Düştüğüm yerden kalkmaya çalışırken beni düşüren Emir'in gülme sesinin bir anda kesildi.. Başımı kaldırıp baktığımda Ömercan'ın Emir'i duvara yaslayıp boğazından tuttuğunu fark ettim...

Onunla tanışmamız klişe kitap girişlerindeki gibi olmamıştı. Bilirsiniz, yağmur yağmıyordu, hava kararmamıştı. Koşmuyor veya yürümüyordum. Bir sabah erken uyanmıştım ve onu odamda görüvermiştim işte. "Çocuk, sen bir garipsin. Ölmüş ama gömülmemişsin." xxx İthaf: Kabuslarla büyüyen büyük kalpli küçük bedenlere. xxx 170920 - 190920