Doğa'nın alternatif evren hikayesidir. İsterseniz onu okumadan da bunu okuyabilirsiniz tabi.

Kal yanımda, vaktimiz var daha.

[TAMAMLANDI] Boy×boy texting🌈 *Küfür içerir* Dün akşam vücuduma aldığım darbelerin acısıyla yatakta iki büklüm olurken ağlıyordum, aslında acıya dayanıklı bir bedenim vardı ama psikolojik olarak dipteydim. Bir gayretle komodinin üzerindeki telefonuma uzanıp almaya çalıştım. Kafama aldığım darbe ne kadar sertti bilmiyorum ama telefonu ilk iki denemede tutamamıştım. Sonunda yakaladığımda sevdiğim adamın ilgi ve sevgisine muhtaç bir haldeydim. Onu seviyordum hatta aşıktım ama bunu ona gösterecek cesaretim yoktu. Tibet: Naber lan Doğukan: İyi Tibet: Napıyorsun Doğukan: Ders Tibet: He Tibet: Kolay gelsin Doğukan: Sağol Tibet: Çok önemli mi dersin? Doğukan: Niye? Tibet: Benimle biraz konuşur musun? Doğukan: Hayır Doğukan: İyi geceler Tibet: Biraz da buna ağlayayım o zaman (Bu mesaj silindi) Tibet: İyi geceler Yayınlama tarihi: 2 Mayıs '18

boyxboy

"Herkese güvenme demiştim. En güvenilmez ben olduğum halde."

"Şiddetle başlayan hazlar, şiddetle son bulurlar. Ölümleri olur zaferleri, Öpüşürken yok olan ateşle barut gibi." diyen Shakespeare belki haklıydı bu sonesinde. Ancak istisnalar her zaman vardı ve var olacaktı. Bazı aşklar vardı ki; şiddetle başlasa da, düğümler dizse de aşığın boğazına ve bazen kırsa da onulmaz yerlerden, yine de başarırdı aşığın yüreğinde öldürmeden var olmayı. Sadece birazcık ölümün buruk kokusu kalırdı aşığın genzinde. Ara sıra o koku, ciğerine dolup telaşa düşürürdü aşığı. Ölüm korkusu yapışırdı yakasına. Sonra sevgilinin bir gülüşüyle içindeki cesetlerin üzerinde kan kırmızısı karanfiller açardı. Ciğerine dolan ölüm kokusu hala oradaydı ama artık karanfiller de bakiydi. Zaten aşk; risk almak, ya olursaları kuşanmak değil miydi?. Bazısının payına boyundan büyüğü düşüyordu sadece. Ve alınan her risk, aşığın kendisinden feda ettiği her parça, ölüme yazılan davetiyeye bir harf daha karalıyordu. Aşk; ince bir sıratın üstünde yürümekti. Ne kadar ağırsa sevdan, o kadar içli dışlı oluyordun ölümle. Nefeslerini ensesinde hissediyordun. Aşk; bile bile ateşe yürümekle, vazgeçmek arasında kalmaktı. Yürürsen yanacaksın, gidersen yarım kalacaksın. O yüzden küçüğüyle büyüğüyle her aşk biraz ölüm kokuyordu.

05...: Babana eşcinsel olduğunu söyledim. Toprak: ne *BoyxBoy'dur* (Yani eşcinsel konuludur.) [Yani eğer bundan rahatsız oluyorsanız, okumayınız.] {Çokça küfür barındırır.}

"Beni de mi unutacaksın?" "Hastalığımın bile unutturamayacağı birşey var" "O neymiş?" Dudaklarımı kulağına yaklaştırıp bir sır söyler gibi fısıldadım.. "Bu bir sır"

Mesajlaşmak hiç bu kadar anlamlı olmamıştı. boyxboy