Sene 1992, ülke sağ ve sol çatışmasının izlerini hâlâ taşıyorken henüz yoluna girmiş bir düzen yoktur. Bu çatışmanın içerisinde aynı evde doğup büyümüş olan Firuze ve Ecevit birbirlerinin tek ve en sevdiği oyun arkadaşıdır. Yetişkinlerin kavgalarının ötesinde, boya kalemleri ve oyunlarıyla büyüyen iki çocuğun doğarken beraber yazılan hikayeleri; bir doğum gününde sert bir silgiyle silinir, hiç var olmamış gibi koparlar birbirlerinden. Silgi yazıyı siler, kağıdı hırpalar ve Ecevit bir ailenin avucunun içinde yok edilir. Suçlar ve cezalar. Cezaları yalnızca suçlular mı çeker? Silgi yazıyı siler, leke bırakır ve Firuze en sevdiği oyun arkadaşını kaybeder. Suçlananlar ve cezalandırılanlar. Suçlular sadece yetişkinlerden mi çıkar? Firuze Akın ellerinde fırçalar, karşısında tablolarla yıllardır oyun arkadaşını beklemektedir. Seneler sonra aynı sayfa açılır, silgi de kalem de tek kişinin eline düşer. Ali Ecevit Tarhan, yazıp silmek için yok edildiği o yere geri döner. *** "Firuze sen benim çocukluğumsun," Gözleri derin bir şefkatle bana bakıyordu. Konuşan Ecevit'ti. Onu evvelden tanıyordum. Gözlerindeki şefkat avucunun içine düştü, un ufak edildi. "Firuze sen benim çocukluğumun katilisin," dedi acıyla, nefesini keskin bir bıçak kesti, o bıçağı ben tuttum sandım. Konuşan Ali Ecevit Tarhan'dı. Onu yeni tanıyordum.

Rus asıllı Komutan Andrei Roskolnikov Kuznetsov'un yanına yerleştirilen bir Türk ajanı.

"Şiddetle başlayan hazlar, şiddetle son bulurlar. Ölümleri olur zaferleri, Öpüşürken yok olan ateşle barut gibi." diyen Shakespeare belki haklıydı bu sonesinde. Ancak istisnalar her zaman vardı ve var olacaktı. Bazı aşklar vardı ki; şiddetle başlasa da, düğümler dizse de aşığın boğazına ve bazen kırsa da onulmaz yerlerden, yine de başarırdı aşığın yüreğinde öldürmeden var olmayı. Sadece birazcık ölümün buruk kokusu kalırdı aşığın genzinde. Ara sıra o koku, ciğerine dolup telaşa düşürürdü aşığı. Ölüm korkusu yapışırdı yakasına. Sonra sevgilinin bir gülüşüyle içindeki cesetlerin üzerinde kan kırmızısı karanfiller açardı. Ciğerine dolan ölüm kokusu hala oradaydı ama artık karanfiller de bakiydi. Zaten aşk; risk almak, ya olursaları kuşanmak değil miydi?. Bazısının payına boyundan büyüğü düşüyordu sadece. Ve alınan her risk, aşığın kendisinden feda ettiği her parça, ölüme yazılan davetiyeye bir harf daha karalıyordu. Aşk; ince bir sıratın üstünde yürümekti. Ne kadar ağırsa sevdan, o kadar içli dışlı oluyordun ölümle. Nefeslerini ensesinde hissediyordun. Aşk; bile bile ateşe yürümekle, vazgeçmek arasında kalmaktı. Yürürsen yanacaksın, gidersen yarım kalacaksın. O yüzden küçüğüyle büyüğüyle her aşk biraz ölüm kokuyordu.

Sarp, çirkin olduğu yetmiyormuş gibi birde ibneydi. Bir gün çok sevdiği tiyatro kulübünde, sahne arkasında çalışmaktan uyuyakaldığında, kendisi hakkında konuşulmasını duyarak uyanmak beklentileri arasında değildi. Özellikle, Mühendisliğin göz bebeği Taylan Tunalı'nın onun hakkında konuşması hiç değildi. " Kendime aşık etmek mi? O çirkin ibneyi mi? Uğraşmama bile değmez diyeceğim ama uğraşmama gerek bile kalmaz. Adı ile seslensem, kendisi oturur kucağıma." • • b x b • • [Tamamlandı] 26.03.21 - 26.07.21

Koskocaman bir şirketi yönetsen de bazen hayat istediğin gibi gitmezdi. Başı dertte olan patronuma akıl vereyim derken kendimi onun düzenlediği bir oyunun içinde bulmak hiç hoş değildi. Her sabah imdat çığlıkları atarak gittiğim işe, artık yalnızca meraktan gidiyordum. Çünkü bu işin sonunda ya kovulacaktım ya da... Eh... Kovulacaktım. [Devam ediyor, düzensiz bölüm.]

Efsaneler onların düşman olduklarını söylüyor, destanlar kulaktan kulağa kavgalarını anlatıyor ama biz gerçeği biliyoruz.

Ülkesinden sürülmüş Prens, bir adada köylülerle mütevazi bir hayat yaşarken bir grup korsanın adaya saldırmasıyla bir kabusa uyanır. Bulmak zorunda olduğu bir hazine ve hayatının sigortası olan bilgileri herkesten saklamak zorundadır.

[Tamamlandı] Oğullarının başlarına açtığı sorunlardan sıkılan ebeveynleri, çareyi evlendirmekte bulurlar. 🌈 Herkesin eşit haklara sahip olduğu bir dünyada geçmektedir.

Kimsenin yüzünü görmediği bir katil. Parmak uçlarında tehlikeyi taşıyan acımasız bir adam, merhameti olmayan bir suikastçı. Kod adı, Duman. Ve Duman, bu defa kendisini yakalamayı kafasına koymuş bir savcının peşinde. •eşcinsel bir kurgudur. kapak tasarım: @prawact

En büyük adamları, en güçlü kişileri parmağında oynatan bir adam. Son zamanlarda ülke çapında konuşulan sanal suç örgütünün lideri, kelimeleriyle bir toplumu dizleri üstüne çöktürebilecek bir devrimci. Bir polis olarak başlıca görevim onu yakalamaktı. Hapse tıkmak, işlediği yüzlerce kanunsuz hareket yüzünden hayatının sonuna kadar orada kalmasını sağlamaktı. Oysa ben, ona âşık olmuştum. •Hikâyede geçen tüm kişi ve kurumlar hayal ürünüdür. kapak tasarım: @prawact