*** Alıntı *** "S-Simal..." derken kollarımın arasından yere kayarken bende onunla birlikte yere oturup onu kendime çektim. Yüzü acıyla buruşurken sırtındaki elimde hissettiğim ıslaklıkla elime bulaşan Simal'in kanına baktım şaşkınlıkla. "a-ağ-ağlama" diye fısıldadı bir elini yanağıma koyarak. O deyinceye kadar ağladığımın farkında bile değildim. "n-neden? neden önüme geçtin güzelim? neden?" dedim, sesimde hala şaşkınlık varken titriyordu. Hazal'ın önüme atladığı yıllar önceki o günü tekrar yaşıyordum sanki. Yine hedef bendim, yine hayatımdaki en özel şey benim için önüme atlamıştı ve yine benim kollarımdaydı... Nefes alışverişim hızlanırken "g-galiba bu sefer haklı çıktım" dedi. Aklıma sokakta duvara yazdığı yazı geldi. 'Her gününüzü hayatınızın Son günüymüş gibi yaşayın; Bir gün haklı çıkacaksınız.' Başımı hızla iki yana salladım. "hayır... hayır... olmaz. Bir daha olmaz. Bir daha dayanamam Simal. kollarımın arasından bir yıldızımın daha kaymasına dayanamam. Yapma bunu bana... lütfen." Dudaklarının kenarı hafifçe yukarı doğru kıvrılırken titreyen elini yanağıma koyup gözyaşımı sildi. "Ağlama... gülümsemeni istiyorum." "sensiz olmaz." dedim sesim titrerken. "s-seni... seviyorum adam." ------ NOT: ilk hikayem... lütfen ilk bölümlere göre değerlendirip vazgeçmeyin. hikayeme bir şans verin :))) iyi olduğuna inanıyorum.

Kurtlar, avlarını sessizlikle takip eder... Açlıkları acımasızdır, ama asla sebepsiz öldürmezler. Doğanın yasası nettir; hak eden yaşar, hak etmeyen düşer. Oysa burada, avcı ile av yer değiştirmiştir. Suçsuzlar zincir taşır, suçlular kadeh kaldırır. Kurt sürüsü, kendi içinde adalet taşır. İnsan sürüsü, kendi içinde çürür. Dağların soğuğu öldürmez, ama sokakların adaletsizliği boğar insanı. Ve insan, bazen fark eder ki; vahşet, kurtların değil, adaletsizlik, insanların işidir.

istenirse +18 sahneler koyabilirim

Her şey; aslında bütün aile fertlerinin yapmak isteyip de yapamadığı, ailenin küçük oğlu Murat ve eşi Nalan'ın isyanıyla aile apartmanını terkedip, onların boşalttığı daireye yeni bir kiracının gelmesiyle başladı. Minel ve Kaan'ın sıcacık hikayesini okumaya hazır olun. İyi okumalar ♥♥♥ [TAMAMLANDI]

17 yıllık hayatını geçirdiği ailesinin öz ailesi olmadığını öğrenen Umay'ın hikayesini anlatıyoruz. Klasik bir aile kitabı olabilir ama çok daha güzeli.

❝Bana ihtiyacın olmadığı sürece benimle konuşmazdın, sadece yapamadığın ödevler, anlamadığın dersler söz konusu olduğunda yüzüme bakardın. Bunun ne kadar kırıcı olduğunu anlayabiliyor musun? Seni bu yüzden red ettim. Şimdi benim sana ihtiyacım var, bana yardım etmen gerek. Bu şekilde anlaşabiliriz.❞

- Seni çok seviyorum ve her zaman da seveceğim. - Bende seni seveceğim ölümüme kadar. İyi okumalar..🎬

Bir hacker bu kadar deli olabilir miydi? •Eşcinsel bir kurgudur.

''Gittiniz, beni bıraktınız sandım.'' O an dudaklarından kırık bir tebessüm peyda oldu, bakışları koyulaşmıştı. ''Öyle bir ihtimali bir an önce at kafandan. Çünkü...'' dediğinde yanıma yanaştı. Nefesi yüzümde geziyordu. ''Biz seni hayatımıza nakış atılmış ince iplerinden bir şekilde tuttuk.'' Nefesimi burnumdan aldığımda ciğerlerime kokusu yayıldı. Yanıma biraz daha yanaştı. Bende konuşsam dudaklarımız birbirine değecekti. ''Birbirine dolanmış iplerin, yaşadığımız hayata düğüm attığımız en güzel şey oldu...'' Kehribarları gözlerimi delip geçerken hızlı atan kalbimin onunda duyduğundan emindim. ''Bu yüzden seni bırakıp gitmek imkânsızın da imkânsızı. Anlıyor musun?'' Cümleleri kalbime dokunduğunda unutamayacağım bu sesi bu kelimesi kalbimin derinine bir not bırakmıştı. "Seni bırakıp gitmek imkânsızın da imkânsızı." Kapak Tasarımı: gimme_art