Azîz Ağa: "Varsın hiç çocuğumuz olmasın, Kırlangıç. Biz, anne-baba hasretiyle kavrulan çocuklara yuva oluruz." Ayşe: "Anneler hep can yakar, Azîz... Ya ben de annem gibi olursam? Ya onların canını yakarsam... Çok korkuyorum. Yüreğim... onun gibi bir anne olmaktan korkuyor. Eğer bir gün çocuğumun canını yakarsam... Babamın yapamadığını yapar mısın? Çocuğumu benden korur musun? Olur musun onun kalkanı?"

Güzeller güzeli Zeynep... İki adam ve bir kadın. Afran'ın mutlu olmak istediği tek masal prensesi Zeynep'ti. Zeynep'in masalında aşık olduğu prens Afran'dı! Lakin masalın iyi adamı Kadir'di... O babası ve sevdikleri tarafından bir kuleye değil Mardin'de bir konağa hapsedildi. Afran konağın kapılarını kırarak girdi içeri fakat sevdasının Arafı değilde Afran'ı olarak kalmak istedi. Onu bir seçime mecbur bırakmadan arkasını dönüp çıktı. Kadir sarıp sarmaladı. Adamın kocaman bir yüreği ve yüreğini dolduran küçük bir Zeynep'i vardı. Afran'a sorsan kavuşamayan bütün masallar Zeynep'ti... Kadir'e sorsan yürek sızısıydı. Zaten Zeynep'e soran olmadığı için kimisine göre Leyla, kimisine göre Zin... Ne olmak istersen diye sordular, o an aklımda sadece Afran'a Zeynep olmak geldi. Onun tek dileği Afran'a Zeynep olmaktı ya, kaderde Kadir'e eș olmak vardı. Kavuşamayan tüm sevdalar Zeynep'ti! Üç ayrı insan. İki farklı din aynı dua... İki adamın Zeynep olan kalbi... Allah der ki; kimi benden çok seversen onu senden alırım... Ve ekler: "Onsuz yaşayamam" deme, seni onsuz da yaşatırım. Ve mevsim geçer, gölge veren ağaçları dalları kurur, sabrın taşar, canından saydığın yar bile bir gün el olur, aklın şaşar. Dostun düşmana dönüşür, düşman kalkar dost olur, öyle garip bir dünya. Olmaz dediğin ne olursa varsa hepsi olur..." Düşmem" dersin düşersin. "Şaşmam" dersin şaşarsın. En garibi de budur ya "Öldüm" der durur yine de ölmezsin. Üç kalp yandıkça yanıyordu. Öldük diyorlardı ama ölmüyorlardı. ZEYNEP KİTABIMIN KURGUSU WATTPADE ŞUANA KADAR HİÇ YAZILMAYAN BİR KURGUDUR. (Ç)ALINTI VEYA TAKLİT EDİLMESİ HALİNDE GEREKLİ HUKUKİ İŞLEMLER YAPILACAKTIR.

"Yanında fazladan yazma taşısan iyi olur. Çünkü bir sonrakinde yazmayı başına takmak yerine ceketimin sol cebine koyacağım." *** Köy yaşantısına adımını attığı anda köylülerin cahilce fikirleri ve davranışları üzerinde devrim yapmak isteyen genç muhtar Polat, güzelliğinden köyün diline düşmüş olan Zeliha'ya aşık olursa ne olur? Hadi hep beraber görelim.❤️ 18.08.23 #popüler 1 08.09.22 #köy 2. 13.09.22 #edebiyat 1. 27.09.22 #sevmek 1. 09.03.25 #aşk 2. 14.10.22 #gizem 21. 17.10.22 #heyecan 1. 31.10.22 #tarihikurgu 1. 03.11.22 #roman 1. 12.10.22 #tarih 4. 21.11.22 #komedi 2. 24.11.22 #güzel 1.

Cesur Yenerler. Merak uyandıracak kadar gizli, gizli olduğu kadar da tehlikeli bir adam. Minel Çağan. Merak uyandıracak kadar güzel, güzel olduğu kadar saf bir kız. Aynı zamanda güçlü. Ve Kor Kızılı bir tutku... Tehlikenin masumluğa tutkusu, saflığın tehlikeye aşkı. *** "Çiçekler de günahkâr," dedi adam. Genç kız kaşlarını çatıp ona bakınca devam etti. "Sorgusuzca özünü veriyor arılara... Ardından böceklere..." deyip sustu. Bir süre sonra devam etti. "Günahlar çekicidir, belki de bu yüzden çiçekler bu kadar güzel..."

Gazel, bir viraneyi andıran hayatını saraya çevirme hayaliyle durmaksızın çabalayan ve annesinin o sarayı yuva yapması için elinden geleni yapan genç bir kadın... Kılıç, hataların içinde sıkışmış ve arınmaya çalışırken daha da kaybolmuş; düzensiz bir düzen kurmaya çalışan genç bir adam... İki çift göz, aynı gökyüzü ama herkese farklı bakar gökyüzü. Gazel ve Kılıç bir varlığın, bir yokluğun kıyısında birbirlerine dokunmaya çalışan iki ruh... Onların hikâyesi; gökyüzüne farklı bakan bir çift gözdü.

Demokan Korkut... Karaları kuşanmış, zehir zemberek dili ve sert bakışları ile insanı intihara sürükleyen bir adam. Ermen Korkut... Nazik, tatlı sert konuşmaları ve insanın kalbinde parendeler attıracak gülümsemesi ile dünyaya aydın bakan bir adam. Erdener Korkut... sert yüz hatlarına rağmen içindeki çocuğa sahip çıkamayan, amansız bir sevdaya tutsak olan ve günahın tutkusuna yenik düşen bir adam. Ve diğer Korkut Erkekleri... SON DANS ADLI HİKAYENİN İKİNCİ KİTABIDIR!

Aydos; ayrılmaz dostlukların mahallesi, masumane aşkların yeriydi. Kimi kirli geçmişleriyle yüzleşir, kimi de geleceğe sisli bir yelken açardı. Her semtin bir delikanlısı olurdu; her mahallenin bir ağır abisi. Bu mahallenin de ağır abisi Hızır Ali idi. Geçmişi karanlık, geleceği sisliydi. Hayattan beklediği pek çok şeyi kazanmış, bir anda kaybetmiş olan adamın tek tutunacağı dalı atan kalbiydi. Kalbinde ise kocaman bir yangın yanmış, geriye paslı küller kalmıştı. Hızır Ali ne külleri üfleyebilmiş; ne de yeniden yakabilecek birini tanıyabilmişti. Bu kalbi de birine kaptırdığında geriye ne kalacaktı? Ya da o kalbe geçmişinden başka ne sığdırabilirdi ki? Küçük bir kızı kalbine sığdırmaya da gücü var mıydı? Peki ya o küçük kızın küllerden yangın çıkarmaya gücü? "Sevda dedikleri; bir kalpte yanmak değil midir? O kalpte küllerinden yeniden doğmak..." |19.04.2016|

Dikkat! Kitapda yetişkin içerikli sahneler vardır. Rahatsız olacaklar okumasın!! Ünlü striptizci dansçısı Adel Dinçer yine sahnede ortalığı yangın yerine çevirdiği zaman o gün iş nedeniyle o mekana gelen italyan L.R. Martines'in de dikkatini kendine çekmeyi başarıyordur. Martines bu erişilmez meyveyi tatmak için gözünü karartır ve ünlü direk dansçısını kaçırarak ona kırk gün süre verir. Ya kırk gün dolmadan Adel'in de rızasıyla ona sahip olacaktır ve onu kendine mühürleyecektir, ya da süre dolduktan sonra dansçını serbest bırakarak bir daha karşısına çıkmayacaktır. Ama unuttuğu bir şey vardır, hiç kimse göründüğü gibi değildir. Her sağlam bedenin arkasında kırık, parçalanmış, umutları söndürülmüş, hayalleri yıkılmış, duyguları alınmış, hayatı karartılmış bir ruh yatıyordur. Adel kalbinden vurulmuştu, sevgi ile atmayan kalp, et parçasından ibarettir. Bunu anlayan adam kırk gün süre içinde Adel'in bedenini değilde, kalbini ve duygularını geri kazanması için mücadele verecektir. Peki gerçekten her şey bu kadar kolay mıdır? Zaman akıyor, günler azalıyordu. Tik..Tak..Tik..Tak Zaman her şeyin ilacı olarak bilinir. Ancak her ilaç gibi bu ilacın da içileceği zamanı sadece kendi belirler. En iyi yazar zaman olmuştur. Çünkü her zaman günün birinde son noktayı koyar.

𝑆𝑒𝑟𝑖𝑑𝑒𝑛 𝑏𝑎𝑔̆𝚤𝑚𝑠𝚤𝑧 𝑜𝑘𝑢𝑛𝑎𝑏𝑖𝑙𝑖𝑟... "Neden burdasın evlat?" Yaşlı adamın dudakları arasından dökülen kelimeleri sert soluklar alarak dinliyordu. Burnuna dolan rutubetli hava ciğerlerini kirletiyorken ; Parmaklarının arasında ki sigarayı dudaklarının arasına yerleştirerek derin bir nefes çekti ciğerlerine. Tanrı onu sevmişti , aksi takdirde burda oluyor olmazdı. "Bir kadın vardı" diyebildi sadece. Karşısındaki ihtiyarın sorusunu yanıtsız bırakmamak için ; "Tanrı tarafından bana bahşedilen güzel bir kadın" Yaşlı adam daha fazlasını sorgulamadı. Biliyordu çünkü sorgularsa bile bir cevap alamayacaktı. O Tanrı'nın isyankâr kuluydu , Tanrı'nın dünyasında onun yarattığı insanlara cehennemi tattıran isyankâr bir adamdı. 𝙺𝚞𝚣𝚎𝚢 𝙱. "Yorumlarda başka kitaplardan bahsetmeyin"

Kapak: sırmanur Tam arabama ilerlerken durdum bir anda. Kapıyı açmaya çalışan elim havada kaldığında kırgınlığı üzerime geçirmiştim bir hırka gibi. Dik duruşlu Ahu bir köşeye çekilirken geride sadece çıplak bir ben kalmıştım. '' Asla affetmeyeceğim seni.'' dedim değişen sesim gözyaşlarımı ele verirken. '' Lisedeki Ahu'yu hayal kırıklığına uğrattığın için, tüm kalbimle kurduğum hayallerimi yıktığın ve de en önemlisi benden ailemi aldığın için. Bugünü unutma Yavuz Derman. Bu otoparkı unutma. '' Derin bir nefes aldım. Ciğerlerime ulaşmamıştı lakin bana yaşadığımı hissettirmişti. Buradan çıkıp gittiğimde hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Bu sebeple içimde kalmasını istemediğim sözler vardı. Durmadım. Dilimdeki zehiri Yavuz Derman'a saldım. '' Bugün aramızdaki iki köprüden birini yıkıp attım. Attın. Tek bir bağımız kaldı, Yavuz Derman. Atlas. Ama bugün bana bu yaşatacaklarını bilsem seninle hiç evlenmemeyi dilerdim biliyor musun? En azından umutlarımın katili sen olmazdın. Bir köşede benimle çürür giderlerdi. Böylesine güzel bir çocuğun annesi olduğum için hep gurur duyacağım kendimle. Ama biliyor musun ona hiç hamile kalmamayı dilerdim. Böylece tamamen biterdin benim için. Umarım günün birinde hayatına; göz yaşlarına kıyamayacağın, senden kıymet görecek, kendinden bile sakınacağın bir kadın girer. Sen benim kendime yaptığım en büyük yanlışsın Yavuz Derman Karaca. '' Tek bir kelime etmedi. Sessizlik, gürültüyü öldürüyordu. ''Hoşça kal. ''