-Yazar- İhanet, en derinden işlenmiş bir leke ve görülmeyen tek acıdır. Ölümde beklenmedik bir gerçektir. İhanet ise beklenilmeyen kişilerden gelen acı bir gerçektir. Eğer aşk bir oyunsa bu acıyı yaşatan kişi, oyun bozandır. Ölümün ve ihanetin bir ortak özelliğide tanımlanmaz ve kaçınılmaz acı olmasıdır. Sonucunda ise kimisi çocukluğunu, kimisi arkadaşını, kimisi de aşkını kaybeder. Galibiyet olmaz olamaz , ihanetin affı olmaz. İhanet kişi tanımaz , kalp tanımaz , gurur tanımaz , hayatın parçası hâline gelmiş bir gerçektir. Duygu barındıran bir gerçekliğe oyun gibi davranılmaz. Hayat size adil davranmaz ve o oyunu bozar. Güveniceğin yada güvendiğin her kimse bir oyuncu değildir , yan karakter sandıklarımız bile bazen oyun bozan olabilir. Aşkın meyvesi olur , günü olur, rengi olur , kişisi olur , simgesi de olur . Ama ihaneti simge ile gösteremezsiniz. İhanet acıdan doğar, aşk kalpten doğar, en azından bildiğimiz budur.

Sırlar, sırlar ve sırlar... Bir gece yarısı evinin camında bulduğun not hayatını ne kadar değiştirebilir? Ansızın telefonlarına düşen bildirime şaşkınlıkla baktılar. *Konum gönderildi* Gönderilen konuma gideceklerinde asıl oyun başlayacaktı ve henüz kimse bunu bilmiyordu. Bilinmeyen bu numara onlara nasıl bir oyun oynayacaktı? 🎭 Lise son sınıf öğrencisi dört arkadaş, birbirinden farklı karakterlere sahiplerdi. Dördünün de tek ortak noktası herkesten sakladıkları sırları olmasıydı. Ya da... Gerçekten öyle miydi? Oyunbaz o sırları buldu ve içlerine saklandı. Şimdi sırada kendisinin bulunmasını beklemek vardı. Peki bu dört arkadaş, içine düştükleri bu oyuna karşı nasıl birlik olacaklar dersiniz? "Ben büyük bir sırrım ve büyük sırları, en iyi saklananlar bulabilir. Siz, Saklanan Ruhlar; bulabilir misiniz beni?"

MAHALLE İnsanın hayatında kimi anlar vardı ki, bir dönüm noktası ya da sıfırdan başlangıcı olabilirdi kişinin. Tek bir durum, tek bir mekan ya da tek bir insan yeterdi. Ve tek bir duygu. Kızgınlık olabilirdi, kırgınlık belki de. Kimi zaman mutluluk seni sıfırdan, yeni bir insan etmeye yeterdi. Fakat en çok aşk, dönüm noktası olabilirdi bir insanın. Nefretle başlamış, bir aşk. "Senin aklınla bir daha kuyuya inersem o kuyuda öleyim inşallah!" tek bir nefeslik kadar susup devam etti sonra. "Bula bula boynunda zincirle gezen sokak köpeğini mi buldun bana?" Tibet durdu. Adımları bir bıçağa rastlamış gibi kesilirken göğsünü yoklayan o kırgınlıkla henüz yeni tanışıyordu. "Tutku! Tutku! Tutku! Ne var? Adımı mı ezberliyorsunuz?!" dediğini işitti. Adının Tutku olduğunu ancak öğrendiği kız ondan gittikçe uzaklaşırken, son bir kulakla, zorlukla duydu sesini. "Bir daha bana boğazında zincirli bir köpeği layık görecek olursan, eve gelmeden önce bir barınağa uğrayıp sana köpek alacağım."