Her başlangıç vedaya atılan ilk adımdır. Gülçin Erva ve Ali Timur'un hayatı ve hikayeleri gibi. BOZKURT İSİMLİ BÖLÜM BAŞLIĞINI OKUYUN! KİTAP HEM KOMİKLİK HEM DE DUYGUSALLIK İÇERİR. UNUTMAYIN BU BİR KURGUDUR

💫💙 Miya,17 yılın ardından kendisine kötü davranıp bir zamanlar onu akıl hastanesine yatıran ailesinin aslında gerçek ailesi olmadığını öğrenmesiyle tüm hayatı bir anda değişir. KARAHAN Aşiretinin tek kız torunu olduğunu öğrenince şok olur ve olaylar başlar. 💙 "bu karı menim olacağh" "Sugarygranpa malesef ben sana bakmam" "Seni 5.ci Kumam yapacam" "NEYYY" "he ya" "Amacacim git işine Allah'ını seversen, Ben size bakmam ben daha çok 1.90 yakışıklı karizmatik esmer ağalara bakıyorum" "Bende esmerem" "Sen olmazsın sen kendine baska karı bul" diyip koşarak Can'ın yanına gitmek gibi bir hayalim vardı ama, malesef iki tarafımdan da tutularak geri geri sürüklendim.... Klasik abi kurgusu... Okumak istermisin istersin istersin.. (Bölümler sona erdiğinde düzenlenmeye alınacaktır.) Küfür içerirr!!!!

Bir araba kazası hayatınızı en fazla ne kadar değiştirebilir ki? Ama eğer bir mafya size çarptıysa.. orasını bende bilemiyorum. Ben İdil.. İdil Akman sıradan bir yaşantım vardı, vardı diyorum çünkü o trafik kazası benim tüm hayatımı değiştirdi. (Kitapta yoğun bir şekilde +18, argo,madde kullanımı,olumsuz davranışlar bulunmaktadır. Dikkate alarak okumanızı öneririm.)

Ben Tuval, gerçek ailemden ilk defa güven duygusunu öğrenen Tuval... _Gerçek ailem kurgusu_

BU BİR ASKER KURGUSUDUR. "Sen nasıl özel kuvvetsin ya? Mayına bastım diyorum. Kasaturayla falan imha etsene yüzbaşı!" Bir yandan da hönkürerek ağlıyordum. "Kal böyle de aklın başına gelsin. Belki akıllanırsın ağlayan bela." Ağlarken küfrettim."Senin gelmişini geçmişini..." Beni durdurup sırıttı. "Sana yardım edecek yegâne kişi benken küfür mü edeceksin?" Telaşla bağırdım. "KÜFÜR YOK! VALLAHİ BİLLAHİ TİLLAHİ YOK!" "Tamam sus artık kızım ya! Yardım edeceğim." Bu sefer de sevinçten ağladım. "Şimdi ne yapacağız komutan. Sen benim yerime bassana şuna ben yoruldum." Yere bakmadan parmağımla işaret etmiştim mayını. Hayretler içerisinde bana baktı. "Yok yok ben gidiyorum. Dünya için bu iyiliği yapmam gerekiyor." "Ölüme mi terkedeceksin beni?" "Tek seferde anlamana sevindim." Arkasını dönüp gidecekken durup hala zırlayan bana baktı. "Neyse sana ufak bir kıyak yapayım. Sakın ayağını oynatma. Yoksa uf olursun. Hadi rastgele." Yürümeye başlamasıyla ağlayarak tek bir cümle çıktı dudaklarımdan. "ANNEMİ İSTİYORUM BEN!" *. *. *. Yüzbaşı Cihangir Demiralp. Pilot Teğmen Devrim Işık Uluöz.

Teröristlerin adını duyunca titreten GÖLGE ve tim komutanı olduğu kızıl timi...

Harp okulunda 21 kızdan biriydi Elçin Neva Bilgen. Kara Harp Okulundan dereceyle mezun olmuş, işini her şeyin önünde tutan bir kadın düşünün, hayalleri için herkesi karşısına almış bir kadın. Ama göreve gittiği yerde hiç beklenmedik olaylar yaşayacağını hiç ummuyordu. Kalbinin beyninin önüne geçeceğini hiç düşünememişti.

Gerçek ailemi hiç tanımadım. Ben doğduktan kısa bir süre sonra beni bir yurda bırakmışlar. Ne bir not,ne bir iz. Sosyal hizmetler beni bir koruyucu aileden diğerine vermeye başlayalı on yedi yıl oldu. On altı yaşımı doldurduğum günün gecesi serinlemek için gecenin bir yarısında herkes uyurken havuza girmiştim. Suyun altında nefes alabiliyordum. Korktum ve kimseye söylemedim fakat günler geçtikçe bendeki değişimleri gizlemek gittikçe zorlaşmıştı. Ailem beni doktor olan bir aile dostuna götürdü fakat doktor hayatında hiç böyle bir şeyle karşılaşmadığını ve sanki bir kusur, bir hastalıkmış gibi çözümü olmadığını söyledi. Bunun üstüne koruyucu ailemle birlikte bu sırrı saklamaya devam ettik. Doktora gittiğimiz o günden beri bir yıl geçmişti ve ailem her geçen gün benden daha çok uzaklaşmıştı. Onları suçlayamazdım. ''Senin ne olduğunu biliyorum,biz buraya ait değiliz,'' diyen çocuğa güvenip onun verdiği adrese gittim. Benim gibi bir sürü gencin bulunduğu adeta bir element okuluna gelmiştim. Burada Ateş,Su,Toprak ve Hava olmak üzere dört ana dala ayrılıp benim daha henüz kabullenmeyi bile başaramadığım güçlerini kontrol etmeyi öğrenen bir sürü genç vardı. Eğer bu okulda olmayı kabul edersem, üvey ailemi ve arkadaşlarımı da geride bırakmak zorunda kalacaktım. Bir daha onları asla göremeyecektim. Normal ve sıradan hayatımın alışkanlıklarından hemen vazgeçebilecek miydim? Kafes'e, ait olduğum yere gitmeli mi bu şartları kabul etmeli miydim? Ben kararımı verdim. İşte benim hayatım, asıl o gün başladı. *(Avatar, Divergent, Hunger Games, X-Men, Gece Evi Serisi, Percy Jackson, The Mortal Instruments, Wizards Of Waverly Place karışımımsı olan ama şahsen o kurgulara bir şeyler eklerken zevk aldığım bir hikaye.) Alya Öztanyel

Efsanelere göre "Ölü Orman'a adımını atan, bir daha geri dönemez..." Bu ürkütücü söylenti, herkesin dilinde nesilden nesile aktarılmış, ormanın karanlık derinliklerine gizemli bir perde çekmişti. İşte bu yasak topraklara, içlerindeki merak dürtüsüne yenik düşen dokuz genç arkadaş, bilinmeyene doğru bir yolculuğa çıkıyorlardı. Acaba bu cesur ama belki de pervasızca adım, onları efsanelerin karanlık kucağından kurtarabilecek miydi? Yoksa onlar da Ölü Orman'ın yutkunamadığı kayıp ruhlar arasına mı karışacaklardı? Araba, ormanın girişinde, iki yanı sık ve karanlık ağaçlarla çevrili toprak bir yolun kenarında durdu. Hava iyice kararmıştı. Ağaçların arasından uğultulu bir rüzgar esiyordu. Ormanın derinliklerinden gelen tekinsiz sesler, içimizde belirsiz bir ürpertiye neden oluyordu. Armin, o her zamanki meydan okuyan bakışlarıyla etrafına göz gezdirdi. Arabadan indiklerinde, ormanın nemli ve küf kokulu havası ciğerlerine doldu. Ayaklarının altında kurumuş dalların çıtırtıları yankılanıyordu. Atakan, elindeki güçlü fenerin ışığını ormanın derinliklerine doğru çevirdi. Işık, birbirine dolanmış ağaç gövdelerini, karanlıkta parlayan nemli yaprakları ve belirsiz gölgeleri ortaya çıkarıyordu. Ormanın içine doğru uzanan karanlık ve davetkar olmayan yol, sanki onları yutmaya hazır bir ağız gibiydi. "Hazır mıyız?" diye sordu Atakan, sesi normalden biraz daha alçaktı. Herkes tereddütle birbirine baktı. İçlerinde beliren o ufak şüphe kırıntısı, efsanelerin fısıltılarının ne kadar etkili olduğunu gösteriyordu. Ama merak ve kanıtlama arzusu, korkularının önüne geçmeyi başardı. Derin bir nefes alan Armin, kararlı bir şekilde öne çıktı. "Hazırız," dedi, sesi yankılandı. Diğerleri de yavaş yavaş onu takip etti. Dokuz arkadaş, efsanelerin karanlık dehlizlerine doğru, bilinmeyene doğru ilk adımlarını att

Savcı ve asker hikayesidir aynı zamanda bir gerçek aile hikayesidir kitabıma bir şans verin lütfen