❝Hikâyem tümüyle şahsıma ait olup, çalınması durumunda gerekli işlemler başlatılacaktır.❞

Güzel bir hayatı olan genç kız babasının 'can borcu' için kendini feda etmek zorunda kalırsa neler olur? Hadi gelin hep beraber okuyup, görelim.

İki dudağının arasında bir şarkı mırıldanıyor, mırıldandığı şarkı karanlık geceye karışıyordu. Sanki mırıldanmalar Şeytanın dudaklarından dökülüp benim içime işliyordu. Kulaklarımda çınlıyordu her bir kelime. Ölümü yakından hissediyordum. Mırıldanmalar artıp yerini net sözcüklere bıraktığında üzerimdeki ölüm örtüsünün üzerine o kelimeler yazıldı. "Beni uyandırdın, beni boğuyorsun Ve ben dudaklarına hızlı bir veda öpücüğü bıraktım " Ben Şeytanı uyandırmıştım. Ölümümü kendi ellerimle hazırlamıştım. Onu boğuyor muydum bilmiyorum ama kendimi boğduğum bir gerçekti. İçimdeki dünya, renklerini siyaha teslim etmiş, gökkuşağı yerini fırtınaya bırakmıştı. Karanlık, kalın duvarın arkasındaki dünyanın bariyerini geçmişti. Siyah beyazı, kötülük iyiliği, karanlık aydınlığı ve ateş suyu öpmüştü o gece. Dudaklarıma bıraktığı zehir beni yakıp kül etmişti. Ancak bir daha küllerimden doğamayacaktım. Şeytanın gücü içimdeki son umut kırıntılarını da almış, iki parmağının arasında ezerek etrafa saçmıştı ve ben artık onları toplayamazdım. Son kez çığlık atmayı denedi içimdeki kız çocuğu. Son kez acısını duyurmak istedi dış dünyaya ama yapacak gücü kendinde bulamadı ve o gece yine her zaman olduğu gibi Şeytana sığındı.

İnfaz hapishanesi. Dünyaca meşhur, insanların kısaca dilinde ölüm hapishanesi. Bu hapishaneye giren hiç kimse yaşayarak çıkmamıştı çünkü burası ölümün gerçekleştiği insanların, daha doğrusu suçluların infaz olunduğu hapishaneydi. Lavinia ise tesadüfen sadece kaza nedeni ile olan bir cinayet suçundan, bu hapishaneye yani bu korkunç ölüm hapishanesine düşmüştü. Yaraladığı gencin ailesi zengin ve güçlü olduğu için onun infaz edilmesini istediklerinde kolayca onu bu hapishaneye yollamışlardı. Şimdi ise Lavinia'nın kalan son yıllarını burada ölümü bekleyerek geçirmesi gerekiyordu. Ancak işler beklenmediği anda değişir... Lavinia'dan.. Testi yapıp beklemeye başladım. Bir kaç dakika sonra korkarak teste baktım. "Siktir". Dilimden çıkan küfüre engel olamadım. Çünkü... "Ay ne oldu giriyorum bak" kapı dan diye açılınca yerimden sıçradım. Cavidan'dı. Elim titreyerek testi ona çevirdim. Çift çizgi... Ben hamileydim... Deli gibi atan kalbim, korku, endişe bir sürü duyguyu aynı anda yaşıyordum şu an... Ben ne yapacaktım şimdi.... .................................................................................. Peki ya Lavinia'nın hayatına İnfaz hapishanesinde her kesin korkulu rüyası olan bir adam girerse? Ve bir anda tüm hayatı o, korkunç adamla birlikte değişirse... ************************************ Tehlikeli aynı zamanda heyecan verici bir aşk hikayesine hoş geldiniz.💖 Nefesinizi kesecek bir hikaye. Başlangıç tarihi ~04.04.2024~ On sekiz yaş ve üzeri için bir hikaye. #aşk #heyecan #18+ #korku #bebek #koruyucu

"Delilerin sevdası hoyrat bir fırtına gibidir. Günün başında seni sarsan fırtına, gecenin şafağında ılık bir esintiye dönüşüp kaburgalarının arasına sokulur." Saka ve Sanrı'da tanıdığımız Gurur ve Farah'ın hikayesi. SVS'den bağımsız bir kurgu olduğu için Sarkaç'a başlamak için önce Saka ve Sanrı'yı okumanıza gerek yoktur.

O bir psikopattan fazlasıydı. O; ait olduğum yaşamdı.

Bir mahalle hikâyesidir.

0522*******: SENİN ABİN YÜZÜNDEN ORUCUMU 5 DAKİKA GEÇ AÇTIM DÜN BEN 0522*******: Söyle alarm mı kuruyor ne yapıyorsa yapsın 0522*******: Ezanı vaktinde okusun kardeşim 0522*******: Zaten tüm gün açlıktan ölüyorum, bir de abin yüzünden geç açıyorum orucu 0522*******: Okuyacaksa vaktinde okusun müezzin efendi 0522*******: Yoksa başka müezzin buluruz 0522*******: Tabi sen bu kısımları atla nazikçe belirt aşaialalakjdlfjsjs sinirlendim 0522*******: Ay baksana kızım şuraya! (Görüldü.) 0522*******: Ecrin? MüezzininKardeşi: Ben Musab MüezzininKardeşi: Ecrin'in abisi (Görüldü.) Kitap tasarımı: @merdumgirizbri

İnsan ne dilediğine dikkat etmeli, zira kalbinden geçen iyi ya da kötü hiçbir dilek gerçekleşmeden peşini bırakmaz, derler. Ben, ölüm diledim. Bir ölümle başladı her şey. Bir başka ölüm onu izledi. Ve bir diğeri...

Bir adam, beni yangına çevirmişti. Bir adam, benliğimi bozmuştu tereddütsüz. Ve bir adam benim cennetimin ateşi olmaya ant içmişti ansızın... O adam acımasızdı. Acımasızlığın zirvesini yaşıyordu. O adam, karanlığın elli tonunda nefes alıyordu, acıyı seviyordu. Acıtmayı, yakmayı seviyordu. İçerisindeki ateşi etrafına püskürerek körlemeye meiliydi. Bir adam seviyordu acıtmayı.. bir adam, karanlığın kralığını üstelemişti severek. O adamdı işte acımasız olan. O acımasızın vücut bulmuş haliydi. Ben ise kanatlarında renk biriktiren küçük bir kelebeğim. Bir yanım uçurum dibi bile belli değil, diğer yanım ise karanlık ve tutsak. Etrafım mı çok karanlık, yoksa hayatım mı çok siyah? Karanlığa karşı koyuyordum. Onu üzerimden kaldırmaya çalışıyordum sadece direniyordum. Sonra beni tam olarak ezmesine izin verdim ve ben.. ve ben karanlıkla bütünleştim. Kapak tasarımı - #JuliaKarli