❝ Olgun bir akıl ile romantik bir kalbin aynı bedende olması ne büyük bir trajedi. ❞ • YAŞ FARKI, DADDY ISSUES •

Yürüyordum. Sonunda ne olacağını bilmediğim bir yola iyi olmak için çıkmıştım. Gerçi bana daha ne olabilirdi ki, bu hayat daha ne yapabilirdi bana? Artık acımaz dediğim canımı daha ne yakabilirdi? Arafta kalmış bir şekilde yürüyorum iyi olmak için çıktığım bu yolda kötülüklerle karşılaşma ihtimaline karşı yürüyorum. İçimdeki küçük çocuğun yavaş ve küçük adımlarına zıt bir şekilde yürüyorum. İçimdeki yangını umursamadan kendinden emin adımlarım takip ediyor birbirini. Bu yolun geri dönüşü olmayacağını bile bile yürüyorum. Ben içimdeki yangına sebep olan herkesi daha beter yakmak için yürüyorum. Artık eski ben olmayacağımı bile bile, korkularımı yene yene yürüyorum. ♠️ "Bu hamlenin sonunu biliyorsun, değil mi? Gerçekleri öğrenmelerini istiyor musun? Herkes gidecek, herkes! Gerçekler ortaya dökülecek ve hepsi kaybolacak." "Ben onlara inandım, güvendim. Peki ne oldu? Her şey bir yalan, hepsi bir oyunmuş meğerse. Benim duygularımı hiçe saydılar. Ama artık oyun yok! Eğer bu yolun sonunda bir şey kaybedeceksem, en azından geriye kendimle kalacağım. Her şeyi, her şeyi ortaya dökeceğim. Dönüşü yok, dönüşüm yok... Yandığım kadar değil, yakabildiğim kadar yakıcam!"

İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...

"Bir diğer yılan ise boynuma dolanıyordu. O keskin dişler etime saplandığı an cehennemi boylardım." "Fısıltılar beyninin içine sızdı ve bir şarkıya dönüştü." Yazdığım kısa hikayeleri topladığım bir kitap. Saygı çerçevesinde yapılan her türlü eleştiriye açığım. Keyifli okumalar(mitolojik yaratıklarla ne kadar keyifli okursanız artık)

...

Lâl Soykan, babası tarafından yıllar boyunca 'Keskin Pençe' örgütüne karşı gizli tutulmuştur. Fakat abisi olan Valentinler soyunun varisi Atlas Soykan'ın ihanet uğruna öldürüldüğünü duyan Lâl, türkiyeye gelerek, yıllardır herkesten gizlediği kimliğini ortaya çıkarıp Keskin Pençe örgütünün bir varisi olduğunu açıklar ve örgüte girerek abisini kimin öldürdüğünü bulmaya çalışır. Fakat unuttuğu bir şey vardır. Abisinin ihanet ettiği, Petrosova soyunun varisi; Yekta Volga Petrosova... Peki bu yolda iki düşman mı olacaklardı, yoksa ikiside birbirlerinin açtığı kapılarla birlikte intikamlarını mı alacaklardı? ♤ Dudaklarımızın arasından çıkan nefeslerimiz yüzlerimize çarpıyordu. Nefesimi tutmuş ona bakarken gözlerimde keskin bir bakış vardı. "Unuttun mu Petrosova... Mesefeler intikamlarımızı alana kadar sürecekti?" Dediğim bir fısıltı şeklinde konuşuyordum. Beni büyük bir dikkatle dinlerken, huysuzca yüzüme düşen siyah saç tutamımı sakince kulağımın arkasında doğru taradı. Daha sonra ise yakıcı bakışları geri mavilerime tırmandı. Ela gözleri tehtitkar bir şekilde kısıldığında büyük eli, açıkta kalan bacağımı okşuyordu yavaş yavaş. "Hm..." dercesine bir mırıltı çıkardı Yekta. Yüzünde alaycıl bir ifade vardı. "Öyleydi Soykan... Ama konu sen olduğunda o mesafeleri sikerim çok iyi biliyorsun."