Ne yazayım aq oku anlarsın işte.

Sen bırak tutunmayı, dünya bizi sarmalar. Kendimi yaşamaya değer görmediğim her şey benim bu hayattaki esaretimdir. Shinobu çocukluk döneminde babasından şiddet görmüş, annesi tarafından terk edilmiş ve sonrasında yurtta büyütülmüştür. Geçmiş travmalarının ve acılarının üzerine kendisine kurduğu yeni hayatında internetten Mor Tokalı Kız takma ismiyle magazin haberleri yaparak milyonlarca takipçiye ulaşmıştır. Shinobu'nun şimdiki haber hedefi ise hızla yayılan müzik videosuyla bir gecede şöhrete kavuşan, genç kızların yeni sevgilisi Giyuu Tomioka'dır... Shinobu ve Giyuu'yu aynı çatı altında bir araya getiren No. 26, ikisi için de geri dönüşü olmayan bir değişimin başlangıcı olacaktır. Bize hiçbir şeyi yaşamayı hak görmeyen herkese bir çiçeğin bataklıktan da doğabileceğini göstereceğiz.

Avcılar+İblisler+My Oc = Kampa gitmek

Yıldızları görebilmek için duvarları arasında yaşadığımız evimizden vazgeçtik. "Sadece bedenlerimizi değil, ruhlarımızı da karantinaya aldılar. Ne bu karantinadan çıkabiliyoruz, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda da birlikte olacağız, ama özgür...Savaş bitti, ve biz sağ kaldık.Savaş bitti, ve biz hâlâ ayaktayız." Shinobu, yeni okuluna başladığı ilk gün kendini bir felaketin ortasında bulmuştu. Salgın bir hastalık nedeniyle okulu karantinaya alınmış, akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında bulmuştu. Üstelik yalnız değildi, onlar da yanındaydı; mahşerin diğer üç atlısı. Bu, yalnızca bedenleri değil ruhları da karantinaya alınmış dört kişinin hikâyesi. Bu, onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikâyesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikâyesi. Bu, mahşerin dört atlısının hikâyesi. Şimdi, bizimle misiniz?

Galerimin çok dolduğunu fark ettim o yüzden içindeki fotoğrafları veriyorum.

Seni yanıma, tüm dünyayı karşıma almak istiyorum. Hava soğuktu, rüzgâr acımasız. Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Gün gelecekti, birileri bu kar küresini eline alıp sallayacaktı. Kar yağıyor sanacaktık oysa altüst olacaktık... Mitsuri, kışın en soğuk günlerinden birinde kendisini ormanlık bir alanın içine kurulmuş Kar Küresi Psikolojik Destek Merkezinde bulduğunda başına geleceklerden habersizdi. Buraya yalnızca psikolojik destek almak için geldiğini sanan Mitsuri kendisini bambaşka bir sona doğru giderken bulacaktı. Önce Obanai'yle tanışacak, sonra Obanai'de kendisini bulacaktı. "Biz buradayız," diyecekti Obanai ona, "ve bunlar yaşanıyor." Bu hikâye Mitsuri'nin ve Obanai'nin altüst olmalarının hikâyesi... Birlikte dibe batmalarının ve ışıksız kalmalarının hikâyesi... Hiçbir gülümsemesi içten olmayan, gözü hep uzaklarda bir yerlere dalan, ne olduğunun bilinmezliğinde oradan oraya savrulan, kanatlarını göremediği için kendisini çirkin sanan tavus kuşlarının hikâyesi. Bu hikâye sizin hikâyeniz, bu satırları siz yazdınız... Mitsuri ve Obanai'nin kış masalının içinde üşümeye hazır mısınız? Bu doğan güneş var ya Mitsuri... İşte o bizim için doğmuyor.

Kırık aynanın ayrılmış parçalarında birlikteydik. Birlikte ve paramparçaydık. "Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altında. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir platonun içinde. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evleri bulmak. Tüm yarışmacılar evleri bulduğu an kazanan belirlenmiş olacak. Öyleyse, sizi kaybetmemizi ister misiniz?" Kanao, Tanjiro, Zenitsu, Nezuko ve Zoe... Farklı hayalleri olan ve birbirine yabancı beş genç... Enkaz Altındakiler isimli sıradışı bir televizyon yarışmasına başvurarak inanılmaz bir deneyime adım atarlar. Ancak ortaya çıkan beklenmedik gelişmelerle hayatları derinden sarsılacak ve unutamayacakları bir yolculuğa çıkacaklardır... "Ben Kanao Tsuyuri; buraya benim, senin, bizim, enkaz altındakilerin hikâyesini anlatmaya geldim. Sen de enkaz altındasın, farkında değil misin?

"Söz konusu ben olunca sustum, razı oldum. Ama şimdi söz konusu sensin, ve ben bütün dünyayı karşıma alacağım." Duyuyor musunuz? Şehirler ötesinden, denizler kadar uzaklardan gelen o bağırış seslerini... Kılıç, kesik, çığlık seslerini. Belki de yalnızca ben duyuyorum içimdeki savaşın seslerini... Bir tarafın savaşı kazandığını sandığı an, pes ettiği andır. Biz kazandığımızı sandık, kılıçlarımızı bıraktık. Oysa pes etmişiz yalnızca.Şimdi uzaktan geldiğini duyuyorum o ikinci savaşın.Bizim koşarak uzaklaştığımız atlar, şimdi koşarak peşimizden geliyor. Düşman bu sefer daha güçlü,kılıçları bu sefer daha keskin ve çaresizlik her zamankinden daha yoğun. Oysa herkesin unuttuğu bir şey var; biz hâlâ ayaktayız.Ve düşmeye niyetimiz yok. Birinci perde bitti, ikinci perde başlıyor...