Zeyd Azad. Tekdüze gibi görünen hayatının iç yüzü kimsenin bilmediği gibiydi. İnsanları çok iyi tanıyordu. Bu yüzden de etrafında kimse yoktu. Kardeşleri ve abisi hariç, kimseye güvenmiyordu. En güvendiklerinden darbe yemişti Zeyd Azad.
"Öldü dedim ya, kaybettim. Hayallerimi onunkiler ile gömerken, onun hayallerini gerçekleştirdim. Sonra zaten hayallerimin de hayatımın da yalanlardan ibaret olduğunu öğrendim. Ve bir gün kendimi Ela gözlerinin içinde gördüm, hayatım yeniden başladı sanki. Bal'ım oldun.." . . "Varlığımın sonunda, gitar tellerinin arası...