"Üsteğmen... Evlensen ya benle." Dört kelime. İki hayatı bilinmez bir oyuna sürükleyen dört kelime. Peri'nin sığınacak bir liman ararken tutunduğu tek adam. Ve Mahir'in aklını susturup kalbini dinlemek zorunda kaldığı tek kadın.

Sueda, bu hayatta en çok yıllar önce babasının iş ortaklığı yaptığı adamın çocuklarını, üçüzleri seviyordu. Yavuz'u seviyordu, çünkü korumacıydı, onun güvenle yaslandığı dağıydı. Yağızhan'ı seviyordu, çünkü her zaman yanındaydı, onu hiç yargılamazdı. Yiğit'i seviyordu, çünkü... Sevmek için bir sebep aramasına gerek yoktu. O, farklıydı. Artık ne Sueda saçları örülü bir kız çocuğuydu, ne de Yiğit birlikte saklambaç oynadıkları oğlandı. Daha fazlasıydı, Yiğit Sueda için çok daha fazlasıydı. Ağustos - Kapak Tasarımı 2025 @daisybluy !Argo ve küfür içerir.

"Seni neden bu kadar rahatsız ediyor bu durum? Seni ne ilgilendiriyor Alparslan ağabey?" Alparslan, kısa bir an durgunluk yaşadı. Sahi, kimdi ki onun hayatında? "Benim ne yapacağıma karar veremezsin. İstersem görüşürüm o adamla, istersem evlenirim!" Alparslan, tekrardan duyduğu o kelime ile sinirle gözlerini kapattı. Dayanamıyordu, sevdiği kızın sanki bilerek, canını acıtmak için kullandığı kelimelere ve düşüncelere dayanamıyordu. "Saçmalama! Ne evlenmesi kızım? Senin daha yaşın kaç, çok erken." Alparslan, dişlerini sıkarak kendini sakinleştirmeye çalıştı. "Ne varmış yaşımda? Hayat benim hayatım! Ağabeyim bile bu kadar karışmıyor bana!" Sesi tıpkı Alparslan gibi yükselmişti. Nevra, karşısında sinirden yerinde duramayan adama baktı. İlk halinden eser yoktu. Ne olmuştu bu adama? Sorun neydi? "Evlenmeyeceksin dedim sana!" Alparslan devam edecekti ki, Nevra onu böldü. "Ya sana ne Alparslan ağabey sana ne? Seni ilgilendirmez bu durum. Niye bu kadar kurcalıyorsun?" Sesindeki siniri fark etmemişti Alparslan. "Aşığım sana! Seviyorum seni, oldu mu? Deliler gibi seviyorum hem de. Başkası ile evlenme fikrin beni delirtiyor, dayanamıyorum. Anladın mı?" 🍃 Aşk-ı Reale kitabında yer alan Nevra ve Alparslan'ın hikayesi de dahildir. 🍃 Yâre-i dil serisinin ikinci ve son kitabıdır. 🍃 İki kitap da birbirinden bağımsız okunulabilir. 🍃 13 yaş ve üzeri için uygundur. UYARI - TELİF HAKKI Bu hikâyenin tüm hakları yazarı tarafından saklıdır. 6105 Sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu gereğince bu eserin izinsiz olarak kopyalanması, başka platformlarda paylaşılması, uyarlanması veya yeniden yazılması yasaktır.

"Masumu oynayan bir ailede büyüdüm, yüzsüz gibi onlardan oldum ve şimdi de özgürlüğü hak edecek kadar kalbimde masumiyet olduğunu mu düşünüyorsun?" "Hem masumiyet, hem teslimiyet," dedi hiç olmadığı kadar emin bir sesle. Beni görüyordu, yaratılan cehennemde sıkışmış beni hissediyordu; onların aksine onlar gibi olmadığımı biliyordu. Yine de ben bunu kabul edemeyecek kadar yalancı, mumu sönemeyecek kadar küle dönmüş biriydim. "Yanılıyorsun," dedim. "Kıyameti şu ana kadar en çok zaman güçlendirdi, aynı şekilde herkesi de o değiştirdi. Ben, o değişenlerdenim." Yalana batan bir soytarı, hiç mi göremeyecekti sahi aydınlığı? "Sen herkes değilsin." "Aksine, ben en çok o herkesim, Demirsoy." Gömleğimin düğmelerini teker tekerler sökerken içimdeki beyaz tişört ortaya çıkıyordu ve bu tişört hiç de tertemiz değildi. Önce kan lekelerini gördü, sonra da ses kayıt cihazını. Ben ne aydınlığı görecektim, ne de hayali kelepçeler elimde, lanet bir çip ise beynimdeyken aşık olup karşımdakini karanlıktan sürükleyerek özgürlüğüne kavuşturacaktım. Zira ben, her şeyi bir kenara atıp üzerine toprak atacak, ihaneti bir kurşun geçirmez yelek misali giyecek kadar yüzsüzdüm. "Cehenneme asıl şu anda hoş geldin, sevgilim." *** Kitapta geçen unsurlar; olaylar, kurum ve kuruluşlar tamamen hayal ürünüdür, gerçekliğe dair hiçbir şey barındırmamaktadır!

"Delilerin sevdası hoyrat bir fırtına gibidir. Günün başında seni sarsan fırtına, gecenin şafağında ılık bir esintiye dönüşüp kaburgalarının arasına sokulur." Saka ve Sanrı'da tanıdığımız Gurur ve Farah'ın hikayesi. SVS'den bağımsız bir kurgu olduğu için Sarkaç'a başlamak için önce Saka ve Sanrı'yı okumanıza gerek yoktur.

"Söylesene deniz bizden neden uzakta?" Dedi yüzü görünmeyen kadın. Genç adam yanıtlamak için fazla vakit beklemedi. "O kadar uzakta değil, Deniz kızı. Sen benimsin benim denizime aitsin" gözlerini onun gözlerine kenetlendi ve ekledi genç adam: "Bir deniz kızı başka birinin denizine ait olamaz. Deniz kızı, sen benim denizime aitsin ve ben senin boğulmana asla izin vermem." Aşk yerini acıya bırakırdı,ama onların kalbindeki sızı bir leke gibi işlenmişti kalplerine. Aralarından biri bir diğerinin sızısı olacaktı ve bu sızı onların kavuşmalarına izin verecek miydi ? (Konu ve olay örgüsü tamamen bana aittir!)

❝Burası Karadeniz, burada hiçbir aşk mücadelesiz olmaz.❞ "Karadeniz'e eskiden Konuk Sevmez Deniz derlermiş," dedi. Sesindeki buz dağı yüreğimi titretti. Bunu daha önce hiç duymamıştım. Demek hırçın dalgaların sahibi olan Karadeniz'e Konuk Sevmez Deniz diyorlardı. İlk kez duyduğum için olsa gerek garibime gitmişti. Ben de buraya gelen bir konuktum. "Peki ya, öyle mi?" diye sorduğumda bakışlarımı usulca ona kaldırdım. "Burası gerçekten konuk sevmez mi?" "Sevmez," dedi Kuzey net bir dille. "Alır, götürür, öldürür seni. Sen de elbet gideceksin buralardan, ait olduğun yere döneceksin. Buralar hiç konuk sevmez." Bir düşman kapıyı çalar. Elinde ölümle bekler. İmkânsız bir aşk başlar.

Bölümler yazıldıkça gelmekte! Hayatın götürdüklerinin yanı sıra bir çok getirisi olurdu, kimileri için kaderdi kimileri için tesadüf. Aşk tesadüfleri sever derler, aşk mıydı tesadüfleri seven yoksa her şey kaderimize yazılan mıydı? Ne fark ederdi? Seçimlerimizle hayatımızı şekillendirirdik ve hepsi aynı sonuca çıkardı. Ben buraya gelirken aklımda sadece klasik yazın dışına çıkmak vardı. Nereden bilebilirdim ki aşkın inatçı dalgasının çarpıcılığına kapılıp bir maratonun içinde yarışacağımı. * "Aşkın bir sürü ismi vardı; tesadüf, sadece bunlardan biriydi." . "Aşk tesadüfleri sever." 04/04/24 🏎️ 🏁 🤍

Kesilen daldan yeşerir yeni çiçekler, umudu kalbinize çiçek gibi iliştirin diye... 🌿🌸

Ali Baran, "Babalar kızlarını tanır elbette." dediğinde, kızının tam karşısında durduğunu bilmiyordu. Güneş doğdu, geceler soldu Ve, biricik kız babasını buldu.