"Bir adam ile yara bandının hikâyesini hiç duydun mu?" diye sordum meraksız bir tonda. Çünkü anlatmak istediğim sıradan bir hikâye değildi, kendi yazdığım bir hikâyeydi. Yüzüne bakmadığım için ne tepki verdiğini görememiştim ama onu tanıdığım kadarıyla -bu da çok uzun bir zaman dilimine tekabül ediyordu- şu anda hafif çatık kaşlarıyla bana bakıyor olmalıydı. "Hayır," dediğinde sesinde bariz bir sorgu vardı. Onunla konuşmaktan kaçındığımı çok iyi bildiğinden onunla sözlü iletişime geçmiş olmama oldukça şaşırmıştı. "Bir gün bir adamın kolunda ufak bir yara açılmış." diye başladım çatallı sesimle konuşmaya. "Çok ufak bir yaramış ama, öyle hastaneye gitmesine gerek yokmuş. Küçük bir sıyrıkmış sadece." Kalbim acıyordu. Keşke bu şekilde gelmesiydi bana. Böyle gelmeseydi. Hafifçe yutkundum. "Bir yakınından yara bandı istemiş. Kapatmış yarasını o yara bandıyla. Kısa bir süre birlikte yaşamışlar mecburen. Birkaç gün içinde iyileşmiş adam ve kolundaki yara bandını bir an bile düşünmeden atmış çöpe. İhtiyacı olduğunda hemen sarıldığı yara bandından iyileştiğinde hemen kurtulmuş." Sustum, çünkü devamını getirmek zordu. Ona hayır demek çok zordu. Hafif ıslanmış gözlerimi tekrardan gözlerine çevirdiğimde onun hâlihazırda bana bakan gözleriyle karşılaştım. Gözlerinin içine bakarak devam ettim. "Olan da yara bandına olmuş. Temiz, tertemiz yaşamı bir çöpte sonlanmış. Çok zaman geçmiş, en sonunda biri bulup temizlemiş." Keyifsizce tebessüm ettim bir anlığına dolu dolu gözlerimle. Gözlerimdeki bakışları dudaklarıma düştü. "Eskisinden daha iyi, daha temiz görünüyormuş artık. Ama..." Gözlerimiz birleşti. "İçi paramparçaymış." "Dilara..." Bu gece ikinci kez kestim sözünü. "Ben yara bandının yaşadıklarını yaşamak istemiyorum."

Şanlıurfa ☞ Muğla 0546****; Fotoğraf* 0546****; Belli ki bu yoldan yürümüşsün... 0546****; Yoksa etraf böyle çiçeklenmezdi. İlsu; Var öyle marifetlerim :) 0546****; Benim hayatımında sen tarafından çiçeklenmeye ihtiyacı var, 0546****; Bir el atar mısın? İlsu; Sen kimsin? İlsu; N'oluyoruz?

Dövmeci: Ne? Dövmeci: Ne saçmalıyorsunuz acaba? Melisa: Hiç, sadece sabah, sabah gözüm biraz ptofil fotoğorafınıza kaydı ve sizi biraz süzmek süretinde bulundum. Melisa: Yanlış anlamayın lütfen! Sandığınız gibi biri değilim, sadece aklıma gelen dilime yansır okadar. Melisa: Ve şuan aklımda hiç iyi şeyler yok. :) Dövmeci: Anlıyorum. Dövme: Ama tekrarlanmazsa sevinirim. Bu tür laubali sevmiyorum. Mesaja bir yanıt veremezken ilk defa da düşünmeden söylediğim şey için utanmıştım. Haklıydı çocuk. Sabah sabah ağızımın tadı kaçmıştı resmen. Melisa: Haklısınız. Özür dilerim.

~Bir ağaçta köşeye sıkıştırmış çakı boğazına tutulmuştu. -Salih ile aranda ne var? -Babam! ~ -Tek diyeceğim İskender boşuna ümitlenme, seni evlatlık almış olabilir ama vakti gelince yine ayrılmak zorunda kalıcaksın ~ -Kendini şanslı bilmelisin İskender. Geçmişte de olsa bir annen var ve yakında ona ulaşacaksın. Ama benim annem ve kardeşim ölüler. Onlara asla kavuşamıycam...

Sonradan Gele Bela: Altın Onlu serisinin ikinci kitabıdır. İlk kitap +200 bölüm sınırına ulaştığında bölüm eklenemeyeceği için hikaye buradan devam edecektir. Son sezonda Altın Onlu olmadıkları için bu kitabın başlığında o kısım yer almamaktadır. İlk kitabı okumadan buna başlamayınız...

✨️Hikaye 200 bölüm sınırına ulaştığı için devamı(ikinci kitap olarak) profilimdeki ' Sonradan Gelen Bela' olarak devam etmektedir. Burada ki son bölümden sonra oraya geçiş yapmalısınız. * 🐍Hikaye karakterleri Kardeşlerim dizisi üzerine kurulu olabilir ama emin olun Kardeşlerim ile alakası yoktur🐍 🦋 'Yapmam gerekiyordu yaptım' 'Bir şeye hak vermeniz, onu doğru kılmaz' 'Sebepler sonucu meşrulaştırmaz' Bir hikaye düşünün bu üç ikonik söz üzerine kurulu olsun, bir hikaye düşünün büyük konuşmamak gerektiğinizi kafanıza vura vura öğretsin, bir hikaye düşünün mutlu olmaktan korkun. Eğer mutluysanız kötü günler geliyordur ve yine bir hikaye düşünün kimsenin masum olmadığı.. Altın dörtlü ile başlayan bir hikaye düşünün; Doruk Atakul Asya Simal Harika Manyaslı Melisa Atakul Ve bu altın dörtlü ile bitecek bir hikaye düşünün. Sona gelene kadar altın onlu olacak, tüm dünyayı avuçlarına alabilecek güce sahip on kişi. Birbirlerine olan sevgileri her zaman birbirlerine zarar verse de, ölümler yaşansa da, ayrılık rüzgarları kopsa da asla birbirinden ayrılamayan altın onlu. SGB evreni gerçek evrenden tamamen farklıdır, kendine has bir dünyası vardır. Her karaktere aşık olacaksınızdır- başrolü Asya Simal'dir-, bu hikaye de ki Doruk Atakul bu zamana kadar okumadığınız bir Doruk Atakul'dur. Bu hikâyede Harika Manyaslı bile sizin kalbiniz de Kraliçedir. Bu hikaye de kadınlarımız ezilmiyor, ezen taraf oluyor. Erkeklere ihtiyaçları olmadan hayatta, ayakta kalabiliyor. Bu bile SGB evrenini mükemmelleştirmeye yeterli. Bizim başrolümüz Akif Atakul ve şarkılardır. Eğer bu evrene katılacaksanız önyargılarınızı bırakmayı öğreneceksiniz, hiç bir şeyin her zaman göründüğü gibi olmadığını ve kelebek etkisini. Bir kelebek nasıl bu kadar olayı birbirine bağlar onu öğreneceksiniz. Hayal Atakul'un doğmasıyla bu altın onlu

cemre merak ediyordu acaba doruk kendisi için asiye'den ayrılmayı göze alabiliyor muydu? hayalindeki doruk atakul'u gerçekten var edebilecek miydi? veya aralarındaki tek engel asiye miydi? 🌊

Annesiz, babasız ve yetimhanede büyüyen Yağmur bir gün Ataman Koleji'ne kayıt olur. Okula adım atmasıyla tahmin edemeyeceği olaylar onun peşinden gelir. Tüm hikayesi kolejde başlar... -Kardeşlerim