"Aklının ucuna oturup kendimi bekledim; gelmedim, gelmedim, gelmedim" CEMAL SÜREYA

Günlerini yemek yiyip, ilaç alıp, bahçeye çıkmakla geçiren Cemre'nin keyif aldığı tek şey bahçede bankı paylaştığı Dinçer'di.

1950'ler Türkiye'sinde, dünyaları isteyen bir genç kızın öyküsü. Nermin K. Arıkan, Galata Köprüsü'nde yaşamına son vermek istediği soğuk bir İstanbul gecesinde, daha evvel hiç tesadüf etmediği zengin, hoş bir kadınla karşılaşır. Kadın ona mani olmayı başarmanın bir yolunu bulur ve onu Üsküdar'daki köşküne davet eder. Gece boyu, aralarındaki çekinceye rağmen dertleşirler. Ancak Nermin, kadının köşkünde uykuya daldığı an korkunç bir gerçekle yüzleşir. Nermin birdenbire 1950'lerin Ankara'sına, hayallerini gerçekleştirmek üzere İstanbul'a kaçma hayalleri kuran 17 yaşındaki Rehiye Ağaçlıtepe'nin hayatına uyanır. O, Rehiye'dir. Ve yaşamı, en başından beri Rehiye'nin geleceği gördüğünü sandığı korkulu kâbuslarından başka bir şey değildir.

✨Ev arkadaşlığı✨ ✨Lise ve üniversite aşkı✨ ✨İkinci şans✨ Gökdemir ve Ülkü, lisede birbirlerine aşık olmuş ancak henüz sevgili bile olamadan yolları kötü ayrılmış iki gençtir. Yıllar sonra üniversitede yeniden karşılaşırlar. Ülkü lisans eğitimine devam ederken Gökdemir lisans üstü eğitimi için gelmiştir. Birbirlerinden hazzetmiyorlardır ve bir ortak tanıdık sebebiyle birkaç kez karşılaşırlar. Zamanla fark ederler ki; lisede kurdukları ilişkide paylaştıkları şeyler, aslında ikisinin de hayatında bazı dönüm noktalarına sebep olmuştur. Diyalogları ve tartışmaları onları sürekli geçmişe götürür. Ve tüm bunlar olurken gelişen şartlar birbirlerinden hazzetmeyen bu ikiliyi aynı evde yaşamaya iter. 01.07.2024

Şiirlerimi derlediğim bir kitap ✨️ Yazılan her satır bana aittir, izinsiz paylaşmayınız. Umarım seversiniz, oy vermeyi unutmayın.

Kardelen, hayatının en zor zamanlarından birinde, zihnini susturmaya çalıştığı bir gece, tesadüfen karşısına çıkan bir ressamın tablolarında kendini bulur; fırça darbelerinin arasında, kendi kayıplarının ve suskunluklarının izini sürer. Kardelen, Latif Bektaşoğlu'nun sanatındaki çağrıya tıkayamaz kulaklarını. Ona yazar, resimlerini saatlerce inceler, her detayında bir anlam arar. Fakat Latif sessizdir. Kardelen'in kelimeleri cevapsız kalır ama bu sessizlik bile Kardelen için anlamlıdır. Ona yazmak, onun varlığını hissetmek, bir alışkanlık haline gelir. Ancak bir gün, Kardelen ansızın sessizliğe gömülür. Onun yokluğu, Latif'in dünyasında tuhaf bir boşluk yaratır. Kardelen'in son mesajı Latif'in zihninde yankılanıp dururken, ilk kez o, sessizliği bozmaya karar verir. Bir kelime, bir cümle, belki de fazlasıyla gecikmiş bir karşılık... İşte bazı yaralar, sessizlikte iyileşir; bazılarıysa, sessizlik bozulduğunda kanaya kanaya iyileşmeye başlar... Orada yazıya dökülen kelimeler, onları yıllardır içlerinde taşıdıkları öfkenin, özlemin ve sancıların da içine sürükler. Kardelen ile Latif; işin içine yaşam, öfkeler ve sancılar girdiğinde bir küçük çıkmazda bulurlar kendilerini. "Ballı Badem" aşkın, kayıpların ve kendini yeniden inşa etmenin hikayesi. *Ballı Badem ismiyle yazılmış ilk ve tek kurgudur.