"Hani bana dokunmayacaktın ne oldu" dedim sorar bir şekilde. "Şuan tam dokunmuyorum ama daha farklı şekilde dokunabilirim istersen" dedi. Mal gibi ortada kaldım.

Bade sınıfında oyun oynuyordu. Onu uzaktan izledim biraz. Bade benim mucizemdi. Kaza anında daha bir bezelye kadar olmasına rağmen hayata tutunmuştu. Benim komada kaldığım 8 ay boyunca da beni terk etmemişti. Uyandığımda karnım şişti. Karnımda benimle beraber yaşamış bir kızım vardı. Hem de ne ilk tekmesini hissettiğim ne de tam anlamıyla yaşayamadığım hamileliğimin sonucunda bir kızım vardı. İşin kötüsü sadece bunları değil babasını da bilmiyorum. Tek bildiğim Antalya açıklarında batan gemiden kurtulmuştuk. Bizi kurtaran uluslararası yolculuk yapan bir gemiydi. İçinde Diana vardı. Diana da bir diğer şansımdı. O kazadan sonra benimle yakından ilgilenmişti. 8 ay boyunca komadayken işimi, kimliğimi, oturma iznimi ayarlamıştı. Uyandığımda bana kaza anından sonrasını anlatmıştı. O gemide tek değildim eminim ama kimleydim, geçmişimde ben kimdim bilmiyordum.