"ပန်းတွေဟာ ရောင်စုံ ပွင့်ကြသလိုပဲ ။ ဘာအရောင်ကြီး ဖြစ်နေတာဟာ ပြသနာမဟုတ်ပါဘူး ။ လူတိုင်းမှာ ကိုယ်နှစ်သက်ရာ ကာလာကို စီခြယ်ပြီး ရှင်သန်ခွင့်ရှိပါတယ် ။ကိုယ့်ရှင်သန်မှုက သူတစ်ပါးကို မထိခိုက်စေသရွေ့ လွတ်လပ်စွာ ရှင်သန်လို့ရပါတယ် ။ သူတစ်ပါး ကြိုက်တာ ၊ မကြိုက်တာကလည်း သူတို့ရွေးချယ်ပိုင်ခွင့်ပါ ။ ကိုယ်ကိုမဖျက်ဆီး၊ မပုတ်ခတ်သရွေ့ ကိုယ့်ဘာသာ ရှင်သန်နေရမှာပဲ ။ တချို့ပါးစပ်တွေက ပိတ်သွားအောင် ဘာနဲ့မှ ဆို့လို့မရတော့ဘူး ။ အဲသည်အပေါ်မှာ အကုန်လုံးကို လိုက်ခံစားနေရင် အရှုံးကြီး ရှုံးတာပေါ့ ။ ကိုယ့်ရှင်သန်မှုထဲမှာ သူတို့ အစွမ်းအစမှမပါတာ ။ ဘာလို့ စကားသံတွေလောက်နဲ့ ကိုယ့်ဘဝကို ပျက်စီးစေမှာလဲ ။" "ပန္းေတြဟာ ေရာင္စုံ ပြင့္ၾကသလိုပဲ ။ ဘာအေရာင္ႀကီး ျဖစ္ေနတာဟာ ျပသနာမဟုတ္ပါဘူး ။ လူတိုင္းမွာ ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာ ကာလာကို စီျခယ္ၿပီး ရွင္သ

မောင်ကိုယ်တိုင် လုပ်ကျွေးခွင့် မရတော့တဲ့ ဖက်ထုပ်ကို အညို လုပ်ကျွေးပါ့မယ် ။ သမီးကလေးသိပ်ကြိုက်တဲ့ ဖက်ထုပ်ရဲ့အစာ ကြက်သွန်မြိတ် မြေဩဇာသာ ဖြစ်ပါတော့ ။ ေမာင္ကိုယ္တိုင္ လုပ္ေကြၽးခြင့္ မရေတာ့တဲ့ ဖက္ထုပ္ကို အညိဳ လုပ္ေကြၽးပါ့မယ္ ။ သမီးကေလးသိပ္ႀကိဳက္တဲ့ ဖက္ထုပ္ရဲ႕အစာ ၾကက္သြန္ၿမိတ္ ေျမဩဇာသာ ျဖစ္ပါေတာ့ ။