Kapıyı kapatmam ve gözyaşlarımın gözlerimden firar etmesi bir oldu. Öyle bir ağlıyordum ki, biri görse açıklayamazdım sebebini. "Buna mı ağlıyorsun böyle manyak gibi?" derdi bana muhtemelen. Ama evet, buna ağlıyordum. Kapıya yaslanıp yere çöktüm ağlamaya devam ederken. O sırada telefonumun titrediğini fark ettim. O arıyordu. "Açamam.." dedim gözyaşlarımın arasında. "Allah kahretsin. Niye yaptım bunu?"

••Tamamlandı. Henüz kitap olmadı. Seri, üç ana kitaptan oluşuyor ve 2026 yılında düzenlenmiş versiyonuyla raflarda olması planlanıyor. Wattpad'de bulunan bölümler düzenlenmemiş haline aittir. ❝Bir düş, bin ağıt.❞ Marin Alakan çok küçük yaşlardayken doğduğu topraklardan ayrılmak zorunda kalmıştır. Babası, kaderin sancılı ağlarının önüne geçmek için yıllarca kızının doğup büyüdüğü Mardin'e gelmesini yasaklar ve İstanbul'da herkesten gizli bir hayat sürmesini sağlar. Marin, abisinin yaptığı bir hata yüzünden kendini tekrardan doğduğu topraklarda bulduğunda ise artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Eski adıyla Karan Ağa olan kitaptır.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Bir sabah uyandığınızda evcil kedinizin insana dönüştüğünü görseydiniz, ne yapardınız..?? Muhtemelen böyle bir şeyin gerçek olduğuna inanmazdınız, değil mi? Çünkü bu imkansız!! Ama 22 yaşındaki barmen Yekta'mızın başına gelen tam olarak bu.. Evet, doğru okudunuz. Bu, genç bir adam olan Yekta Tunç Saraç'ın evinde beslediği ve yıllardır sahibi olduğu kedisi Lia'nın bir sabah ansızın güzel, genç bir kıza dönüşmesinin hikayesi.. Başka hangi insan gece kucağında ufak bir tüy yumağıyla uyuyup sabahında minik kediciğinin yerinde çırılçıplak bir kız bulabilir ki..? ____ ‼️UYARI!: Bu hikaye +18, cinsellik, argo, küfür vs gibi şeyler içerir!! Rahatsız olacaklar okumasın lütfen!!‼️ Zaman zaman minik cringelikler yaşayacağız ama onlar olmadan kitapların tadı tuzu yok ki!! Bu da benim imzam işte.. Başlangıç tarihi: 7 Haziran 2024

❝Burası Karadeniz, burada hiçbir aşk mücadelesiz olmaz.❞ "Karadeniz'e eskiden Konuk Sevmez Deniz derlermiş," dedi. Sesindeki buz dağı yüreğimi titretti. Bunu daha önce hiç duymamıştım. Demek hırçın dalgaların sahibi olan Karadeniz'e Konuk Sevmez Deniz diyorlardı. İlk kez duyduğum için olsa gerek garibime gitmişti. Ben de buraya gelen bir konuktum. "Peki ya, öyle mi?" diye sorduğumda bakışlarımı usulca ona kaldırdım. "Burası gerçekten konuk sevmez mi?" "Sevmez," dedi Kuzey net bir dille. "Alır, götürür, öldürür seni. Sen de elbet gideceksin buralardan, ait olduğun yere döneceksin. Buralar hiç konuk sevmez." Bir düşman kapıyı çalar. Elinde ölümle bekler. İmkânsız bir aşk başlar.

Kitap oldu. Üç kitabı basıldı. Seri, beş ana kitaptan oluşuyor ve 2025 yılı içinde final yapacak. ❝El bebek, gül bebek değil; el bebek, öl bebek.❞ Karanlık örgütün kurduğu düzen için doğmuş bir kız çocuğuyken ona verilen en büyük ceza sevgisizlikti. Kaderini kabullendi ve kartını oynadı. O kim miydi? Hisar Alatav. Hayır, sil. His Alatav. Karanlık düzenin kıyameti olmak üzere. O ise Bronz. Karanlık örgüte başkaldırıp kartları yeniden dağıtan adam. Ona Bronz derler. Onların tohumları el bebek gül bebek değildi; el bebek öl bebekti.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

••Tamamlandı. Seri üç kitapla final yapmıştır ve basılmıştır. ❝İnsan bir kutu kibrite benzer. Varolur, yanar ve söner.❞ Bu hayatta nasıl bir kibrit olacağına sen karar vereceksin. Yanacak mısın? Yakacak mısın? Yoksa öylece duracak mısın? Ben, benimle yanmanı, gerimizde kalan her şeyi yakmanı istiyorum. Çünkü uzun bir süredir yanlış kişilerle, yalnız hayattasın. Ait olduğun yere dönme vakti. Bil ki; seni almaya geliyorum, Balkan kızı. BİR KİBRİTLE YOK OLMAK

"Çocukluğumuz tohumumuzdur," diye fısıldadı Sırtlan'ın kül olan kalbi. "Tohumumuza kim su verdiyse o şekilde büyür ve yetişiriz." EMARE serisinin, birinci kitabı Sarmaşık, ikinci kitabı Pusula ve son kitabı Maske bu başlık altında toplanacaktır.

!!UYARI!!: Bu kitap +18 ögeler, cinsellik, argo, küfür ve dahasını içerebilir! Rahatsız olacaklar okumasın lütfen..!! __ __ Türkçe karşılığı "İkili denge" olan Dualite terimi, felsefi açıdan; doğada ve insan yaşamında karşılaştığımız zıtlıkların ayrıştırıcı değil, aksine tamamlayıcı olduğunu söyler. Yani "iyi" olmadan "kötü" anlamını yitirir. Siyah yoksa, beyazın olması da bir şey ifade etmez. Aydınlığı bilmeden karanlığı sevemeyiz mesela.. Ya da gündüz olmasa, gece bu kadar da anlamlı olmazdı herhalde.. Zaten çocukluğumuzun mihenk taşı olan "Ateş ve Su" oyunu bile buna bir örnek değil mi..? Ne zamanki ikisinden biri ölür; işte o zaman biter oyun. Peki gerçekten de böyle miydi hayat? Sizi bilmem ama, Yağmur için ciddi anlamda karmaşık bir mevzuydu bu. Bir yanında Savaş, bir yanında Barış vardı ve hayatının her anında da böyle olmuştu hep.. İkiz olmalarına rağmen asla benzemeyen bu iki çocukla bir nevi başı beladaydı Yağmur'un. Çünkü her konuda zıt olan Savaş ve Barış'ın tek bir ortak noktaları vardı bu hayatta. O da sevdikleri kızdı; Yağmur'du. Peki ne olacaktı böyle? Zıtlıklar yine başarabilecek miydi birbirleriyle uyum içinde olmayı..? Yoksa Yağmur bu dengeyi, Dualite'yi bozan bir rol mü üstlenecekti bu tuhaf aşk üçgeninde..?? Tüm bu sorulara cevap bulmak istiyorsanız, durmayın, gelin içeri! Bu eğlenceli yolculuğa hep beraber çıkalım.. __ __ Not: Bu kitapta var olan karakterler önceki kurgularımdan tanınıyor olsa da kitaba başlamak için onları okumanıza gerek yok!! Yani onlardan bağımsız bir kurgu bu.. Biraz eğlenmek istiyorsan satırlarımda buluşalım, ama bir tık cringe olmayacağımın sözünü veremem :) Eee, n'apalım, işin eğlencesi orada! Beni de böyle kabul ediyorlar..