"Bırak artık!" diye bağırdım. Canım burnumdaydı, korkudan gözlerimi kocaman açmıştım. O derin yeşil gözleri beni her saniye daha da öldürüyordu, nefes nefese kalmıştım. "Bırakınca gideceksin! Beni bırakacaksın!" "Olması gereken de bu, bu ben değilim! Olmak da istemiyorum" dedi fısıltıyla. Bana vereceği şeyler umrum da değildi. Ben yalnızca onun aşkını istemiştim, nefretini değil! Kolumu aniden bıraktı ve hırlar gibi bana döndü. "Beni suçluyorsun değil mi? Bütün olanlar benim suçum!" "Senin değil" gözlerimden akan yaşlar onu da üzmüş olmalı ki aniden yumuşadı ve bana uzanmaya çalıştı. Tek elimi kaldırdım ve mırıldandım. "Benim suçum, hayatıma seni almamalıydım. Ben ailemi kaybettim Chis! Babam beni istemiyor! Kerem bile yüzüme bakmıyor! Canımdan çok sevdiklerim beni tanımıyor, istemiyor! Seni seçmemeliydim.." Dudaklarımdan öfkeyle firar eden sözler canını yakmıştı bana inanmayan gözlerle baktı. Yerde duran yağmurluğumu aldım ve ona hiçbir zaman söylememem gereken şeyi söyledim. "Ben evleniyorum.." ---- Dikkat! Bu hikaye Eyvah Benim Sevgilim Bir Mafya da yer alan Chistian Atos ve Hilal'in evlenmeden önce ki hayatlarını konu almıştır! Hikaye EBSBM önceleri anlattığı için ilk bunu da okuyabilirsiniz!!

Bir tarafta çocuklarından habersiz yaşayan bir adam. Diğer tarafta günden güne baba özlemiyle yanan; sesini, kokusunu, görünüşünü merak ederek büyüyen iki çocuk. Ve tüm bunlara sessiz kalarak onu terk edip ruhunu paramparça eden adamın çocuklarını hak etmediğini düşünerek gizleyen bir kadın. Geçmişe hapsolmuş yaşanmışlıklar, aşk , terk ediliş, pişmanlıklar... Örtbas edilmeye çalışılan gerçeklerin doğuracağı sonuçlar korkutucu olacaktır. Sırlar bir bir açığa çıkacak, doğrular yalanı kucaklayacak, yanlışlar ise acıya gebe kalacaktır. Tüm bilinenler unutulacak, ezberler bozulacak, ortaya dökülenler her iki tarafı da derinden sarsacak kadar yıkıcı olacaktır. Tüm hakları saklıdır. ©

Omuzlarım yenilgiyle düşerken gözlerimi kapıyorum. Sevdiğim adamı düşünüyorum. Bana şefkatla, merhametle yaklaşan adamı. Dokunuşunda her zaman incelik barındıran, etrafında olduğuma bir türlü inanamayan o adamı. Hiçbir zaman bağrıma basamadığım, doya doya sarılamadığım, öpüşünde kaybolamadığımı. Yaşlar yüzümü ıslatmaya başlarken derin bir nefes alıyorum. Gözlerimi açmayı sonsuza kadar reddetmeyi ölesiye isterken canavarlardan ve savaşlardan korkmayan biri olduğum aklıma geliyor. Ulaş'ın yokluğu, gidişi, yanında götürdüğü. Bütün bunlar gözlerimi açtığım anda göğsüme baş edilemez bir ağrı olarak çöküyor ama derin bir nefes alıyorum. Her şeyin devası olacakmış gibi bir tane daha. Ellerimin tersiyle gözlerimdeki yaşları silerken ona söylediğim şeylerde en ufak bir yalan barındırmadığımı hatırlatıyorum kendime. İstediği kadar kaçsın, küçük zaferlerin, reddedilmiş yenilgilerin koynunda kendini saklasın bu ihtişamlı zaferin; yenilmiş dahi olsam gücünün sonuna kadar savaşmış olmanın verdiği görkemin sahibi her zaman ben olacağım. *laviniapiaf'a ithafen.

" Eflatunun her tonu güzeldir, en belalısından gök kubbeli rüyalısına kadar... " diyen bir kadına gün gelipte o şiiri okuyacağı hiç aklına gelmemişti adamın. Ama şairin de dediği gibiydi, bundan kaçılmıyordu. Göğe kaldırdı bir akşam üstü başını Celal, derince bir iç çekti önce. Ardından elleri cebinde ağır adımlarla durdu denizin karşısında. Ve gözlerine bakıp da diline dökemediği o kısacık dörtlüğü hayaline söyledi kadının; Ram ol bana, ruhun yeni bir aleme girsin... Yazmış kaderin: Aşkıma ömrünce esirsin! Aklınla, şuurunla, hayalinle bilirsin. Mutlak seveceksin beni, bundan kaçamazsın... * Hikaye dini veya tasavvufi bir hikaye değildir. " * Hikayede yer alan bazı karakterler, mekanlar ve anılar dışında kalan her şey KURGU'DUR... * Hikaye Antakya ve İskenderun 'da geçmektedir 🌿

Yüzbaşı tüm timin gözlerinin içinden geçirdi korkusuz gözlerini. Sağ elinin işaret parmağı ve orta parmağını birleştirerek öptü, helalinin alnına bırakır gibi bıraktı bayrağa busesini. 'Biz görünmeyenleriz, bilinmeyenleriz. Öykülerimiz yazılmayacak, isimlerimiz hatırlanmayacak. Unutulacağız. Biz Kimliksizleriz. Ama bu şanlı kırmızı için, yaşatmak için, attığımız her kurşunun hesabını vererek çarpışmalıyız.' .... Yüzbaşı Tuna ve emrindeki timin görev, macera ve aşk dolu serüveninde siz de onlara katılın.

''Önünde iki yol var, birincisi en az yirmi yıl gideceğin yerde yani cezaevinde yaşamak,ikincisi kocanın gerçek katillerini bulup hayatına devam etmek.Karar senin,ben gidiyorum'' İlk kez birisi katil olmadığımı düşünüyordu. ''Kocamı öldürmediğimi nereden biliyorsun'' ''Çünkü katiller zeki olur''

Haber spikeri sunacağı haberden ötürü oldukça gergin ve öfkeliydi. Bu ruh halinin de yüzüne yansımasına engel olamadı. -Korkulan olay yine gerçekleşti. Dün sabah saatlerinde İstanbul, Esenyurt semti civarlarında bulunan siyah çöp poşetinin içinden çıkan parçalanmış insan bedeninin, kaçırılan gelin Gülşe Dağdelen'e ait olduğu tespit edildi. Bu vahşice işlenen beşinci kayıp gelin cinayeti. Yetkililerden hala yeterli açıklama gelmese de işlenen cinayetlerin tek bir kişi tarafından işlenildiği düşünülüyor. Genç kadın spikerin aldığı derin nefesle göğsü havalandı. Sırada ki habere geçtikten sonra bu zavallı kadınlar unutulacaktı. Son cümlesini de söylemek istedi. - Çevremizde ki herkese dikkat edeceğimiz bir zamana giriyoruz. *** Özge, o güne dönebilseydi, gözlerini kör eder, öyle beklerdi. Ferit, o güne dönebilseydi, kadına inanmak isterdi. Özge ile Ferit'in yolları, katil zanlısıyla, cinayet büronun komiser amiri olarak kesişecekti. Ve kadın uyandığı her gün için pişman edilecekti. Yayınlanma Tarihi:17.12.2019 Yetişkin İçerik

Yasak olanın verdiği haz mıydı; bizi günaha iten? Ya da aşk mıydı; yasak olmasına rağmen günahını göze aldıracak kadar gözümüzü kör eden? Adamın gözleri miydi kızın aklını bulandıran? Yoksa kendisine sunduğu yüreği miydi onu eşsiz kılan? Evcil bir hayvan gibi on dokuz yıl boyunca kapatıldığı odadan dışarı adımını attığı an kaderinin çoktan yazıldığını anlamıştı küçük kız. Ya bileklerine vurulan kelepçelere boyun eğecek, ya da kendisi için çizilen sınırları aşarak gerçek dünyayla yüzleşecekti...

Aşkına güvenecek kadar inançlıydı... Oysa hayatın acı gerçekleri, bu inancın Dominic'le kendisine yetmeyeceğini kısa sürede ona öğretmişti. Artık, sımsıkı duvarlarla koruduğu kalbine kimsenin ulaşmasına izin vermemeye kararlıydı. Fakat... Elizabeth, dışından savunmaya çalıştığı şeyin çoktan ele geçirildiğini fark ettiğinde, her şey için çok geç olacaktı. Zaafına yenilmeyecek kadar güçlüydü; fakat bazen güçlü olmak yetmezdi. Dominic, kararlılıkla yürüdüğü yolda, zaaf sandığı şeyin çok daha büyük bir duygu olduğunu keşfettiğinde; yeterince güçlü olmadığını da keşfedecekti. Üstelik... Hayatta ele geçirmek istediği tek kalbin, hayatta en çok incittiği kişiye ait olduğunu bilmek, ödediği bedeller içinde en hafifi olacaktı. Ve... Her ikisi de "Kalp Ağrısı"nın hiç dinmeyeceğini öğrenecekti.

Ruh eşini arayan ölümsüz bir kızın trajikomik hikayesi... Bir lanet... "Sen elimden ruh eşimi aldın. Tek aşkımı. Seni ruh eşini bulana kadar ölememekle lanetliyorum." Kazık tenimi zedelemeye başlamıştı. Ve ben bundan hiç rahatsız olmuyordum. "Ruh eşinden duyacağın ilk cümle, dövmendeki cümle olacak. Onu bul. Kendine aşık et. Büyü bozulunca huzur içinde geberebilirsin." Beni her insandan duyabileceğim bir cümleyle lanetlemişti; "Affedersiniz. Biraz konuşabilir miyiz?" Köprücük kemiğime kazınan bu cümleyi, inanın bana duydum da. Bu cümleyle her karşılaştığımda, bu sefer bulmuşumdur umuduyla doldum. Ama olmadı. Her birinin kollarımda can vermesini seyrettim. Lanet elimi kolumu bağlamış, beni çaresiz bırakmıştı. Yüz elli yıl boyunca aradım onu... Akla gelebilecek her yolu denedim, bu azaptan kurtulabilmek için. Olmadı. Her seferinde tekrar geri döndüm. Hep yalnızdım. Yüz yıllar boyunca kiminle tanışsam, ölüme çektim onları. Gözlerinden sönüp giden hayat enerjisini gördükçe tekrar tekrar öldüm. Ta ki onlarla tanışana dek...