Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

Annesinin telefonunda dolanırken gördüğü bir fotoğrafla, annesinin gün arkadaşının torununu beğenip ona mesaj atan Defne, beklenmedik birisiyle karşılaşır. Argo içerir.

Küçük yaştan Eroğlu konağında yaşayan Güneşin tek hayali Harun Eroğlu olmuştur yıllarca. Bir gün kader onun yüzüne güler ve bu hayalini gerçek kılar. Eroğlu konağına gelin gider...Ama her şey hayalettiği gibi değildir.

05...: Ne demek ben fal bakamıyorum? 05...: Ne demek fal çok saçma? 05...: Ne demek fala inanmam ve falsız kalırım türk kahvesi de asla tüketmem? 05...: Türk kahvesi nasıl tüketmezsin ya dalga mı geçiyorsun? 05...: Türk kahvesi sevilmez mi? Ada: Sevilmiyor demek ki. 05...: Bekle oğlum sen. 05...: Sana türk kahvesini sevdircem

Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi, aklını karıştıran ve tüm yolları kendisine çıkaran gizemli bir genç adamla karşılaşırsa... Neler olur?

*Tamamlandı* -Bütün bölümler düzenlenerek uzatılmıştır.- Dudaklarıma bir buse kondururken "seni seviyorum,ama biraz acı cekmen gerekiyor" Ben iki yıldır acı çekiyorum,bu ne ki? Boxerini çıkarırken onu izliyordum. Bir yere gelince utanman da kalmıyordu bu adamın yanında. Alışık olduğum şeylerdi. Bir adamın sevmediğin halde her zerresini biliyorsanız buna bir bok denmezdi! Kalın ve damarlı penisini çıkarıp birkaç defa okşadı. Bunu yaparken gözlerimin içine bakıyordu. "Hazır mısın?" Hazır mıyım? Ben çocuk doğurmaya hazır değilim. Ben anne olmaya hazır değilim. Lanet olası hapı yanıma almamıştım! Ayrıca aklıma nereden gelebilirdi ki dağ başında kocamla sevişeceğimiz? Erkekliğini girişime yerleştirirken birden içime itti. "Ahh!" Tırnaklarımı kollarına geçirdim. İçimde hareket etmeye başladı. Bacaklarımı beline doladım, topuklarım kalçalarına değiyordu. Omuzlarına sıkıca tutundum. Terden ıslanmış Saçlarımı gözümün önüne düşerken tek eliyle geriye attı. "Kartal!" "Sikeyim! Seni o kadar özlemişim ki!" "Ahh! Yavaşla!" "Hayır bebeğim,bu gece sadece benim istediğim olacak" Omuzlarına tırnaklarımı geçirirken odadaki tek ses tenin,tene çarpma sesleri,ve kısılan sesimden çıkan inlemelerimdi. Sonuna kadar soktuğu aletiyle hayalarının kadınlığıma çarptığını hissedebiliyordum. ... Not;Bu hikayede+18 unsurlar vardır.

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

❝Günahsa bu hisler, Tanrı bizi terk etmiş demektir.❞ Zihin; bir odanın içindeki beyaz duvarlar kadar amansız hastalığa sahip düşünceler gibidir. Mermiyi anımsatan bu düşünceler seni karşı konulamaz gerçeklerle yanıltır Ve o var olur. Şeytanın kızı. Patlamaya hazır hale gelen bu hastalıklı düşüncelerin gebe kaldığı ölümler, artık bir karış uzaklıkta onu bekliyor. Azrail, kollarını ona açıyor ama o, kendi kanatları altına giriyor. Kendi bildiği o yolda ilerliyor ve kendi kanatlarıyla uçmaya çalışıyor. Her ne kadar şeytanın kızı olsa da. Damarlarından ruhsuzca akan bu kanı taşımak soyunu tehlikeye atsa dahi cevapları aramak için o karanlığın koynuna bir defa sokuluyor. Geri dönüşünün olmayacağını bile bile. Çıkışın, o mezarlıklardaki kasvete bürüneceğini fark ederek. Matilda Valeska, zihninin pususuna yenik düşüyor. Zihni ona bir oyun oynuyor ama bu oyun ona pahalıya patlayacağından habersiz. Kader, ona dört duvarın bir ev olmadığını söylüyor ama buna sağır olan Matilda, zihniyle ladese giriyor. Kazanan taraf olmak istese bile ölümün her ikisini de yeneceğini bilmiyor. Ölüm, duvarların arasına sıkıştı. Yirmi, artık bir sayı değil. Yirmi son demek, ilk demek. Aşk demek. Tutku demek. Ölüm demek. 4.4.24➰

"Senden yapmanı istediğim küçük ve basit bir şey daha var Stajyer." Sakin kalmak için derin bir nefes aldım. "Benden daha ne isteyebilirsiniz ki? Tüm gün yapmadığım şey kalmadı. Sizce de artık bu kadarı fazla olmuyor mu?" Sonunda bir tepki vermiş olmamdan memnun olduğunu belli edecek bir ifadeye büründü. Bu sinirlerimi bozarken gözleri üzerimde geziyordu. "Hayır Stajyer bu kadarı yetmez. Yapman gereken bir şey daha var." "Neymiş o?" Bakışları üzerimde gezinmeye devam ederken bir adım yaklaştı. Ondan uzaklaşmak istedim fakat belimden tutup kendine çekerek buna engel oldu. Şaşkınca olduğum yerde kalırken dudaklarıma baktığını fark ettim. Yutkundum. Bir şey söylemek için cesaretimi toplayıp dudaklarımı araladım ama o daha önce davranarak beni şok edecek o cümleyi kurdu. "Çok güzel olmuşsun bugün, bir daha bu kadar güzel olma. Aklım sende kalıyor ve işime odaklanamıyorum, senin yüzünden bugün tüm işlerim aksadı."