"Karanlıkta açan ateş çiçekleri için..."

"Beni öldürene kadar devam et, Taehyung. Denediğini görmek eğlenceli olacak." ! 01.07.2025 for jeonvlai ☆ [rivals/enemies to lovers, genius vs genius & harvard au]

1919 İstanbul'unda geçen karanlık bir psikolojik tarih romanı.

"Ne narindir, ne haindir Ne vefalı, ne zalim Bir hasrettir, bir intikam, ihanetten geri kalan..."

Parmağı maskemden çekiti. Nefes almaya fırsat bulamadan, elini ensemin arkasına, o hassas noktaya koydu. Onun dokunuşu... midemi tersine çeviriyor. Ama bu bulantı değil. Bu... Nikolai, etrafımızda turuncu ve bordo titreşimlerle yankılanan kahkahalarla gülüyor. "İşte buradasın," diyor, sesi karanlık ve memnun. "Seni her yerde arıyordum, seksen dokuz." ( God Of Fury-Rina Kent'in kitapıdır ve bu kitap çeviridir. Serinin beşinci kitabıdır.)

❝Yekta, eşşiz benzersiz demekmiş.❞ -bxb!

Deli diye anılan Ömer ve ailesinden kurtulmak için ona eş olup dağ başına gelen Yusuf

Çünkü herkesin evi, göğsünde taşıdığı insanın dizinin dibidir. (eşcinsel kurgu) (düz yazı)

İsimsiz bir ihbar üzerine cinayet soruşturmasına gönderilen FBI Ajanı Han, haritada yeri dahi olmayan bir köyün yollarına düşmüştür ancak bu köy, sıradan bir köy değildir. Ağır bir kış mevsiminden geçen bu ıssız yer söylenenlere göre lanetliydi. Köye gelenin kayıplara karıştığı gibi köyden çıkanın da kayıplara karıştığı söylenirdi. Özellikle de köyün muhtarı onu bu konuda uyarmış, çok geç olmadan köyden gitmesi için ricada bulunmuştu fakat Han, verilen ikinci şansını boşa harcayıp cinayeti çözmeden geri dönerse mesleğinden olacağını da biliyordu.

"Yukarıda, bulutların üzerindeki o steril fanusta yaşayanlar için hayat bir oyundu. Aşağıda, çamurun ve pasın içindeki bizler içinse sadece nefes alma savaşı." Adım Yenal. Ama bu lanet şehrin arka sokaklarında, neon ışıklarının altında bedenimi ve yumruklarımı satarken herkes bana Nox der. Kurallarım basitti: Asla güvenme, asla yalvarma ve tek varlığım olan kardeşini hayatta tut. Ta ki o geceye kadar. Pars... Şehri yöneten Konsorsiyumun tek varisi. Damarlarında kan yerine sıvı altın akan, insanlara baktığında sadece fiyat etiketleri gören o kibirli prens. Beni o kulüpte, ayaklarının dibine atılan paraları toplarken izledi. İğrendi. Aşağıladı. Ve sonra, hayatımın iplerini eline aldı. Kardeşimi yaşatmak için, nefret ettiğim o adamın dünyasına girmek zorundayım. O, beni satın aldığını, bana sahip olduğunu ve irademi kırabileceğini sanıyor. Beni evcilleştirebileceğini sanıyor. Ama unuttuğu bir şey var: Sokaklar, saraylara benzemez. Ve biz sokak köpekleri, tasmamız ne kadar sıkı olursa olsun, ısırmaktan vazgeçmeyiz. Biri kromdan bir tanrı, diğeri etten ve kemikten bir isyancı. Biri yok etmeye, diğeri hayatta kalmaya yeminli. Mülkiyet yasaları, kalbin ritmini durdurabilir mi?