(Tarihi ve fantastik bir hikayedir) "Doğduğun coğrafyaya mahkumsun!" İye, nesnelerin içinde var olan, olağanüstü doğasını aktaran gizli güçtür. Onun koruyucusudur. Ayrıca iyiliksever ruhlara verilen isimdir. Dünya kurulurken İyeler oradaydı insanların aksine. İnsanlar sonradan kovuldu dünyaya... Yeryüzüne insanları korumak ve cezalandırmak için gönderilen ilk İye'nin masumları koruyacağı tebliğ edilmişti ancak diğer iyelerin kime ve neye hizmet edecekleri bilinmiyorken insanlar birbirlerine güvenmekte zorlanacaktı. (İlk İye; Sare hikayesinin öncesinin ve sonrasının anlatılacağı bu kitapta aklınıza takılan soruların cevabını alacaksınız. Sare'yi okumamış olsanız dahi bu evren hakkında, ilk iye Sare hakkında da bilgi sahibi olacaksınız. Tabi Sare'nin yaşadıklarını detaylı olarak öğrenmek isterseniz onu okumanız gerekecek.)

Azîz Ağa: "Varsın hiç çocuğumuz olmasın, Kırlangıç. Biz, anne-baba hasretiyle kavrulan çocuklara yuva oluruz." Ayşe: "Anneler hep can yakar, Azîz... Ya ben de annem gibi olursam? Ya onların canını yakarsam... Çok korkuyorum. Yüreğim... onun gibi bir anne olmaktan korkuyor. Eğer bir gün çocuğumun canını yakarsam... Babamın yapamadığını yapar mısın? Çocuğumu benden korur musun? Olur musun onun kalkanı?"

0526..: Ey iman eden, sahurda ne yiycen? Zümra : Zıkkımın kökü. Yer misin? Sürekli 'Bugün erken yatacağım.' deyip asla erken yatamayan Zümra, bir gün yine sahura kadar uyanık kalıp kitap okurken telefonuna bilinmeyen bir numaradan deli saçması mesajlar gelir. Evden okula, okuldan eve şeklinde süregelen, normal bir hayatı olan bu genç kız nelerle karşı karşıya gelecekti? Bir mesaj hayatını ne kadar etkileyebilirdi? Hayatın karşısına çıkardığı zorluklarla gülüşleri elinden alınan bir kızın, kaybettiği gülüşlerini bulmaya çıktığı bu serüvende sen de var mısın? Kim bilir, belki kayıp gülüşlerinin adresidir burası? Bu hikâye, kaybolan gülüşlerini arayanlara ithaf edilmiştir. 🎬 🎬 🎬 Kitabın eski ismi "SAHURDA NE YİYCEN?" Wattpad'deki ilk Ramazan/Sahur kurgusudur. Kapak Tasarımı : @-ahsenti♡ #İslam 1 #Spiritüel 1 #Komik 2 #Gençkurgu 3 #Psikoloji 7 Başlangıç Tarihi : 10.05.2020 Bitiş Tarihi : 03.04.2022 (TAMAMLANDI)

"Yarım kalırız Rüya," "Asıl sen biraz daha bu konuşmaya devam edersen yarım kalacağız." Dedim gözyaşları yanaklarımdan süzülürken. Yeri izleyen gözleri büyük bir hızla bana kaydı. Gözyaşlarımı gördü ve kaşları çatılırken çenesi gerildi. "Bu kadar mı gerçekten ya," Dedim kollarım iki yana savrulurken. Sesim biraz umarsız biraz sinirliydi. Ne hissettiğimi ben bile bilmiyordum ki. "Öpüşelim, koklaşalım ama işimize gelmediğinde birbirimize olmayan inancımızdan konuşup duralım." "Konuyu saptırma." Dedi derin bir nefes alırken. "Ben konuyu saptırmıyorum!" Dedim sesimin desibeli her kelimemde artarken. "Konumuz tam olarak ne biliyor musun?" Keyifsiz bir kahkaha çıktı dudaklarımdan. "Sen bana güvenmiyorsun." Dedim hırsla. "Sen bana inanmıyorsun. Bana, sevgime..." Gece karası gözlerini hayal kırıklığı kaplarken, "İnanıyorum." Dedi anında. Ben bu haldeyken o nasıl aynı sakinliğini koruyabiliyordu hala. "Ama üzülen sen olursun Rüya. Ben sana da sevgine de inanıyorum." Ayağa kalkıp tam karşıma geçti. Kemikli eli sol göğsünü buldu, kalbinin olduğu yeri... "Bu kalp nasıl senin için atıyorsa," Deyip göğsündeki elini çekti ve sol göğsümün üzerine koydu, kalbimin olduğu yere... Parmakları narince tenime dokunurken derin bir nefes aldım, gözyaşları durmuştu. "Bu kalpte benim için atıyor."

"Bırak artık!" diye bağırdım. Canım burnumdaydı, korkudan gözlerimi kocaman açmıştım. O derin yeşil gözleri beni her saniye daha da öldürüyordu, nefes nefese kalmıştım. "Bırakınca gideceksin! Beni bırakacaksın!" "Olması gereken de bu, bu ben değilim! Olmak da istemiyorum" dedi fısıltıyla. Bana vereceği şeyler umrum da değildi. Ben yalnızca onun aşkını istemiştim, nefretini değil! Kolumu aniden bıraktı ve hırlar gibi bana döndü. "Beni suçluyorsun değil mi? Bütün olanlar benim suçum!" "Senin değil" gözlerimden akan yaşlar onu da üzmüş olmalı ki aniden yumuşadı ve bana uzanmaya çalıştı. Tek elimi kaldırdım ve mırıldandım. "Benim suçum, hayatıma seni almamalıydım. Ben ailemi kaybettim Chis! Babam beni istemiyor! Kerem bile yüzüme bakmıyor! Canımdan çok sevdiklerim beni tanımıyor, istemiyor! Seni seçmemeliydim.." Dudaklarımdan öfkeyle firar eden sözler canını yakmıştı bana inanmayan gözlerle baktı. Yerde duran yağmurluğumu aldım ve ona hiçbir zaman söylememem gereken şeyi söyledim. "Ben evleniyorum.." ---- Dikkat! Bu hikaye Eyvah Benim Sevgilim Bir Mafya da yer alan Chistian Atos ve Hilal'in evlenmeden önce ki hayatlarını konu almıştır! Hikaye EBSBM önceleri anlattığı için ilk bunu da okuyabilirsiniz!!

❝Karanlık çöktüğünde parlayan tek yıldız benim. Ben, sonsuz ışığın başladığı yerim.❞ Eleta tanıdığı bütün kişiler tarafından yalanlarla kandırılmıştı. Hiçbiri bunu onun kötülüğü için yapmamıştı fakat ihanetin acısının alevi bir türlü içinde sönmüyordu. Dahası bir an önce kim olmak istediğine, ne yapmak istediğine karar vermeliydi. Günlerini küçücük odada kendini hapsederek mi geçirecekti, yoksa kapıyı açıp her gün saatlerce kapısında bekleyen Gölge ile konuşup gerçekleri mi dinleyecekti? İki krallığın da yalanları gün yüzüne çıkarken Eleta konumu artık farkındaydı. Onu iki seçenek bekliyordu: Ya sessiz kalacak, her şeye göz yumacaktı. Ya da Nora Payre'nin isyanına katılacak, kördüğüm olan hayatı çözülmeye başlarken bir koruyucuya dönüşecekti. Bundan önce yapması gereken tek şey, geçmişinde ona unutturulan anılara bir bir kavuşmaktı. Önünde çok şey vardı. Bunu biliyordu. Fakat artık içindeki gücü de biliyordu. Tükenmek bilmez bir karanlık, içinde kan gibi akan ışık, alacağı yeni rünler ve yapılacak eğitimler onu bekliyordu. Üç kitaplık bir seri olan Ölümün Dansı Serisinin ikinci kitabıdır! -------------------------------------------------- (Kitap Formatında Sayfa Sayısı: +1300.) (Kelime Sayısı: 370 BİN.) -------------------------------------------------- Başlama Tarihi: 2019 Yazı. [TAMAMLANDI.] TÜM HAKLARI SAKLIDIR! Herhangi bir çalıntı, kopyalama vb. durumlarda yasal işlem başlatılacaktır!

Siz hiç bir ruha aşık oldunuz mu? Gülüşünden bihaberken ya da öfkelendiginde nasıl baktığı bilemeden sonsuz bir melankoninin içine düştünüz mü? Hare düştü.. Ruh onu parmak boğumlarına hapsetti, ve oraya sakladı.. 'Aklın almadığı, mantığın devredışı kaldığı Ruhlar Şehri'ne hoşgeldin Hare' Başlangıç tarihi- 27-09- 2017

"Arkanı dönme, daha değil." Sinirlerim iyice gerilirken gözlerimin kapalı olması elimi kolumu daha da bağlıyordu. "Bir insansın, değil mi?" diye sordum aklıma gelen ihtimalle. "Yani, sesin ve tenin insan gibi ama yüzün başka bir şeye mi benziyor?" Kapalı gözlerim sanki irileşti. "Korkunç mu?" Güldü. Yemin ederim kulaklarım, okyanustaki hırçın dalgalarda hissettiğim huzur kadar dingin bir gülme sesini işitti. Tüm tüylerim diken diken olurken farkında olmadan benim de dudaklarım iki yana kıvrıldı. "Ait olduğun yere geldiğinde hepimizi göreceksin." ~~~~~~~~~~~ Senelerce karada yaşayan Elis, okyanustan duyduğu sesler ve gördüğü rüyalar sonucunda ait olmadığı bir yerde yaşadığını anladığında her şey için çok geç olacaktı. Suyun kilometrelerce altında onu savaşın eşiğinde bir ülke beklerken muhafızları ve düşmanları çoktan karşı karşıya kalmıştı. Bir deniz kızı ne kadar boğulabilirdi? Okyanusta yaşayan son iki Zifiri, hem birbirlerini koruyup hem de hakları olan taht'ı alabilir miydi? Okyanus ülkesinin kanlı taht'ı kırılgan mührün sesi ile ilk çatlaklarını vermeye çoktan başlamıştı.

Gece yarısı sokakta karşısına çıkan evsiz bir kediyi evine alan bir kız en fazla kediyle ne yaşayabilirdi? "ben aslında evine aldığın kediyim, " gerçekten benimle alay ediyor olmalıydı bunun başka açıklaması olamazdı. tanımadığım bir adam karşıma geçmis bana benim kedim olduğunu söylüyordu bundan daha saçma bir cümle duymamıstım. YETİŞKİN OKURLAR İÇİNDİR‼️ ❣️ wattpadde ilk kitabımdır❣️

Köylülerin korktuğu, ormanda yalnız yaşayan CADI... Köye gelen yabancı bir adam... Uzaklardan gelen bir tehlike... Aşk, tutku, ihanet, şavaş ve güç... "Kimse, onları neyin yerle bir ettiğini anlayamadı. CADI dışında kimse bilemedi..." Bir orduya karşı, tek bir kadın... KÖYÜN CADISI... Not: Lütfen bu hikayenin sonunu, burada okumayı bekleyecek kimse hikayeyi okumasın. Beni de kendinizi de yormayınız. Sevgilerimle...