Babasının hayatta olduğunu öğrenen bir genç, dostu ve kardeşleriyle babasını şehrinin, ülkesinin ve hatta dünyasının dışında arar. Paralel evrenlerden gelen bir tehdit onlara mani olurken geç babasını bulmayı başarabilecek midir?

Melez bir kız ve dünyada ki en güçlü kişi. O bir kraliçe... O en güçlü ve en tehlikeli ırk... Dünyaya iyiliği getirecek olan bir melez ve aynı zaman da güçlerini çalmaya çalışan kötü adamlar var. Sizce hayatı nasıl olacak? Bunları ileride ki bölümlerde göreceğiz... !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ( Ilk 20 bölüm düzenlenmeye alınmadığı için yazım hatası ve çok eski anlatım tarzımda yazıldığı için iyi değil fakat hikayeyi bırakmayıp, okursanız yazım dili olsun, betimleme olsun, anlatım tarzı olsun gerçekten arada ki farkı göreceksiniz ve 23. ve 24.Bölümden itibaren hikayeyi çok beğeneceksiniz ve bırakamayacaksınız..) #1.11.2017 6.sırada #13.11.2017 2.sırada #26.11.2017 4.sırada #11.05.2018 1.sırada

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Kendini ülkesi için feda eden, yaşadıkları acıların cefasını çeken dokuz TAKTİB ajanı ve her birinin yetenekleri bir uzuvla özdeşleşen, parçalandıkları zaman ölü bir bedenden farkı olmayan on kişilik özel bir timin, yaptıkları iş birliği... ... "Hatırlatmamı ister misin?" "Seve seve." Bahsettiği, üçümüzün arasında olan intikam yeminimdi. "20 Mayıs 2022, Pazartesi günü, saat sabah 10.48..." Bu tarih daha da aklıma kazındı. "Üç ay!" diye haykırdım ve gırtlağına çökerek bağlandığı sandalyeyi geriye doğru yatırdım. "Üç... Üç!" dedim acıyla ve boğazını tuttuğum elim daha da sıkılaştı. "Üç ay, dört gün!.." O gün; üç ay, dört gün için doksan dört kağıt yırttım. Unutmamak için yaz bi' kağıda: Ömer Ali Avşarlı... Sonra diğer acıları... NOT: Bu kitapta geçen tüm kurum, kuruluş ve şahsiyet isimleri tamamı ile hayal ürünüm olmakla birlikte kullanılmasına iznim yoktur. Kapak: @Sueda_Beyza

Sıradan bir madenci tarafından bulunan esrarengiz mavi taş . Bu sihirli taş kendisine bir taşıyıcı , kendi gücünü verebileceği kişiyi arıyordu . Taşıyıcı madenci olmuştu . Vücudundaki bu güçlü enerjiyi fark edip , isteyen farklı gezegenden insana benzeyen yaratıklar Dünya'ya geldi . Bu gücü elde etmek isteyenlerin himayesi altında olan bir kadın madenci ile evlenmişti ve bir kaç yıl sonra oğulları ..... Dünya',ya gelmişti ... Olaylar bu günden sonra karmaşık bir hâle gelmeye başlamıştı.

Ellerim hala kolyemdeydi. Bu kalp benim sarayımdı ve yanımda olduğu sürece ben her zaman iyi olacaktım. Zira kalbin sahibi bendim ve dört bir yanım onlarla çevriliydi. Kalp Muhafızlarıyla...

Her insan bir yalancıdır. Her insan bir yabancı... Bize öğretileni yapar, bir yalanı yaşarız hayat boyu. Vakti geldiğinde ise yalan hayatlarımıza yabancılaşırız. İsteyerek ya da zorunda kalarak... Biz zorunda bırakıldık ve her şey o gün başladı. Hayatlarımıza yalan o gün bulaştı. Ya da biz öyle sanıyorduk. Biz kim miyiz? Bizler yabancıyız. Belki biraz da yalancı...

Bu okul da ne böyle??