(Fenomen Serisi 1. Kitap) "Şikayetiniz?" "Annem." Doktor civanım sandalyeden kalkıp yanıma doğru ilerledi. "Annenizi görmeden muayene edemem." Ural Dinçer'in ilk karşılaşması bu olmuştu Alin'le ama son olmayacaktı. İlk aşk, ilk heyecan...

İçerisinden çıkarttığım şerbetli tatlı kutusunu açtım ve tabağa koydum. Kutunun içine de cebimdeki taşlı fantezi sutyenini yerleştirip kapağını kapattım. Dansözlerin giydiği sutyenlere benziyordu. Kırmızı küçük taşlar ve renkli büyük taşlardan yapılmış sutyenin ortasından kırmızı büyük bir taş sallanıyordu. Kutuyu poşete yerleştirdikten sonra Selçuk'a poşetleri uzattım. "Kimsenin bundan haberi olmayacak. Ağzını açarsan yakarım seni!" Poşetleri alırken diğer eliyle dudaklarına hayali bir fermuar çekmişti. Tekrar yerime oturup, yakışıklı komşumla mesajlaşmaya başladım. Yeli ve Milli: Apo eğer yine sensen siktim belanı bu sefer! 553* ***: Apo değilim. Hem onun sana ufak tatlı sürprizler yapacağını sanmıyorum. Yerli ve Milli: Ne sürprizi? 553* ***: Birazdan gelir. Sana tatlı yolladım! Yerli ve Milli: 1 yeni fotoğraf! 553* ***: Bu daha başlangıç afiyet olsun!

1507 Roma'sı... Tanrı'ya adanmış sanatın gölgesinde, fresklerin, çan seslerinin ve suskun bakışların arasında, bir kadının özgürlüğü ile bir adamın sahip olma arzusu çarpışıyor. Clarissa Virgilio... Banker bir ailenin zarif kızı, Roma'nın saygıdeğer hanımefendisi. Yüzünün ardında renklerle bezenmiş bir ruh taşıyor. Kuralların ve sorumlulukların içinde büyümüş olsa da, içindeki mağrur ve keskin dilli genç kadını hiçbir zincir bastıramamış. Sanata âşık, özgürlüğe tutkun... ve çocukken verilen bir söz sayesinde, hâlâ kimsenin eşi değil. Andreani Ludovico... İtalyan asilzadesi, bir yüzbaşı. Güce alışkın, itaate meyilli dünyasında, Clarissa'nın meydan okuyan yeşim gözleriyle karşılaştığında tüm ezberleri bozuluyor. Onun zarafeti, omuzlarındaki vakur diklik, içinden parlayan ışık... Ona sahip olmalı. Her şeye rağmen. Ama Clarissa bir tablo değil... Boyun eğmek üzere çerçevelenecek biri değil. Ve aşk bazen, Tanrı'nın bile dokunmaktan çekindiği en güzel freskleri bozar. Sanatın, tutkunun ve gururun iç içe geçtiği bu hikâye; bir kadının seçim hakkı ile bir erkeğin arzusunun çarpıştığı Roma'da nefes alıyor. "Muhteşem Güzellik", Rönesans'ın altın yaldızlı çerçevesinde, zamansız bir aşkın izini sürüyor. ** Hikayelerimin çalınması, kopyalanması ve benzeri durumlarda Türk Ceza Kanunu ve Anayasamızda yer alan tüm haklarımı kullanacağım.

#1-Osmanlı|Yarışma İkincisi|Edirne Sarayı'nın duvarları saydamdır derler. Konuşulanlar muhakkak duyulur. Sultan olmak zordur bu sarayda. Şehzaden olunca sırtın yere gelmez. Sultan olursun. Haseki sultan bile olursun. Yine de sultan olmak zordur bu sarayda. En az sultan olmak kadar zor olan bir şey daha vardır. Sultanın nedimesi olmak.

Ben Günile Osmanlı İmparatorluğunun Kırımlı Prensesi. Zekasını,güzeliğini,asaletini annesinden. Cesaretini,savaşcı kişiliğini babasından alan Prenses. Sultan Selimin Baş Hasekisi, evlatlarının talihli annesi Gülnar Sultan. Güzelliği,zekası,asaleti ve adaletinin namı gelecek nesillere ulaşıcak olan Osmanlı Hanedanının Haseki Sultanı. Kitap kapağı : ~Stardust6918 Osmanlı kategorisi 12 [08.04.2021] Sultan kategorisi 2 [04.03.2021] Savaş kategorisi 305 [05.01.2021] Sancak kategorisi 6 [16.11.2021] Prenses kategorisi 31 [05.01.2021] Paşa kategorisi 2 [15.12.2020] Veliaht kategorisi 1 [19.05.2021] Harem kategorisi 1 [02.05.2021] Kırım kategorisi 1 [20.10.2020] Padişah kategorisi 5 [05.01.2021] Taht kategorisi 1 [05.01.2021] Saray kategorisi 13 [05.01.2021] Saltanat kategorisi 1 [17.03.2021] Topkapı kategorisi 2 [15.12.2020] Manisa kategorisi 1 [29.10.2020] Şehzade kategorisi 1 [22.01.2025] Cariye kategorisi 1 [05.01.2021] Hünkar kategorisi 4 [30.04.2021] Hasekisultan kategorisi 1 [30.04.2021] Validesultan kategorisi 1 [30.04.2021] İktidar kategorisi 1 [26.03.2022]

✨️Tamamlanmıştır... Hayatı boyunca kimseyi sevmemiş, tek derdi vatan, bayrak ve ülkesi olan asker ile hiç sevildiğini hissetmemiş, kalabalık içinde yalnızlığı hisseden bir doktorun hikayesidir. Asker & Doktor kurgusudur. İçerik, konu ve kapak bana aittir.

PUKKA YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLMUŞTUR. 3 KİTAPLIK BİR SERİ OLUP, 1. KİTAP BURADA YAYINLANACAKTIR. Doğduğu ilk gün yetimhaneye bırakılan Rüzgar, hayatı boyunca bir şeylere ve birilerine bağlanmaktan kaçınan, soğuk bir tiptir. Aynı yetimhanede büyüdüğü yaramaz bir kız çocuğu dışında da bağ kurduğu kimse yoktur. Yaşı dolduğu için yetimhaneden ayrılmak zorunda kalan Rüzgar, her seferinde beraber kurtulmaya söz verdiği kız için geri döner. Yine rutin ziyaretlerinden birinde kızın ailesi tarafından yetimhaneden alındığını öğrenir ve bir daha ondan haber alamaz. Senelerini ondan bir iz bulmak için araştırarak geçirirken bir gün, gizemli bir numara doğum gününü kutlar. Çok geçmeden Rüzgar, bu numaranın yetimhanede beraber büyüdüğü kız olduğunu anlar ve kızın içinde bulunduğu zor durumu öğrendiğinde onu kurtarmak için anlaşmalı bir evlilik yapmayı teklif eder. İkisi, aynı soyadını paylaşan, evli ev arkadaşları olacaktır. "Seni seviyorum. Hep sevdim."

"Benden nefret ediyorsun. Ama bana ait gibi gözüküyorsun." Keskin, kısık bakışlarının altında gerildiğimi hissettim. Bakışları alev alev yanan bir kömür kadar sıcak ve bir o kadar karanlıktı. Emir Cihandar'a ait olmak. Bir eşya gibi değil, bir esir gibi değil, bir intikam gibi değil. Bir duygu gibi, bir dokunuş gibi, bir ruh gibi. Tehlikeyle parıldayan kara gözlerine bakarken, "Sana ait değilim," diye bastırdım. Bakışları vücudumu ağır ağır inceledi. "Gözüküyorsun dedim, öyle olduğunu iddia etmedim." "Edemezsin zaten." Sanki bakışlarıyla soyuyormuşcasına ateş saçan irisleri bedenimden gözlerime çıktığında güç oradaydı. "Eğer iddia edersem zaten..." Sırtını doğrultup geniş, yapılı vücudunu öne doğru eğdi. "Aksine hiçkimsenin gücü yetmezdi." Alttan gözlerimin içerisine bir yangını başlatır gibi baktı. "Mira Alemşah, eğer benim olsaydın. Değil tüm dünya, sen bile kendini benden alamazdın." #eslaf ••• Wattpad'de ESLAF adında ilk yazılmış hikayedir.

Asker ve mahalle kurgusudur. Ulaş yıllardır içinde taşıdığı aşkın ağırlığı altında eziliyordu. İçinde biriktirdiği aşk öyle büyüktü ki, sanki her nefes alışında daha da artıyordu. Sevdiği kadın karşısında, yanı başındaydı ama ona uzaktı. Aralarında kilometreler vardı sanki. Uzansa dokunabilirdi, neden elleri ona ulaşmıyordu. " Ruhumun ışığı, güzel kızım. Evim yurdum." dedi uyuyan kadının saçlarını yavaşça okşarken. O onun eviydi. Bakışları cenneti, kalbi yuvasıydı. Bu hayatta iki şey için gözünü bile kırpmadan canını verebilirdi. Biri vatanı iki sevdiği kadındı. Not : Arkadaşlar bölüm sayısı fazla değil bazı bölümler part olarak ve birkaç alıntı paylaşıldığı için böyle gözüküyor.