"Ceylan da biliyor aslında, Tanrı kendisini bir av olarak yarattı. " 🕯️ O Azize'ydi. Ve ruhu benim cılız bedenimde yeşermişti. Sevgisi, nefreti, güçleri, iradesi ve aşkı benim kendi bedenimde yer bulmakta zorlanan ruhumla bir olmak üzereydi. O bir efsaneydi ve sadece atalarımızdan kalan, sararmış kitaplarda yer verilen bir Kraliçe'den ibaretti. Ve o, benim bedenimde tekrar gün yüzüne çıkmıştı. Demiştim ya. Sevgisi, nefreti, güçleri, iradesi ve aşkı... Artık doğru ve yanlışı ayırmak zordu. Tercihlerim ve koştuklarım benim mi kalbime aitti yoksa onun çekimi miydi, kestiremiyordum. İşte bu noktada hata yapmaya başlıyordum. Ben Alin. Hain doktorların, hain kızları.

Her gece yanına yattığın, seni senden kaçırdı. Üç satırdın, çürümüş ölüydün, taze ölümdün. Dokunduğunu yaktın, yakarken yandın. Sana kaç denildi, dönmen söylenmedi. Sen ise, şimdi başladığın yerdesin. 🕯️ İzbe bir cehennemden yalınayak kaçabildiğine aldanan Atlas Tanrıkulu, ardında bıraktığı yangını minik omuzlarına sardığı battaniye gibi peşinden sürüklediğinden bihaber kimsesiz kalacağı karanlık bir dünyaya doğru sonu asla gelmeyen adımlarla ilerler. İkiz erkek kardeşi, annesi ve babaannesi kundaklanan koskoca Tanrıkulu konağında kalakalırken Kemal Tanrıkulu tüm bu kıyametin asıl sorumlularından biri değilmiş gibi torunları arasından seçim yaparak kız çocuğunu kucaklar ve o evden hiç çıkmamış, bedenleri ateşe verilmiş gibi göstererek kaçıp gider. Ancak kararlar verilmiş, sözler alınmış, bir erkek çocuğu yıllar önce nefesi zehirden, kalbi demirden işlenerek asker gibi bilenmiştir. Saf güç kokan, bulunduğu tahtı alengirli oyunlarla kazanan Gökra Kaya infaz edilen annesinin hesabını sormak için oldukça kanlı bir oyunun resmini ilmek ilmek işler. Her şey soytarının kral için karıştırmamak zorunda kaldığı adımları kadar dikkatle planlanmış olsa bile ihanet üzere kurulu hiçbir saray sonsuza kadar dikili kalmaz. Bir sabah güneşiyle kaçıp vardığın metrekarelik kabinlerde seni bekleyen siyah poşete sarılı demir bir anahtarın kopyası, eline ulaşan mektuplar geçmişin yansıması, yatağına dadanan adamlar ise en büyük zehri sana resmederken senin yapabildiğin tek şey avucunu açıp kar tanelerini kucaklamak olacak; izin vermeyecekler. Omuzlarında bir yangın vardı, sarıp sarmalandığın ve koynuna kıvrıldığın. O yangın sensin, senin geçmişin, söndürmek zorundasın. GÜMÜŞ ZEHRİ

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

Kitap oldu. Üç kitabı basıldı. Seri, beş ana kitaptan oluşuyor ve 2025 yılı içinde final yapacak. ❝El bebek, gül bebek değil; el bebek, öl bebek.❞ Karanlık örgütün kurduğu düzen için doğmuş bir kız çocuğuyken ona verilen en büyük ceza sevgisizlikti. Kaderini kabullendi ve kartını oynadı. O kim miydi? Hisar Alatav. Hayır, sil. His Alatav. Karanlık düzenin kıyameti olmak üzere. O ise Bronz. Karanlık örgüte başkaldırıp kartları yeniden dağıtan adam. Ona Bronz derler. Onların tohumları el bebek gül bebek değildi; el bebek öl bebekti.

❝Burası Karadeniz, burada hiçbir aşk mücadelesiz olmaz.❞ "Karadeniz'e eskiden Konuk Sevmez Deniz derlermiş," dedi. Sesindeki buz dağı yüreğimi titretti. Bunu daha önce hiç duymamıştım. Demek hırçın dalgaların sahibi olan Karadeniz'e Konuk Sevmez Deniz diyorlardı. İlk kez duyduğum için olsa gerek garibime gitmişti. Ben de buraya gelen bir konuktum. "Peki ya, öyle mi?" diye sorduğumda bakışlarımı usulca ona kaldırdım. "Burası gerçekten konuk sevmez mi?" "Sevmez," dedi Kuzey net bir dille. "Alır, götürür, öldürür seni. Sen de elbet gideceksin buralardan, ait olduğun yere döneceksin. Buralar hiç konuk sevmez." Bir düşman kapıyı çalar. Elinde ölümle bekler. İmkânsız bir aşk başlar.

"Çocukluğumuz tohumumuzdur," diye fısıldadı Sırtlan'ın kül olan kalbi. "Tohumumuza kim su verdiyse o şekilde büyür ve yetişiriz." EMARE serisinin, birinci kitabı Sarmaşık, ikinci kitabı Pusula ve son kitabı Maske bu başlık altında toplanacaktır.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Ruhe kasabasında yaşayan bir grup arkadaş, kasabalarına gelen keşifçinin, kasabadaki mağaradan ne istediğini anlamaya çalışırlar. En yakın hedefleri, o mağaranın haritasına ulaşmak ve mağaraya, keşifçiden önce girmekti ama... hiçbir şey planladıkları gibi gitmemişti. O geceden sonra Ruhe'de çok şey değişmişti. Hassas adalet terazisinin bir tarafına aşk, bir tarafına vicdan oturmuştu. ❝Beni kaça bölersen böl, kaçla çarparsan çarp. İstediğini ekleyip istediğini çıkart... Sonuç hep Ahu yapar. ❞ •cinsellik, argo, yamyamlık, korku gibi yetişkin içerikler mevcuttur•

"Acıdan geçemeyen kadının, acısı bitemeyen adamla; kırık dökük sevdası." Kendini bilmez bir gecede, ay tamda göğün bağrında uyuklarken başladı her şey. Kader; dizleri yaralı bir kızı, dudakları kan kokulu bir adamın koynuna sardı. Yitirdiği hafızasının ardından, hiç bilmediği bir adamın elini tuttu. Geçmişi hatırlamaya çaba gösterdiği her an kendiyle ilgili bilinmezlere daldı. Adam her an köşe başındaydı, soluğundaydı ve ne parmağındaki yüzük, ne de hatırlamadığı geçmiş bu ihtirasa mani olamadı. Oysa ki şeytanın ini, adamın köşesi kıvrılmış zihniydi. Kadın adamın cehennemiydi; saf ateşin koynu, zemheri kışın soluğu.

Gardiyan beni ters kelepçe yapmak üzereyken bir daha ileriye fırladım ve kafam Deren'in göğsüne denk geldiğinde, onu omuzlarından sertçe arkaya ittim. Yumruklarımı göğsüne doğru vurup tekmelerken saçlarım sürekli yüzüme düşüp duruyordu. Deren hâlâ aynı kayıtsızlıkla beni izlerken, "Yalvaracaksın!" Diye bağırdım tekrardan. Gardiyanlar sert bir uyarıyla beni ikinci kez yakalayıp ters kelepçe yapmak için yere düşürdüğünde, Deren sanki yere uzanabilmem için bir adım geriye çıktı. Aşağıdan ona, alev alev gözlerle bakarak başımı salladım. "Benden bir çocuğun olması için yalvartacağım seni." Hikâyede +18 unsurlar yer almaktadır!