Yağız gülümseyerek baktı sevdiği kadının kıvrık kirpiklerinin arasında parlayan kehribar rengi gözlerine. Kendinden emin duruşu ve isabetli kararları ile bundan sonra ona yol gösterecek nadide bir çiçekti bu kadın. Bir kez daha aşık oldu sanki. Bir adam aynı kadına kaç kere aşık olabilir diye düşündü. Bunun net bir cevabı yoktu. Karşısında Elif gibi bir kadın varsa cevabı sonsuz kez olabilirdi. ... Kendini çocuklarına adamış dul bir kadın... O kadına kazara aşık olan olağanüstü yakışıklı bir adam... Erkek güzeli Yağız aşkını ispat etmek için çabalarken kendini sırlarla dolu bir dünyanın içinde bulur...

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Zühre içini kaplayan telaşı gizlemeye çalışarak derin bir nefes aldı. " Peki rica etsem, beni eve gönderebilir misiniz?" " Hangi eve?" "İşte, yaşadığım eve. Metin'in..." Adam lafını bitirmesine izin vermedi. " Burada misafirim ol." Adam bir taş kadar ifadesizdi. Zaman ilerledikçe Zühre'nin endişesi artıyor, yüreği sıkışıyordu. İçinden bunların bir şaka olduğu, birazdan Metin'in bir yerlerden çıkıp geleceği ve haline kahkahalarla güleceği geçiyordu. Ama bu şaka için onu asla affetmeyeceğine kendine söz verdi. " Teşekkür ederim ama eve gitmek istiyorum" "Kaldığın ev kendi evin miydi? " " Hayır, Metin'in eviydi ama...Misafiriydim. İşleri düzelince beni kendi evime gönderecekti." " İşler düzeldi Zühre. Kendi evindesin." ... Biraz hüzün, biraz hasret, biraz entrika, bir tutam heyecen, bir miktar mutluluk... Hayatta ne varsa hikayelerde de o var . Merakla takip edeceğiniz samimi bir hikaye okumaya ne dersiniz...