. . . Yetişkin içerikli sahneler vardır! Yaş farkı vardır!

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Arkadaşlar selam. Ben DEMAL NORLİ adlı kitabın yazarı ELBEAD. Ve size bir duyuru yapmam gerek. DEMAL NORLİ adlı kitabım şu an düzenleme sürecinde. Giriş bölümüne kadar her şey silinip tekrar düzenlenecek. Anlatım, konu, akışat olsun birçok şeyi değiştiriyorum. Ve emin olun daha güçlü bir şekilde geliyorum. Yani konunun %85'i değişti:') Fakat o çocuksu hali bir kenara savurup kat kat başarılısını yapacağım. Kitabım o kadar kötü haldeyken bile arkamda olduğunuz, oylarınız ve motivasyon kaynağı yorumlarınız için çok teşekkür ederim aşklarım. Yepyeni, gelişmiş bir evrende kısa bir süre sonra görüşmek üzere. KENDİNIZE İYİ BAKINNNMM...

Gözlerime kilitlendi. "Çağla, son şansın." Dedi gerçekten konuşmamı ister gibi. Bir yandan da sesi buz gibiydi. Benim Savaş'ım. Gerçekten kötü biri gibi davranıyordu. "Ne zamandır kabadayılık yapıyorsun Savaş?" demek geldi içimden. Kafasını iki yana salladı sabırsızca. "Yanlış cevap." Dedi ve o an ayağa kalkıp arkasındaki adama, yerdeki adamıma silah çekti. Çığlığımı içimde tutmak için avcumu dudaklarıma kapattım. "Son şansın olduğunu söylemiştim." Derken yerdeki adamım, yani Kafes'in adamı, bağlı ağzının içinden çığlık atmaya çalıştı. Gözümü yerdeki adamdan çekemiyordum. Ölecekti. Benim yüzümden. "Dur!" dedim. Ya da demeye çalıştım. Gözlerimi Savaş'a çeviremeden adama bakmaya devam ettim ama konuşacak gücü kendimde bulamadım. "Nereden gönderildiğinle başla." Dediğinde kafamı ancak ona çevirebildim. "Ve Çağla." Dedi oldukça sakin bir şekilde. "Sakın yalan söyleme." Diye ekledi. "Kafes!" diye fısıldadığım anda silahını tekrar beline yerleştirdi. Karşımdaki koltuğa yerleşip gözlerini bana dikti. "Güzel gidiyorsun." Derken beni cesaretlendirdiğini mi sanıyordu? ⚠️ UYARI / DISCLAIMER ⚠️ Bu kitap tamamen kurgudur. Kitapta geçen kişi, kurum, kuruluş, mekan, marka ve olayların hiçbiri gerçeği yansıtmamaktadır. Gerçek kişi veya kurumlarla benzerlikler tamamen tesadüftür. Kitapta geçen olaylar, diyaloglar ve tasvirler yalnızca yazarın hayal gücünden ibarettir. Gerçek hayatla ilişkilendirilmemelidir. Eserde yer alan şiddet, cinsellik, psikolojik manipülasyon, hastalık, ölüm, travma, bağımlılık, suç ve benzeri tetikleyici unsurlar yalnızca hikâyenin dramatik kurgusuna hizmet etmek amacıyla yazılmıştır. Gerçek yaşamda uygulanması önerilmez ve teşvik edilmez. Bu kitap; tıbbi, psikolojik, hukuki veya etik tavsiye niteliği taşımamaktadır. Buradaki hiçbir bilgi gerçek bir uygulama için örnek alınmamalıdı

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

Mine internet üzerinden Yeşil Küpeli Kız takma ismiyle magazin haberleri yaparak milyonlarca takipçiye ulaşmıştır ve Mine'nin şimdiki haber hedefi genç kızların yeni sevgilisi Efe Duran'dır... Yepyeni bir yaz macerasına hazır mısınız? "Ben notalarını değil seni istiyorum Efe..."

İklim Akağaç, yaşıtlarının arasında en iyi patencilerden biridir, ancak etrafa saçtığı gülümsemelerin, kazandığı ödüllerin ve zarafetinin ardında başka bir hikaye vardır. Onu son noktalarına kadar zorlayan, mükemmel olması için elinden geleni yapan bir anne. Karza Dinçer ise hırs kelimesinin anlamını öğrendiğinden beri yalnızca kazanmaya oynamıştır. Umurunda değilmiş gibi davranıyor olmasına rağmen buz patenine büyük bir önem veriyordur. Bu yüzden partneri yaralandıktan sonra Karza ile eşleştirilen İklim, bunu reddetmeye çalışsa da zirveye ulaşabilmek için ona ihtiyacı vardır. Tek sorun ikilinin birbirinden öldüresiye nefret ediyor olmasıdır. Bunu görmezden gelip kendilerini kandırmaya devam etseler de partnerliklerine başladıkları anda aralarındaki gerilimi inkar edemezler.

DİKKAT: ÖĞRETMEN ÖĞRENCİ KURGUSUDUR Lavinia: Sana vermem gereken bir ceza vardı. Defne: Tobe hasa Defne: Ben neden hatırlamıyorum? Lavinia: Hatırlatayım istersen. Lavinia: Yanına gelirsem hallederiz. Lavinia: Ama inlemelerin ile tüm binayı ayağa kaldırırsın. Lavinia: :) Kitap kapağı için: Instagram: camelia_angell Başlangıç tarihi: 04/02/2024

Birer birer silindi hafızaları ve karaltılar görmeye başladılar. Gündüzleri ayak uçlarının dibinde bitiyor, düşüncelerinde kol geziyorlardı. Gölge dediler o karaltılara. Oysa pek çok şey denebilirdi. Toz bulutu, karanlık, silüet yahut cisimcik... Kimliklerini unuttukları gölgelerin esiri oldular. Tek tek anılarında kaybolan karartıları sevmeye kalkıştılar. Yoksa unuttuklarını, kendi gölgeleri mi sandılar? Bu, mutsuzluğun varoluş ve kayboluş hikayesi. Ölümün kapılarını aralayıp, unuttuğunu sandıklarına esir olmanın resmi. Bu Alphard ve Alnilam'ın hikayesi. Capella ve Polaris'in... Bir yerlerde unutulan herkesin hikayesi.

Haziran 2026'ya kadar askıda. "Benim için çok özelsin, Dolunay. " dedim kısık sesle. "Benim için teksin, Kelebek. " dedi gülümseyerek.