Janek od zawsze uwielbiał skrzypce. Czuł, że między nim a tym instrumentem jest szczególna więź, której nie jest w stanie rozerwać nic - nawet demony przeszłości, które osaczają go wszędzie i sprawiają, że nie może o nich zapomnieć. Mury, które wybudował wokół siebie, nie pozwalają nikomu dostać się do jego małego świata - tego świata ze skrzypcami, muzyką klasyczną i rozgwieżdżonym niebem widzianym przez okno. I na pewno nie spodziewał się, ile jest w stanie zmienić pewien blondyn ze skrzypcami na ramieniu, który pewnego dnia pojawił się w oknie naprzeciwko. Opowiadanie jest odpowiedzią na akcję pn. „Kolorowe słowa" z inicjatywy grupy Piórowładni (@Piorowladni) na Facebooku (https://www.facebook.com/groups/685946204908306/)

„Będziemy jak rodzina - tą samą krwią połączona. A nasza krew niczym struktura analogiczna - do tych samych celów stworzona. Byliśmy, jesteśmy, będziemy, z prochów powstaliśmy i w proch się obrócimy. W tej różanej herbacie zatopimy smutki, z talerzy zbierzemy ostatnie okruszki. Bo płynie w nas ta sama krew - żółta krew pompowana przez żółte serca. I, możesz mi wierzyć, choć inni jesteśmy, w jednym calu podobni - wszyscy chcemy umrzeć". Istnieje wiele rodzajów pomocy osobom chorym psychicznie - rozmowy z psychologiem, spotkania stowarzyszeń, leki antydepresyjne... Co, jeśli powstanie tajne bractwo, którego członkowie sami przeprowadzają swoje terapie? Pięciu chłopców, pięć dziewczyn. I ten nieszczęśliwy jedenasty element. Przepiękną okładkę wykonała @ValixySn Praca bierze udział w Turnieju Osobliwym 2020 organizowanym przez BractwoOS. Praca bierze udział w Skrzydlatych Oscarach organizowanych przez @z_skrzydlatej_ksiegi w kategoriach: najlepsze profile psychologiczne bohaterów, najlepiej opisana scena śmierci i najbardziej zaskakujący zwrot akcji.

Każdy jest kowalem swojego losu ... Podobno. Pomimo tego, że sama zajmuję się rzemiosłem artystycznym, to od jakiegoś czasu dochodzę do wniosku, iż w niektórych aspektach mojego życia, byłam bezradna. To Los z Przypadkiem na zmianę, dzierżyli w ręku mój kowalski młot, uderzając nim gdzie bądź. A gdy teraz o tym myślę, coraz mniej dziwią mnie różne przypadki w moim niby-dorosłym życiu. © Copyright by elly_lilly Wszelkie prawa zastrzeżone. Rozpowszechnianie i kopiowanie całości lub części niniejszej publikacji jest zabronione bez pisemnej zgody autora. Zabrania się jej publicznego udostępniania w Internecie, odsprzedaży oraz kopiowania. Książka może zawierać treści przeznaczone dla dorosłych.

Rok 1987. W Hogwarcie ma się odbyć prestiżowy konkurs z eliksirów, czyli MIĘDZYSZKOLNA POTYCZKA O ZŁOTY KOCIOŁEK. Wśród szóstki zakwalifikowanych uczniów Hogwartu murowanym kandydatem był siedemnastoletni Gryfon Gregory Willson. Jednak na skutek przykrego incydentu chłopak nie jest w stanie w nim wystąpić. Pozostała piątka, to prawdziwa plejada osobliwości. Uczulona na wodę EVANGELINE POTTER, która uparcie twierdzi, że jej nazwisko to tylko zbieg okoliczności, zaczytana w magicznych erotykach MARINA BLAU, zawsze przygotowany ALBERT WALKER ze swoją nieznośną manią poprawiania okularów, zafascynowana Ameryką BEATRICE DOYLE, która przeżywa kryzys tożsamości i BILL WEASLEY, który mimo swej urody nie radzi sobie w kontaktach z dziewczynami. Piecze nad poczynaniami tej barwnej piątki musi sprawować nie kto inny jak młody nauczyciel eliksirów SEVERUS SNAPE, który wdzięczny jest losowi, że przetrwał na stanowisku już siedem lat i nie musi mijać na korytarzach kolegów ze szkolnej ławki. Opowiadanie zajęło drugie miejsce w konkursie "Tylko nie Fanfiction!" organizowanym przez @Chwila_Moment

"Odebranie sobie życia. Interesujące wyrażenie, komu je odbierasz? Kiedy się skończy, to nie ty będziesz za nim tęsknić. Twoja własna śmierć jest czymś, co przytrafia się wszystkim dookoła. Twoje życie nie jest twoim własnym, więc trzymaj od niego ręce z daleka." Krótkie opowiadanie o samobójstwie widzianym "z drugiej strony". Okładka w wykonaniu @CarolineWesley

No pięknie! Wrocławska kamienica zamienia się niespodziewanie w scenę zbrodni, z żelazkiem w roli głównej. Spokojny wieczór, o ironio!, nabiera życia właśnie, gdy pojawia się trup. Zupełnym przypadkiem Eleonora znajduje swoją współlokatorkę w stanie zgonu i to niestety nie poalkoholowego, a przecież chciała jedynie odnieść jej żelazko. Za to teraz ma na głowie histeryzujące koleżanki, szał ciał (tych bardziej żywych i tych mniej), ponurego policjanta z brodą i ciasto marchewkowe. Ela, wspomagana nieoficjalnie przez podkomisarza Brodeckiego, zabiera się za prywatne śledztwo i z determinacją islamskiego terrorysty szuka odpowiedzi na dręczące ją pytania: Co się, do jasnej ciasnej, wydarzyło? Czy Matyldę ukatrupił ktoś z jej studenckich przyjaciół? I najważniejsze - jak tu nie przytyć, kiedy pojawia się coraz więcej stresów do pozajadania? Okładka wykonana przez wspaniałą @fenoloftaleine (dziękuję jeszcze raz!) :) 30.05.2017 - #3 w tajemnica i thriller; 03.06.2017 - #2 w tajemnica i thriller; 07.06.2017 - nie mogę w to uwierzyć, ale #1 w tajemnica/thriller! Rany, Dziękuję Wam! Jesteście super! :) Uczestnik konkursu "Skrzydlate słowa"! :) Copyright ©2016 by Sabinach_1993. All rights reserved.

Sara Weronika Sokolska, zwana Saniką, w niczym nie przypomina nadwornej czarodziejki. Młoda, żywiołowa i dzika jak magia, którą włada, stanowi jedną z największych tajemnic królewskiego dworu. Nie wiadomo, gdzie uczyła się magii i kto był jej mistrzem, ani nawet skąd przybyła do Krakowa. Plotki mówią, że jest najbliższą przyjaciółką i powiernicą króla Juliana, a może nawet kimś więcej. Media donoszą o jej spektakularnych wyczynach: polowaniach na biesy, inkuby i strzygi, o pojedynkach z członkami Loży Czarodziejów. Wydaje się, że Sanika jest najpotężniejszą czarownicą w Polanii i tylko szaleniec mógłby rzucić jej wyzwanie. A jednak nawet moce wiedźmy mogą okazać się niewystarczające w starciu z przeciwnikiem, który pragnie zniszczenia Krakowa. Wrogiem, za którym stoi pradawna i niezwykle potężna magia... „W alternatywnej, przesyconej magią rzeczywistości monarchią Polanii rządzi król Julian, a drugą co do ważności osobą po władcy jest Pierwsza Czarownica, harda i nieugięta Sara Weronika Sokolska. Gdy nad Krakowem zawisa widmo czarnoksięskiej apokalipsy, to ona staje przed wyborem: chronić miasto czy... siebie. Magdalenie Kubasiewicz udało się zgrabnie wpisać motywy z krakowskich legend w nowoczesność, a baśniową symbolikę połączyć z wartką akcją. Smok wawelski, czarnoksiężnik Twardowski, diabeł z Krzysztoforów zyskują nowe oblicze, ale to pyskata Sara skradła moje serce." Agnieszka Hałas, autorka cyklu Teatr węży

Jestem zamknięta w białym pokoju bez klamek. Nie mam pojęcia, jak się tu znalazłam, od czego to wszystko się zaczęło i kim tak naprawdę jestem. Nie wiem, dlaczego ludzie się mnie boją. Nie pamiętam. *** - Kocham cię - powtarzam, jak zawsze delektując się brzmieniem tych słów. Zabawnie jest je wypowiadać. Ludzie czują się tak dobrze, gdy je słyszą. Nawet jeśli są nieprawdziwe. - Kocham cię bez pamięci... *** Wrzesień 2022: Trwa korekta (62/70). W niepoprawionych rozdziałach mogą pojawiać się nieścisłości. #1 w Tajemnica/Thriller - 19.11.2017 r. #1 w Akcja - 7.01.2018 r. Okładkę wykonała @leniwc

Gdy Kształt pojawił się na nocnym niebie, świat zamarł w oczekiwaniu na apokalipsę. Bo cóż innego mogła oznaczać upiorna, szyderczo uśmiechnięta twarz, jeśli nie rychły koniec wszystkiego, co jest nam znane? Czasem, by nie popaść w obłęd, wystarczy po dziecięcemu zamknąć oczy i policzyć do trzech. Dzięki temu wszystkie potwory znikną. A przynajmniej tak mi mówiono. *** Uwaga: w środku pojawi się kilka przekleństw. Choć zakwalifikowałam to opowiadanie do science fiction, zapewniam, że więcej tu fikcji, niż nauki. To opowieść o ludziach, nie o kosmosie. Miłej lektury! :)

Nieokreślona przyszłość. Mieszkańcy starej kamienicy są sfrustrowani dotychczasowym życiem. Gdy na horyzoncie pojawia się możliwość łatwego zarobku, niektórzy z nich pożegnają się ze zdrowym rozsądkiem, by wziąć udział w niezwykłym eksperymencie. Czym jest ostatnie wyzwanie nauki? "Zniszczony człowiek" to gorzka opowieść o odrzuceniu i braku pokory. Splecione losy chłopca, jego rodziców i zepsutego cyborga składają się w obraz małego, dystopijnego społeczeństwa, które nieustannie dąży do samozniszczenia.