'Bir kız var; kendi başına hayatta kalmış.' 'Bir kız var; kendine sığınacak liman bulamamış.' 'Bir kız var; huzur bulduğu yağmurda tamamen ıslanmış.' 'Bir kız var; hiç sevememiş, hiç sevilmemiş.' 'Bir kız var; Dünya denilen yerde adalet olmadığını 5 yaşındayken öğrenmiş.' 'Bir kız var; yıkılmış ama asla pes etmemiş.' 'Bir kız var; yaşamak için küçük nedenler bulmuş. Çünkü biliyormuş, o nedenler olmasa dayanamazmış.' 'Şimdi o kız yalnız değilmiş, artık mutlu olabilirmiş.' Herşeyden güçlü bir kızın hikayesi. Arden'in hikayesi. (Kitapta size saçma gelen şeyler olabilir. Eğlencesine yazdım, çok kasmadan okuyun 😚😚) -DAREN-

Ela: Ruh hastası mısın sen, ne diye kafa atıyorsun çocuğa ? Alef: Ruhu'na hasta olduğum doğru Alef: ve o it çok fena asabımı bozdu Ela yazıyor Görüldü Alef: Sana ne demiştim kaçak ? Alef: Sen bana bir adım atsan ben sana bir nefes uzaktayım

"Özür dilerim..." "Sen gerçekten problemlisin." "Ne ben mi problemliyim?" "Tanıştığımızdan beri ya özür diliyorsun ya da teşekkür ediyorsun." "Çünkü başıma hep bir dert açıyorum ve sen beni kurtarıyorsun." O benim için güneş gibiydi bazen yakıp küle dönüştüren, bazen de muhtaç olduğum sıcaklığımdı bir yanım deli gibi ondan kaçmamı söylese de ondan uzaklaşamıyordum.Çünkü ben nasıl onun baş belasıysam oda benim başımın belasıydı. Hayal lise 3 te okulunu değiştirmek zorunda kalır ve yeni okulu ona bu zaman kadar sahip olmadığı dostlukları maceraları ve aşkı getirir.Bu arkadaş grubunun başından bela eksik olmazken Hayal birde aile sorunlarıyla uğraşmak zorunda kalır. Belki imkansız bir aşk ama her imkansızın içinde bir imkan vardır... Not:Eğlence amaçlı yazılmıştır. Yazım hatası olabilir.Iyi eğlencelerr

Kuru öksürükleri durmadı bir süre. Boğazının acısını ben hissetmiş gibi yüzümü buruşturdum. Hastalığı benim yüzümden kaptığı için suçluluk hissi geçmiyordu da sanki artıyordu. "Ateşin düştü mü bir bakalım," diyerek ateş ölçeri elime aldığımda gerek yok dercesine elimden aldı aleti. Bileğimden beni kendine çektiğinde zaten üzerine eğilmiş halde olduğum için dengesiz duran bedenim kolayca savruldu ve kucağına düştüm. Kollarını iki yanımdan sarıp kara gözlerini gözlerime dikti yine. Hastalıktan çatlamış dudağının kenarını ısırdı beni izleyerek. "Boşa uğraşıyorsun kızım. Ne düşmesi...senin yanında beni yalnızca ateş basıyor."

-Yıllardır aşık olduğu çocuğu kaybeden Sare'nin hikayesi- -DAREN-

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.