"Ben senin falan değilim. Şunu demeyi kes. Ben senin olmadım, olmamda" "Şuan istersem benim olursun" ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ "Sen orada yatacaksın ben yatakta yatacağım anladın mı?" korkuyla başımı salladım. "evet?" ne!? Başımı salladım ve illa evet diyerek konuşmam mı gerek? Cevap vermeyince üstüme doğru gelmeye başladı gözlerinin rengi bir kaç ton daha koyulaştı. Aceleyle "evet" deyiverdim. "Bir dahakine sorularıma cevap vereceksin duydun mu?" kolumu sertçe kavrayarak sorusunu yineledi. "duydun mu?" dediğinde yavaş yavaş kolumu daha da sıktı. "d-duydum"

Anneannemin olduğu odaya yavaşca girdim... Ve sandalyeye oturdum. Direkt söze girmişti. "Bak yavrum, ben herşeyin farkındayım... Yavaş yavaş öleceğim-" Hemen lafını kestim. "Anneannem sakın öyle şeyler söyleme." "Kızım, geldik gidiyoruz bu yalan dünyadan. Benim tek isteğim seni bu yalan dünyada telli duvaklı gelin görmek." "Anneanne sürekli bunu söylüyorsun, ama neden ben neden? Niye Açelya değil de ben?..." "Yavrum sen yetim büyüdün... Ne olursa olsun annen, teyzen ve ben seni baba şefkati göstermeye çalıştık. Ama bir baba yerini tuttuk mu bilemem... Sen her zaman farklıydın... Senden son isteğim güzel yavrum, evlenmen..." VE BEN BU İŞİ AŞIRI KISKANÇ BİR EMRE DEDİKODU SEVEN BİRİCİK AÇELYA İLE YAPACAKTIM ✨