Kehanetlere inanır mısınız? Ya da aşka? "Aslında en iyi aşk, değil tanımak, hiç görmediğin kişiye duyulan aşktır." Der Orhan Pamuk. İşte bu yönüyle aşk, kehanetten ayrılır. Önceden bilemezsiniz aşık olacağınızı. Sezemezsiniz. Seçemezsiniz. Bir parçam haline gelen tarot kartlarım bile aksini söylerken kalbim delicesine onu istedi. Kapıldım rüzgarına. Savruldum ayazında. İşte o gün anladım. Aşk denilen illet, tüm kehanetleri önünde diz çöktürecek bir kudrete sahipti.

"Ehvenişer ne demek biliyor musun?" Diye sordum sesimi ifadesiz tutmaya çalışarak. Elleri ceplerinde camdan dışarıyı seyrediyordu. Gri gömleği, gerilen kasları yüzünden can çekişiyor gibiydi. Ne bana döndü ne de cevap verdi. Zaten vermesini de beklemiyordum. "Kötünün iyisi, demek. Tüm kötü seçeneklerin arasından en katlanabilir olanı seçmek demek." İşte o zaman geniş bedenini yavaşça bana çevirdi. Yorgundu. Belki benden daha yorgun. Ama o kadar güçlü ve heybetli duruyordu ki onun yanındayken kendimi güvende hissediyordum. Belki de o ehvenişer değildi. Elimde kalan tek iyi seçenekti. *** Tüm hikâyeyi anlatacağım. 8 Ağustos sabahı o ormana gittiğimde neler olduğunu. Normal bir yaşantıyı nasıl bir dalganın yutup ardından volkan ateşiyle taşlaştığını ve yetmiyormuş gibi yıldırımın o taşı parçalara ayırdığını. Hayatım paramparça oldu. Ve belki de yazabilmek için paramparça olması gerekiyordu. Bütün olmuş bir acının, bıçaktan parçalarına bakmam gerekiyordu. Tüm detayları görebilmem, gözümün önündekilerin aslında sandıklarımdan ibaret olduğunu anlamam. Ben kaybettim. Yenildim. Ama... Sonunda kazanan olacaktım.

❗18+ sahneler vardır şiddet içerir sevmeyen okumasın sonra gelip yorumlarda psikolog rolü yapmayın Bu kurgunun kendime ait olduğunu belirteyim sonra çalınmış ismi verilmesin İçine öfke hissi dolmuştu Nasıl yapardı bunu? Nasıl cesaret ederdi buna Esra onu bırakıp gitmeyi gerçekten göze almışmıydı? Esra onu gerçekten sevmeyi bırakmış mıydı? Kendini geçmiş nasıl çocuklarını yalnız bırakırdı? Ondan olan iki canı bırakıp gidecek kadar bıkmış mıydı kocasından? Ateşin kafasındaki düşünceler susmuyordu O sadece Esrayı istiyordu Belkide istemiyordu İçindeki duyguyu o bile bilmiyordu Ama Ateş şuan sedyede yatan karısından başka birşey görmek istemiyordu Ona iyi davranmasa bile karısının yanına gelirdi hep çünkü bilirdi Esra gidemezdi Esra kaçamazdı ondan Yapamazdı Onu yalnız bırakmazdı Çünkü Esra fazla iyiydi Fazla saf Fazla masum biriydi Çok zor şeyler yaşamış Şiddet görmüş Susmaya mahkum bırakılmış Korkak bir kadındı Esra Kocasından korkan Ateş bunun farkındaydı Ne yapacağını bu kez koskoca Ateş Özar bile bilmiyordu

"Hazır ol gelin hanım... En fazla bir saat sonra evleniyoruz. Ve karım olduğun andan itibaren sana ağlamayı yasaklıyorum... Çünkü sana hiç yakışmıyor." Bir gün, tanımadığı bir adamla evlenmek zorunda kalacağını söyleseler, gülüp geçerdi... Ama kader, Lavinia'yı tam da bu noktaya sürükledi. Kırık pusula... ve kırk bir günlük bir oyun. Gerçek suçlu kim? Kim hayatta kalacak, kim yok olacak? Her sayfa, sırları bir bir ortaya çıkarıyor. Ve unutma: Ölüm Çiçeği'nin laneti, seni izliyor... "Kırık pusula seni karanlığa sürüklerken, Ölüm Çiçeği kaderini belirleyecek."

24 yaşındaki kadın 1 çocuk annesi 4 yaşındayken yetimhaneye bırakılmış 20 yıl sonra gerçek ailesine bulursa hayatı nasıl olur hadi gelin hep beraber bakalım kitabıma şans verdiginiz için çok teşekkürler 🌼

Ailesini sadece bir gün gördükten sonra bir trafik kazasında kaybeden olanların öncesinde aile tarafından beş yaşında yetimhane verilen küçük kız Dilrüba. Kimsesiz olarak büyümek zorunda kalır. Peki ya herşey birer yalansa? Ufak bir sarsıntı bütün hayatını elinden almış olabilir mi? ✓ Unutulmuş Bağlar Başlama tarihi : 01/05/25

"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?" Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uzun uzun baktı denize. Sabrımı sınamak istercesine uzun baktı hem de ve sonunda yeniden bana dönebildi. "Hiç kimseyi," dedi kendinden emin bir şekilde, afalladım. "Neden?" Sordum, kadehinde kalan şarabını bir kerede içti. Boşalan kadehe odakladı bakışlarını. Uzun uzun düşündü. Gözünün ucuyla bana baktığında yüz ifadesi düzdü ama gözlerini yine saklayamamıştı. Gözlerinden anlaşılıyordu kederli olduğu. "Çünkü ben kimseyi kalbimde yaşatamam," dedi, bu cümlenin ağırlığı altında ezilirken acıyla yutkundu ve ekledi. "Benim kalbimde bana bile yaşam yokken, hiç kimseye olamaz."

HİKAYE DÜZENLENECEKTİR. DÜZENLENDİ YAZAN BÖLÜMLER DÜZENLENEMEMİŞTİR! 17.yaşım benim kabusum olmuştu. Beş yıl önce doğum günümde karşılaştığım, adam işkenceyi hobi haline getirmişti ve şimdi bana verdiği beş yılın dolduğunu ve beni karısı yapacağını söylüyordu.

Azra benden kaçamazsın. Boşuna saklanma bebeğim. Burada yalnızız ve sadece ben varım. Beni kızdırmadan çok ortaya. Yoksa olacakları biliyorsun. Saklandığım yerden çıkarsam yine beni o kafese kapatırdı. Eğer çıkarsam.. Ama belki de psikopatlarda sever.. sevilirdi.. +18 bölümler vardır. ❗Cinsel saldırı içerir. ❗İşkence sahneleri içerir. ❗İntihar unsuru vardır.

Bir sabah uyanıp olacaklardan habersiz acımasız bir mafya sizi kaçırmaya kalksa ne yapardınız? Birden bire peşinizde sizi öldürmek isteyen silahlı adamlar belirse? Peki, dönüşü olmayan bir yolda kaybolmuşken kendinizi Sosyopat bir adamdan kaçarken bulsanız? Bu travmaların hepsini atlatmaya yetecek tutkulu bir aşk, tehlikelinin ve sırlarla dolu geçmişinizin tam ortasından çıkıp ruhunuzu kuşatsa? Tüm bunları bir hafta da yaşayan Melodi, acımasız bir mafya tarafından kaçırılır ve hayatı tamamen değişir.