne bekliyordun?" "Hiçbir şey beklemiyordu-." Cümlemi tamamlamama izin vermedi. "İki güzel söz, bir güzel bakış, iki sarılış. Başka! Başka ne oldu! Ne bekliyordun seni seveceğimi falan mı?" Güldü alayla. İnanmak istemedim. Böyle sözler edecek kadar iğrenç değildi o. "SENİ ANAN BABAN SEVMEMİŞ KIZIM! EL OĞLU NİYE SEVSİN?!" Kitapta geçen kişi,kurum ve olayların tamamı hayal ürünüdür.

"13 Nisan 2007/Kuzey Irak Bal'ıma.. Merhaba babacım, bal kızım. Güzel bir başlangıç olmadı biliyorum. Ama ömrünün yarısı dağın taşın arasında geçen bi adam olduğum için daha afilli sözleri bilmediğimi fark ettim. Beni bunun için affetmeni istiyorum. Bu gün çok zor bir gün babacım. Bu gün ülkenin kanatları etrafında güvenle durman için savaşacağım en zor gün. Gün geldiğinde beni affetme ama anla diye yazıyorum bunları. Çünkü ben şehit olacağımı bilerek geçiriyorum günlerimi burada. Pişmanım babacım. Sana son kez sıkıca sarılıp , seni seviyorum güzel kızım demediğim için pişmanım. Benimle güzel anılar biriktiremeden gittiğim için pişmanım. Ama gitmem gerekiyordu kızım. Benim kızım için bir ülke bırakmam gerekiyordu. Benim kızım için, güvenli bir vatan toprağı bırakmam gerekiyordu. Seni ilk kollarıma verdiklerinde, koruduğum vatan toprağına iki katı sarıldım. Senin bir vatanın olmasını dileyerek canımı dişime taktım. Sakın ülkenden, vatan toprağından gitme. Ben senden gitmek zorunda kalsam bile, sen benden vatan toprağından gitme. Benim kızım olduğunu bilerek yaşa. O nur yüzünü vatan toprağından geri çevirme. Benim üniformalarımı giyerken gördüm seni. Çok gurur duydum , çok duygulandım. Ben senin gözlerinde gördüm kızım Harbiyenin tozunu. Daha o günden anladım arkamdan geleceğini. Umarım görürüm bal kızım, beraber koruruz vatan toprağını. Buralarda günler çektiğimiz bir mercan tesbih gibi, zikrimiz aynı ama ölüme yaklaştığımızı bilerek çektiriyorlar. Subay olduğunda, sakın babası yüzünden gelmiş dedirtme arkandan kızım. Eğer bir şey diyeceklerse arkandan, babasının kızı desinler. Babasının cesur, yürekli kızı desinler.Ayak bastığım hiçbir toprağı yetim bırakma babacım. Seni çok seven, Baban. Binbaşı Mehmet Duman ZEYREK. "