"Yıllardır seni arıyorum rüyalarımda..."

Bazı hikayeler ikinci perdede başlar. MinMer hikayesidir.

CünZey atak geçirirken yazılmıştır

Ağlayabilir miyim gönlüm müsadenle, şöyle katıla katıla şimşekli bir gökyüzü gibi? Günaha batan tüm kirliliğim ile ağlayabilir miyim? Öylesine ama, ölesiye, bu can çıkana kadar bedenden. Nefsimin nefesi kesilesiye, pembe güller mor menekşelere düşesiye, sol yanımın ateşi yükselesiye kadar, kendi omuzumda kimseciklere yük olmadan, ağlayabilir miyim?

"Ayrılık diyorsun sonra kafamı karıştırıyorsun." Derken gözlerimin dolmasına engel olamadım. Ben üzüldüğümde o daha çok kahroluyordu, biliyordum. Nitekim gözlerimde parlayan yaşları fark ettiğinde yutkundu, gözlerini kaçırdı. "Cüneyd... Sen ne istiyorsun?" Bir arada olduğumuz her an olduğu gibi gözleri benden daha fazla uzak kalamadı. Sesine diken batmış gibi konuşmasaydı bu bakışlar bütün hüznümü dağıtacak kadar anlamlıydı. "Fırtınam rüzgarını yutmasın istiyorum Zeynep." Sustum. Çünkü sımsıkı kapattığım dudaklarımı araladığım ilk anda karşısında hüngür hüngür ağlardım. Onu daha fazla yaralamak istemiyordum. Çok zor olmasına rağmen ona arkamı döndüm hatta bir adım bile atabildim lakin ikincisine yeltenmeden bir dokunuş hissettim karnımda. Cüneyd bana sarılıyordu. Kolları karnımın üzerinde birleşmiş, sırtımı göğsüne yaslamıştı. Asla bırakmayacakmış gibi... Sarılıyordu. Belki de bana tutunuyordu. "Sonra şu anki gibi bana sırtını döndüğünü hayal ediyorum." Kolları biraz daha sıkılaştı. "Mecruh Cüneyd dayanamıyor bu hayale, diyor ki, gözümün önünde dursun. Rüzgarı etrafımda...Saçları omzumda...Zihnimde kaç Cüneyd var bilmiyorum lakin hepsinin ortak bir isteği var benden." "Ne istiyorlar, Cüneyd?" "Zeynep ismi yankılanıyor zihnimde. Kati bir sûretle, her an sadece seni istiyorlar Zeynep."

Bu bir kurgu. Lütfen öyle bakın. Minmerciyim ve o yüzden onlarla ilgili beynimdeki hayallerimi burda gerçekleşiyorum sadece❤️

Selamlarr ben Sena. İlk defa bir hikaye yazmaya başladım. Bu hikayemde bir veya iki bölümlük CünZey, MinMer kurguları yazacağım. Umarım beğenirsinizz🫶🏻🫶🏻

Dergahdan giden Zeynep'in yollar sonra kızı Zümra ile geri dönmesi. "O mahiler ki Derya içredür derya bilmezler"

"Efsaneye göre, insanlar doğduklarında görünmez bir kırmızı iplikle ruh eşlerine bağlanırlar. Bu iplik, zaman içinde uzayabilir, dolaşabilir veya gerilebilir, ancak asla kopmaz. Ne kadar uzak olursa olsun, kaderleri birbirine bağlı olan kişiler eninde sonunda karşılaşacaktır." 🧵 •Yazım hataları finalden sonra düzeltilecektir. 〰️Bu bir minmer kurgusudur / kişi ve kurum isimleri minimum seviye kullanılacaktır. 〰️ Uzun bir kitap olmayacaktır / rahatsız edici sahneler olmayacaktır

#minmer fanfiction'ıdır. Bu hikâye tamamen hayal ürünüdür, gerçek olayları yansıtmaz ve herhangi bir ticari amaç güdülmeden yazılmıştır. Kızıl Goncalar dizisinden alıntılar içerir, orijinal eserle veya hak sahipleriyle resmi bir bağı yoktur.