Üzerinde tek bir kırmızı boncuk bulunan tespihi yavaş hamlelerle okşadı Zeynep. "Biliyorum... Geleceksin, bitireceksin bu zulmü. Sana itimatım tam Cüneyd." diyerek fısıldadı. Yakalanmaktan korkarak tespihi gelinliğinin iç cebine koydu. Sırf o tespihi yanında taşıyabilmek için, gizlice cep dikmişti gelinliğe. Odadan çıkmadan önce son bir kez baktı aynadaki canlı hâline. Zira Zeynep çoktan vermişti kararını. Vahit denen o adama zevce olmaktansa canına kıymayı yeğlerdi.

Var mı daha ağır yük, zamanı çekmek kadar.

"Hiç mi oluru yok" derken gözlerim dolmuştu. "Ben sana dokunamam Zeynep" Gözlerim neden dercesine ona baktı "Ben dokuduğum her şeyi yakarım yapamam bunu sana" derken bu sefer tek gözleri dolan ben değildim.

Can o güzel yüzüne vurgun Neyleyim Gönül tatlı diline tutkun Neyleyim Can da gönül de sır incileriyle dolu Ama dile kilit vurmuşsun Neyleyim Ömer Hayyam

Gözü başka birşeyi görmeyen tutkulu aşık.. Çığlık.. Çaresizce bağırmak.. "Feryat, figan" kız..

Kızıl Goncalar 2.sezon devamı gibi düşünebilirsiniz.

Kızıl Goncalar filmindeki Cüneyd ile Zeynep ikilisini içine daha çok aşk katıp kurgulayarak yazıyorum. 💕

Ay gibi.. peri kadar güzel "Aynı yaşam tarzındalardı aynı hayatalardı lakin gönülleri hep suskundu(susturulmuştu)".. *Final oldu. *