Ali Fırat, nişanlısının dayatmasıyla hafta sonu için Eskişehir'e tatile gider. Aslıhan alışverişe takılırken Ali, sıkılıp yakınlardaki bir el sanatları atölyesine girer, Elif'in atölyesine. İçeridekilerin sessizliği, çamurun kokusu, Elif'in ellerindeki izler, onun için bir sığınak gibi gelir. Ve o anda hiçbir şeyin "rastlantı" olmadığını hissettiği ilk karşılaşmaları yaşanır.

"Accidit in puncto quod non contingit in anno." (Bir yılda olmayan, bir an da olur) Gerçekten öyle miydi? Balkonumda otururken karşımdaki karargâha bakıyordum. Önünde duran dört tankı gördüğümde sırtımı dikleştirip merakla onları izlemeye başladım. Hepsi tek tek indiğinde, ip gibi dizilmişlerdi. Albay olduğunu tahmin ettiğim kişi önce herkesi inceledi ve sert, itiraz istenmeyen tonla "Yüzbaşı Bintuğ Liva." diye seslendi. Bu isim, tüm orduyu sırtlayacak kadar güçlü, kuvvetliydi. Onunla karşılaşabilecek miydik? "Bir gün seninle ikinci kez karşılaşacağız, işte o zaman doğru olanı yapacağız."

Mahize; Ruhum, ruhuna sarılıyor. Hissediyor musun? Mahize; Hissettiğinde, bana yaz olur mu? Çünkü seni hissetmek istiyorum. Mahir; Hissetmiyorum, bana yazma olur mu? Hissettiğim tek şey hayal kırıklığıydı. Onu kendimden bile daha çok severken, onun beni sevmiyor oluşu her şeyi alt üst ediyordu... Yıllanmış şarap gibiydim, beklendikçe güzelleştim. O da şarap aşığıydı, bütün şişeler ona açılırdı...

Genç kız her gün kullandığı sokağa bir kez daha giriş yapmıştı. Her sokağa girişinde hemen kan kokuları kendini belli ediyordu. Sokağın sonuna geldiğinde adımlarını yavaşlattı. Sebebi ise boylu boyunca yatan yaşlı bir adam ile karşılaşmasıydı. Bu kaçıncı ceset görüşüydü? İstifini bozmadan cesetin yüzünü karanlıktan göremese de yanına doğru eğildi. Omzuna hafif sarsma ile cesedin yaşayıp yaşamadığını kontrol etti. Yaşıyordu. Telefonunu çıkarttığında, arkada duran adamın gölgesi, hemen yan tarafına doğru düştü. Sakin olmaya özen göstererek ona doğru döndü. Döndüğünde ise şaşkın bakışlar ile adamın yüzüne bakakaldı. İlk defa bu adamı bu sokakta görüyordu. bu adam kimdi? Bu adamı çözebilir miyiz? "Beni çözmeye çalışmak, etrafımı çözmeye çalışmaktan daha zordur." "Mihlas Miraç" Gözlerime değen bakışlar, alev alınmış ev gibiydi. O evi kendisi yakmıştı. Ben de gururla gökyüzüne süzülen dumanları izlemiştim." "Mahlas Miraç" "Tüm Hakları saklıdır" KİTAPTAN HERHANGİ BİR SÖZÜNDEN ÇALINTI YA DA KİTABIMIN KONUSUNU KENDİ KİTABIYMIŞ GİBİ YAZANLARA ADLİ İŞLEMLER BAŞLATIRIM!

Vote, yorum, geri takip, eleştiri isteyen varsa buyurun gelsin :)

Minay arkadaşları ile hayal ettikleri kafeyi açmak için yola koyulurlar. Bu kafenin amacı sadece insanların sosyalleşip kahve içmesidir. Minay, Melisa ve Mine'nin yeni düzeni nasıl olacaktır? sosyalleşmek için açtıkları bu kafede kendileri sosyalleşebilecekler miydi? Melisa; Bu ışıltılı hayatı biz seçtik kızar ışıldayalım diye konuştu. Ben ve Mine kahkaha attıktan sonra ilk adım atacağımız kafenin son haline baktık. Başlayalım mı diye soran Melisa'ya dönüp başlayalım diye şıkırdadık. Hadi başlayalım. #kahve - #18 #10 #watty2023- #52 #genç- #845

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

kulağıma "şu an!" diye fısıldadı, güçlü parmaklarını ağzımdan çekmiyordu ve diğer elini yeniden kalçama götürdü "burada!" dedi, kalçamı hafifçe sıktığında ağzımdan sadece onun duyabileceği bir inilti çıktı. "Seninle!" dedi ellerini birazdaha hareket ettirirken. "Eğlenceli şeyler yapmayı!" parmakları kalçamı iyice kavradığında dişlerimi avuç içlerinde hissettim. "Çok istiyorum." diye fısıldadı... Son derece romantizim ve heyecan yaşayacağınız sürükleyici bir hikaye...