bilinmeyennumara: Bol giydiğin sweatlerin, hırkaların seni gizleyeceğini düşünüyorsan çok yanılıyorsun. bilinmeyennumara: Ben seni gördüm. bilinmeyennumara: SOBE!

Burak: Ne istiyorsun? 055*: Bu kadar kaba olma ya. 055*: Alt tarafı bir soru soracaktım. Burak: O zaman sor, ders çalışmam lazım. 055*: Alıkoyduysam özür dilerim. 055*: Ama bu kadar kaba olmana gerek yoktu. Burak: Kaba değilim, ne soracaksan sor. *** İlk kurgum olacak şans verip de okursanız çok sevinirim :-) ~~~ Bu kurgu tamamen bana aittir ve bütün hakları saklıdır.

parla: her dua nasibine, her nasip vaktine eserdir (08.41) parla: hayırlı cumalar salih amca: yine mi sen (08.59)

0534: O telefonu bana ulaştırman için bir günün var. İpek: telefondan delileri silen mafya bir konumunu mu bulamıyor. İpek: yazık kıyamam sana. 0534: Sen çok yürek yedin herhalde? 0534: katil var diye bağıran kıza ne oldu? İpek: Polise gitmiş olabilirim 👉👈 0534*: Yazıyor.... Çevrimici... İpek: AY IMDAT BENI KESECEKLER 0534* kişisini engellediniz 0534: Çevrimici... Yazıyor... Çevrimdışı...

Göktuğ 11/A: Bugün seni gördüm Efe'nin evinden çıkıyordun Efe'nin sevgilisi var sanıyordum?

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.