Yaşadığı zor günlerin sonunda, asker olup anne ve babasının intikamını almak için yemin eden o küçük kız, o intikam için yanıp tutuşurken hayat onun karşısına ne gibi sürprizler çıkaracak????? Gelin hep beraber o küçük kızın hikayesine eşlik edelim... NOT: Eleştiriye açığım ama bunu güzel bir üslup ile yaparsanız sevinirim. Kitabımın kapak tasarımını @sabah_uykular1 yaptı, emeğine sağlık.

İçeride rahatsız edici görseller, yazılar bulunmaktadır

"Beni buraya gönderdiklerinde hiç böyle olacağını düşünmemiştim." "Ben de."

Mühür taşı gerçek mührüne kavuştuğunda kıyamet kopmalıdır. Her kıyametin sonunda, yitirilen hayatlar olur. Bu şeref hangimize ait? •Parmağımı dövmesinin çemberinde dolaştırdım bir tur. "Hissediyor musun?" diye sordum acıyla. "Tam burada kocaman bir işaret var." Cesur konuşsa damga derdi büyük ihtimal. Ya da lanet. "Görmüyorsun ama hissediyorsun. Tam burada. Seni sarıp sarmalayan bir ip." Diğer elim Cesur'un kolundan aşağı kaydı ve parmaklarım parmaklarına dolandı. "Her şeyi birbirine bağlayan bir ağ," dedim dövmesine hayranlıkla bakarken. "Tıpkı benim gibi." • Not: Merhaba! Eğer sağlıklı bir ilişki arıyorsanız bu hikaye size göre değil. Bu hikayede toxic bir ilişkideki iletişimsizliği ve bu iletişimsizliğin sonuçlarını göreceksiniz. Sabrınız için teşekkürler, keyifli okumalar.

"Karımı artık yanımda, odamda ve yatağımda görmek istiyorum!" diye bağırınca donup kaldım. Ne söylediğinin farkında mıydı? Bir başkasının kimliğiyle evlenmek mümkün müydü? Gerçekten nikâhta bile sahtekârlık yapılabilir miydi? Başına gelene kadar Bige Saka bunun mümkün olduğunu sanmıyordu. İlk görüşte aşktı onunkisi, bu yüzden âşık olması ve duygularına yenik düşüp evlenmesi çok hızlı olmuştu. Evlendiği gün sevgilisinin bir dolandırıcı olduğunu öğrenmişti. Üstelik zaten evliydi ve başka bir adamın adını, soyadını, kimliğini hatta gerçeğinden ayırt edilemeyecek imzasını kullanarak Bige'yi evlendiklerine inandırmaya çalışmıştı. Son ana kadar Bige bu gerçeği görememişti. Peki, nikâh cüzdanında adı geçen gerçek Karun Kalender kimdi? Evlendiğinden haberi var mıydı? Böyle bir durumda nikâh geçersiz sayılırdı değil mi? "Ne demek nikâh geçerli?" Şaşkına dönmüş bir halde avukata bakıyordum. Benden haberi bile olmayan bir adamın karısı olduğumu mu savunuyordu? "Üzgünüm Bige Hanım," dediğinde olağan bir şeyden bahseder gibi sakindi. "Nikâh memuruna kadar her şey gerçek. Eski sevgiliniz Serhat Bey ile o masaya oturduğunuzu doğrulayacak hiç görgü tanığınız yok. Bu nikâhın başka bir adamın kimliğini kullanarak kıyıldığına dair hiçbir kanıtınız yok. Böyle bir durumda yapılacak en mantıklı şey Karun Bey'i bulmak ve ona olanları anlatıp boşanma evraklarını imzalatmak." Bu adam ne dediğinin farkında mı? Bahsi geçen adamın benden haberi bile yoktu. Karşısına geçip ona ne diyeceğim? Senin ruhun bile duymadan evlendik hadi şimdi de boşanalım mı? Bu koskoca bir saçmalıktı!

Birden komutanımızın sesiyle irkildim "Bir daha birbirinize vurursanız ceza alacaksınız" komutana bakıp tamam işaretinden sonra kafamı hafifçe salladım. Zaten yerde duran Mira'nın bana vuracak ne hali kalmıştı ne de mecali. Onu fena benzetmiştim. Bu eğitim hoşuma gitmişti ne de olsa dövülen taraf ben değildim... Yerde duran Mira ya arkamı dönüp baktıktan sonra bir iki adım ilerlemiştim ki karın boşluğuma kuvvetli bir tekme geldi. Arkamı döndüğümde Mira bana vurmanın sevinci ile gülüyordu,bense nefes alıp vermekte zorlanıyordum. Komutanımız "Mira ben size ne dedim!? Çabuk odama gidip beni bekle"diye azarı basarken, çaresizlikle etrafım'a bakınıyordum Birden yere yığıldım. Artık nefes sizlikten gözlerim kararıyordu. Birden Araf'ın sesini duydum bana doğru koşarak "Komutanım Elisa galiba nefes alamıyor çabuk gelin" diyordu ... Herkes başıma toplandı o komutan kılıklı Yamaç'ta dahil. Bense hala yerdeydim. Yamaç bana doğru eğilip yanaklarımı avucunun içine aldı. Sanırım suni teneffüs yapacaktı.Aramızda az bir mesafe kalmıştı... işte şimdi kendime gelmiştim bana suni teneffüs yapmasına müsade etmeden ayağa fırladım.. elimi belime görürdüm yavaşça, ağrıyordu.. ama nefes alma düzenim yerine gelmişti . Ani kalkışımla herkesin gözü haliyle bendeydi.. gözümü üzerlerinde gezdirdikten sonra "tamam iyiyim ben ,yok bi şeyim."...diyerek hem onları hem kendimi tatmin etmeye çalışıyordum Artık iyiydim nefes alabiliyordum. Ama ölüm korkusundan değil öpülme korkusundan. Arkama bile bakmadan sadece karın boşluğunu tutarak koğuşa doğru ilerliyordum.Bütün tim sadece gülüyordu hemde bana.komtanımız da dahil Ben onurlu ve gururlu Elisa bunları takarmıydım hiç. Asla ...... O yüzden sadece yürüyordum arkamdakilere aldırmadan... ___________________________ Bu kitap üç kişi tarafından yazılmaktadır. Askeriyeyle ilgilidir

Genç asker buğulu gözlerini hızla kapatıp açtı karşısında sadece gözleri görünen, yüzünü puşiyle gizleyen adama bakıyordu. Adam biraz daha yaklaştığında ilay amber gözler ile karşılaştığında duraksadı, kendi gözleri de açık kahveydi ama bu renk bir başkaydı, sanki güneş vardı o gözlerde, İlay bacağında bulunan silahı almak için hamle yapmıştı ama karşısında ki adam ondan daha hızlı olup üstüne doğru gelmeye başladı adam iyice yaklaştığında kalan tüm gücü ile kafa attı genç teğmen ardından ise kayan gözlerine yenik düştü. ____________________________________________________ " Elbet bir gün tekrar karşılaşacağız ama o zaman her şey çok farklı olacak." İ.A. " O turan gözlerin de benim gibi birisine yer var mı acaba süverce" D.A. Wattpad'deki ilk ve tek "KEHREBAN İSİMLİ HİKAYEDİR." Hikayede geçen kişiler ve olaylar tamamen kurgusal olup gerçek ile bağlantısı yoktur.

Gitmek mi daha zordu? Yoksa kalmak mı? Fark eder miydi? İkisi de içinde bir veda taşımıyor muydu? İkisi de biraz buruk değil miydi sahi? Bıraktığın zaman ki gibi, kalmak öyle kolay mıydı? Bazen bir mezar, bazense bir ayrılık değil miydi veda? Söylenmeyen son sözler, son bakışlar değil miydi? Son sarılış, son öpüş, son nefes, son koku... Veda Tek kelime, dört harf İçinde acı, keder, özlem, nefret ve kin. Belki en çokta aşk. Vedanın ne demek olduğunu sadece veda etmeyi bilenler bilirdi. Vedalar ancak güzel yürekleri acıtırdı. "Vedaların en güzeli sensin" "Ama vedalar halâ buruk." * "Vedalar gitmeyi gerektirmez." "Ama en güzel vedalar gitmekle başlıyorsa?"

Fazıl Batur GÖKBUDAK Çiğdem ÜLGEN Hayran Kurgu Yazdığım ilk kitap, dolayısıyla hatalarımı bana bildirirseniz çok sevinirim. <3

İtlerin korkulu rüyaları her daim onların sonunu getirmeye ant içmiş vatanı için herşeyini feda edicek yiğitlerdi Bu yiğitler sevdiklerini arkalarında bırakarak canını vatan yoluna gözünü bile kırpmadan feda ederlerdi Geride aile bırakırlar dı peki ya arkasında bırakacak kimsesi olmayanlar arkasında sadece vatanını bırakıp şehadete kavuşmayı dileyenler Tek ailesi tim olanlar ve tek yuvası dağlar olanlar Onları kim durdurabilir di ki Biz kimsesizler timi namı değer intihar timi kanı bozuklarbizi intihar timi olarak bilir Dağlarda görev yaptığımız sürede bir sürü it avladık bir sürü in patlattık başlarını çıkardığı an kellesinin ortasından Türk askerinin imazasını bıraktık Nice şehit verdik bin öldük bin dirildik biz şehadete ersekte bu vatandan it temizlemeye ant içenleriz Biz atatürk çocukları fatih sultan mehmet torunları biz bu vatanın bu bayrağın koruyucuları Benimle birlikte vatan için canımızı feda etmeye hazır mısınız? Peki ya benim hikayemi dinlemeye Ben Üsteğmen Mehir Belgin Doğu dağlarda bilinen ismi ile alev komutan ~intihar timi komutanı alev