Yavaşça gözlerini araladı. Karanlığın ortasında hapsolmuş narin bedeni , en az savunmasız bir kuş kadar ürkekti. Karanlıkta parlayan altın rengi saçları aniden siyaha dönüşmüştü. Anlında beliren şeytani simge'den kanlar akmaya başlamıştı. Bal rengi gözleri siyaha dönmüştü. Artık alışmıştı buna. O sırada kulağına ayak sesleri ilişti. Gözleri gelen kişiyi arıyordu. Karanlıktan gelen ayak sesleri onu korkutuyordu. ''Kim var orada?'' Esila ayağa kalktı ve üşüyen bedenini elleri ile ovmaya başladı. Karanlıktan gelen kadının yüzünü zorla seçtiğinde korkudan donakalmıştı. Kendisi gibi görünen bir kız vardı karşısında. Şeytani bir gülümseme oluştu kızın yüzünde. Esila geri adımlar atmaya başlamıştı ki takılıp yere düştü. Kız ona doğru yaklaştı ve elini uzattı. '' Merhaba gölgem , ben ilk doğan Teb meleği , Victoria.'' İlk ayında 45.000 Okumayı aşan Hayalet serisinin 2.Kitabı ''Hayalet | Korkunç Yüzler'' Sizlerle!.

"Güneş'in ölmeye başladığı zamanlarda, Dünya'yı başka bir galaksiye taşıyacak güce sahip iki kolye icat edilir. Ne var ki kolyeyi taşıyacak iki kişinin, insanlığı korumak adına ödemesi gereken ağır bir bedel vardır. " Yeni devirde, dengeler değişmiş; teknoloji ilerlemiş fakat insanların teknolojiden yararlanmaları kısıtlanmıştır. İletişim, telefonlar yerine kafa derilerine yerleşen çiplerle; ulaşım, gökyüzünde süzülen arabalarla sağlanmaktadır. Otoriteler, insanların kıyamet korkusundan faydalanarak yönetim gücünü elde etmişlerdir. Yönetime baş kaldırabilen tek grup, gelecekten geldiğini iddia eden ve galaksiler arası kaçışın bir felakete neden olacağını duyuran 'Kuledekiler' adlı örgüttür. Hira, doğduğu günden beri bedeninde taşıdığı kolyenin, yaşadığı gezegeni yaklaşan kıyametten kurtaracak büyük bir planın kilidi olduğunu öğrendiğinde on altı yaşındadır. İnsanlığı kurtarmak için kendi hayatından, hayallerinden ve herkesten gizli tuttuğu aşkından vazgeçmeye zorlanır. Kolye, kimsesi olmayan bir kızın, sonunu bildiği bir savaştaki mağlubiyetini anlatır.

• Dünya, daha önce hiç görmediği ya da öyle sanılan yeni bir zeki yaşam formu ile tanışıyor. Devasa uzay gemisi fark edileli tam 50 yıl geçti. Bu uzun yolculuğun sonundaysa dünya tarihinde görülmemiş, vicdanların, umutların ve ırkların çarpıştığı sıra dışı bir savaş yaşanacaktı. Hayatlarını ülkelerine, savaşlara ve silahlara adamış ve bu uğurda her şeylerini kaybeden 5 mükemmel asker bu görev için seçildiler. Arayıcılar! Kaybedecek hiçbir şeyleri yoktu, birbirlerini tanıyana kadar... Sadakat, Vicdan, Sevgi, Aşk... İnsanlığa dair tüm duygular sınanacak, tüm dünya vazgeçtiğinde umut bir kez daha fısıldayacaktı. •

Kadın ölümdü, Adam ise ölü. • • • NOT: Olaylar ve kişiler tamamen hayal ürünü olup bir distopya kaleme alınmıştır. Olayların gerçek olaylarla bağlantısı sadece benzerlik olabilir. Siyasi ögeler içermektedir, rahatsız olacaklara duyurulur. • • • Diğer hikayelerim: • Son • İntihara Meyilli Koyunlar • Hadi Gittik! • Tilt •Matruşka Soykırımı (Yan Kitap)

"Calypso Gallagher. Kendine bir bak! Elektrik mavisi gözlerin, gözbebeklerine doğru sarı ve yeşil renkte. Peki ya saçlarına ne demeli?! Saçların, dalga dalga sarının tüm tonlarıyla kaplı Ayrıca aralarda gölge gibi kahverengiler de var. Tenin ise bembeyaz. Sen normal bir insan değilsin işte. Sen insan değilsin!!!" **** Oha bir dakika. Zack niye yerde? Ve elim neden uyuşuyor? Alt tarafı çocuğu omzundan dürttüm. E o zaman neden iki metre ötemde yerde yatıyor. Hemen tuvalete koştum. Tuvaletlerden birine girmeden önce aynada kendime baktım. OHA BU NE?! Saçlarım neden kahverengi ve gözlerim neden sapsarı? Hemen tuvalete girdim. Yo, yo, yo, hayır. Ben normalim. Normal olmak zorundayım. Ben şey değilim. Şey....Ondan değilim işte. Tanrım yardım et.

O güne kadar her şey normaldi. III. Dünya Savaşı savaşı kapıya dayanana kadar. Savaştan sonra hayatların, ülkelerin hatta Dünya'nın kaderi değişti. Artık eski Dünyadan eser kalmamıştı.

"Yıldızlı gecelerde en parlak yıldız benim, yıldız yoksa bil ki karanlık benim." Bir okyanus mudur insanı boğan yoksa bir avuç düşünce mi karanlığında boğar? Hayatı kayıplarla doluydu, saçları up uzundu kısa yaşamının aksine. Hayatına tutsaktı fakat umutları vardı, özgür olmak isterdi, o kadın. Gözlerini kapamıştı hayata, iğne ve iplikle kanata kanata göz kapaklarını dikmişti, gerçekleri görmemek adına. Bırakın pembe masallar diğerlerinin olsun, biz acı dolu roman sayfalarına sahibiz zaten.

Yaprak; küçükken, markette annesinden sürpriz yumurta istediği için bulgur reyonuna sıkıştırılıp çimdiklenenler, ilkokul önlüğünün altına eşofman giyip okula gidenler, yeşil silgisini diş izi yapanlar ve kırmızı kapaklı tüm dersler kitabının saman sayfalarını silerken yırtanlar kadar sıradan bir kız çocuğuyken; birlikte büyüdüğü dört çılgın erkek arkadaşı yüzünden akranlarından biraz farklı bir kız haline gelmiştir. Dünyası, on iki yıllık dostları, gamzeli kahramanı Ali, tek ideolojisi 3P (pizza, pijama, pislik) üzerine kurulu bir çılgın, Oğuz, sevgilisini kendi vesikalık resminden bile kıskanan demirli, Gökhan ve notları toplamda bile 100'e ulaşamayan çorap fetişisti tatlı çapkın Sinan'dan ibarettir. Kalbi dördüyle tıka basa dolu, hayatı onlarla rengârenk olduğu için aşka ne inancı vardır ne de ihtiyacı... Ama bir gün rutin (!) hayatı, doğum gününde gelen bir paket ile tümden değişir. Paketin içinde, gizemli bir âşıktan gelen, kızımızın asla giymeyeceği türden gösterişli bir elbise ve içinde de bir not vardır. 'İçindeki prensesi öldürmeye çalışsan da, o can çekişerek içinde bir yerde saklanmayı başarıyor. Bu, içindeki prensese hediyem... Her ne kadar içindeki o yaramaz kız çocuğuna da aynı oranda âşık olsam da...'

Bizim hikâyemizde isimler yok; sadece o ve ben varız. O, dünyadaki bütün kitapları okumak istiyordu. Ben ise sadece onu istiyordum... (Obur Okumalar kategorisinde bir Watty ödülü: Kancalarını takıp çıkarmayan o hikayeleri biliyorsun değil mi? Cümlenin ortasında uykuya dalsan bile okumayı bırakamadığın o hikayeleri? Bu ödül en çok bağımlılık yapan Watty yarışmacısına gidiyor.) Ekler: BÜH 1.1 (özel) bölümler. Diğer çalışmalarım için profilimi incelemeyi unutmayın.

Ben ve bana benzeyen birinin, hangi büyünün laneti olduğunu bilmeden savrulduğu kabuslarla dolu olan bu yolda, son uğrak yeri olmamalıydı aşk. Hele ki kâbusları kâbus olmaktan çıkmış biri için. •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• ...Odama girip, neden teklifini kabul ettim ki diye kara kara düşünsem de, bir yanım midemde dolaşan kelebekleri serbest bırakmış, havalarda uçuruyor, diğer yanım da zincirlenmiş kilitlerin arasında boğuluyordu. Uçuşan kelebekler, kalbimi sıkan zincirlere takılınca, anlamsız boğuşmaları, karışık duygular hissetmeme neden oluyordu. Bir sağa bir sola adımlarımı arşınlarken, bu durumdan nasıl kurtulacağımı düşünüyordum. Çok iyi biliyordum ki, lânetli katilin teki olan ben için, böylesi mutluluklar yaşanamazdı. Katildim çünkü. Kendine hakim olamayan, zayıf, iradeden yoksun, sevmeyi hak etmeyen bir katil. Ben sadece öldürürdüm. Acımadan, merhamet etmeden, insafsızca öldürürdüm. Bu yüzden, benim gibi katiller, yalnız doğmalı, yalnız yaşamalı ve yalnız ölmeliydiler. Diğer adları yalnızlık olan bizler, hayaller kurmamalı, umut etmemeli, sevmemeliydik. Çünkü seversek, sevdiklerimizi de öldürür, kendi ellerimizle küllerini savurur, sonra yine yalnızlığın acı dolu kahkahalarıyla doldurduğu odamızda, körleşen vicdanımızın sancısını çekerdik... Tüm hakları saklıdır.