Er was een tijd waarin alles vanzelf ging. Waarin muziek klonk zoals het bedoeld was, waarin woorden moeiteloos uit mijn mond rolden, waarin het licht van de ochtendzon genoeg was om mijn dag te beginnen. Maar dat is lang geleden. Nu voelt alles als een echo van wat het ooit was. Mijn vingers raken de toetsen, maar de muziek klinkt hol. Mijn stem spreekt, maar ik herken mezelf niet. De dingen die me ooit lieten lachen, laten me nu koud. Alsof er een langzaam vervagende versie van mezelf door de dagen dwaalt, steeds verder weg van wat ik ooit was. Misschien is dat hoe het hoort te gaan. Misschien is groeien gewoon een ander woord voor verliezen. Misschien moet je jezelf toestaan om niet langer vast te houden aan wat je ooit liefhad. Allow yourself to lose interest in the things you love. En misschien, als ik dat doe, als ik alles loslaat vind ik ergens in het niets iets nieuws.

Voor sommige leerlingen was het sociale experiment over liefde van mevrouw Friekman een groot succes, voor andere koppeltjes was het wat minder geslaagd. Maar zelfs de succesvolle koppeltjes worden getest wanneer er een onverwachtse kus plaatsvindt. Hoe gaan de koppeltjes hier mee om?

Stel: je bent zestien going-on zeventien en bent net begonnen aan de vijfde klas gymnasium. Samen met negentien andere leerlingen zit je in één klas. Maar dat is nog niet alles: een van je docenten is een beetje een gestoord wijf - ook al denk ik dat we het er allemaal over eens kunnen zijn dat alle docenten ergens een stekkertje los hebben. De vrouw in kwestie is aardig en is goed in het geven van lessen, maar komt af en toe met de meest debiele plannen aanzetten. Ook dit jaar heeft ze er een bedacht - en om het nog erger te maken is het niet slechts een plan, maar een heel sociaal experiment dat ze de klas opdraagt. Het experiment gaat over liefde, waarbij elke leerling aan een andere leerling uit de klas gekoppeld wordt. De keuze wie die andere leerling is, ligt bij de klasgenootjes zelf. De koppeltjes moeten zo veel mogelijk met elkaar optrekken en een aantal opdrachten voltooien, om te zien of een gestuurde liefde werkt. Zit er liefde in de lucht bij deze klas of is het sociale experiment alleen maar gedoemd om te mislukken?

Ik steek er nog een aan. En nog een. En nog een. In totaal misschien wel vijf of zes achter elkaar. De helft rook ik op, waarna ik de andere helft tegen mijn huid uit druk. Ik maak strepen op mijn huid met het brandende stokje. Rode, lelijke plekken ontstaan op mijn armen. Brandwonden. Brandwonden die ik heb gecreeërd om over alles heen te komen. Elke dag sta ik hier. Zit ik hier. Praat ik tegen niks en niemand hier. Rook ik de ene na de andere sigaret hier. Doe ik mezelf pijn hier. Huil ik hier. Moet ik keer op keer vaarwel proberen te zeggen hier. Jij vraagt je waarschijnlijk af: 'Robbie, waar is hier?' Hier is bij hem. Hier is bij die steen, bij dat stukje grond, bij die bloemen. Hier is bij zijn graf. -TRIGGER WARNING- -Ziektes -De dood

-Gebaseerd op het nummer 'Stiekem Gedanst' van Toontje Lager- Als Koen erachter komt dat hij zijn beste vriend dan toch iets te leuk begint te vinden gebeuren er rare dingen. De jongen komt in een lastige situatie terecht met veel keuzes. Zal hij de juiste maken? Je leest het in 'Stiekem gedanst' Een Koethy liefdesverhaal Waarschuwding: Seksuele content | Depressieve gedachtes | Zelfbeschadiging

Sinds die ene foto van Koen en Rob is geëdit, zijn Robbie's gevoelens overal en nergens. Steeds vaker verlangt hij naar Koen, hij verlangt naar zijn liefde maar ook zeker naar zijn aanraking... Nu in het mooie Kroatië is het moeilijk voor Rob. Zoveel verleidingen, kan hij zich inhouden? En wat als Koen niet hetzelfde voelt? -De lijn tussen liefde en haat- (Wordt herschreven!)

Hoe ga je met een terminale ziekte om? Kinderen leven in een groot internaat op een afgelegen eiland. Allemaal hebben ze één ding gemeen: Ze zijn terminaal ziek. Niemand redt het boven de 20. De piepende banden van de brancard voorspellen maar één ding: het sanatorium. Niemand komt ooit terug uit het sanatorium. Matthy woont al wat langer op de groep wanneer er op een dag een nieuw iemand binnengebracht wordt. Deze persoon zou een wending in Matthy zijn leven veroorzaken. Maar hoe ga je met je gevoelens om wanneer je weer dat je nog hoogstens een paar jaar te leven hebt?

'Die het Lam lijkt me ook echt niks, waarom zijn wiskunde leraren altijd kut' zegt Koen als we in de kantine zitten. Ik haal mijn schouders op. 'Hij keek jou ook heel boos aan, Milo' zegt Robbie dan. Opnieuw haal ik mijn schouders op. 'Of zag je dat niet?' Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. Natuurlijk zag ik dat wel, alleen weet ik niet of ik hem daardoor vervelender of juist interessanter vind. Milo, die zijn studententijd optimaal aan het benutten is, is ineens het doelwit van zijn nieuwe leraar wiskunde, Meneer het Lam, die het vanaf les 1 al op hem heeft gemunt. Om het minste moet hij al terug komen, maar niet perse omdat hij Milo haat, en dat heeft Milo ook snel genoeg door. [TW: seksuele details. De school die ik in dit boek heb staan bestaat niet echt, maar het is mijn Boek dus ik bepaal lekker wat er wel en niet kan. Iedereen in dit boek is MEERDERJARIG] :)

Van een leuk video idee, naar een vreselijke gebeurtenis. Het gebeurde binnen een handomdraai. De mannen van de populaire YouTube groep Bankzitters dachten op een leuk reisje te gaan. De SS United States is een Oceaanlijner, die zijn bedoelt om van punt A naar punt B te varen. Ze hebben hetzelfde doel als een vliegtuig, maar dan over de zee. The Big U, oftewel de SS United States, was net gerestaureerd, nadat ze meer dan 50 jaar stil had gelegen. Haar eerste reis sinds haar restauratie, was van Amsterdam, Nederland, naar Philadelphia, de VS. Echter gaat er iets vreselijk mis. Daarnaast begint er steeds meer spanning te spelen tussen twee leden, waarna er ruzie ontstaat. Hoe gaan ze dit oplossen? Wat gebeurt er met het schip? Wat gebeurt er met de twee geliefden van de groep? -As the world caves in-

"Stiekem ben ik met je bezig, en niemand die komt het te weten..." - "Ik wil het zo graag, Maar ik durf het niet aan..."