Bazı yolcular sadece varmak için yola çıkmaz; bazıları geride bıraktıklarını gömmek, unuttuklarını yeniden hatırlamak zorundadır. Eski, terk edilmiş rayların kesiştiği bu istasyonda her tren, bir bedeli taşıyarak kalkar. Her vagon, kayıp ruhların fısıltılarıyla dolar. Bazıları için burası sadece bir geçiş noktasıdır. Bazıları içinse geri dönüşü olmayan bir vedadır. Burada yas tutmak bir lüks değil, bir zorunluluktur. Ve bazen istasyonun kendisi bile matemden beslenir. Kaçmak isteyenin bile ayaklarını zincirleyecek kadar karanlık, arayanın bile bulmak istemeyeceği kadar çıplak bir gerçeklik... Matem İstasyonu'na adım atan herkes kayıplarını yanında taşır. Peki sen, sen hangi yükle geleceksin?

Peki siz? Siz hiç intihar etmeyi düşündünüz mü? Ölümle yaşam arasındaki ince çizgide kendinizi ölümle avuttunuz mu? Ecrin Kavin Ulusoy o çizgide öldü. Peki siz? Siz nasıl öldünüz? 🕯️

"Şşştt," diyerek bir anda işaret parmağını dudağıma bastırıp beni aniden susturduğunda, kelimelerim ağzımın içinde hapsoldu, nefesim yarım kaldı. Parmağı dudaklarıma, bakışları gözlerime mıhlanmıştı. Mum ışığında yüzü daha sert, daha kararlı görünüyordu. Kara gözlerine tuhaf bir tedirginlikle baktığımda onunda keskin bakışları parmağına ve parmağının altında kalan dudaklarıma kaydı. O an sanki odadaki tüm mumlar titredi ve alevleri içimizde yanmaya başladı. 🕯️ Düş değil kabus, yağmur değil fırtına. Ellerimde çiçekler, zihnimde ölüler. İkisi de aitse toprağa, hangisi kalmalı yukarıda? 🕯️ Peki siz? Siz hiç intihar etmeyi düşündünüz mü? Ölümle yaşam arasındaki ince çizgide kendinizi ölümle avuttunuz mu? Ecrin Kavin Ulusoy o çizgide öldü. Peki siz? Siz nasıl öldünüz? 🕯️