Yazlığa yeni gelen ailenin oğullarından birisi ilk geldiği günün gecesinde deniz kenarında ağlayan kıza müzik çalar bırakır. ~ Gece yarısı deniz kıyısında ağlarken bir anda yanına bırakılan müzik çalarla şok olan sonrasında etrafına göz atarak gözyaşlarını silen Yakamoz. Bu derin sularda bizimle yüzer misiniz?

İnsanlar cennete uzak, cehenneme yakındı. Cehennemin Kıyısında yürüyorlardı. Her yalanlarıyla, her günahlarıyla. İnsanlar yer yüzünde şeytandan kaçardı, çünkü bilirdi ki şeytanın ve kötülüğün onlara verebileceği tek ışık ateşin ışığı olurdu. Cehennem yer altındaydı, azaplarla ve günahların bedelini ödemek zorunda olan insanlarla doluydu. İnsanlarda oradan korkuyordu, oradan kaçıyordu. Asıl garip olan ise insanların şeytandan kaçmasına rağmen sığındığının yine şeytan olmasıydı. Yer altı ve yer yüzü birbirine bağlandığında ise herkesin öncelikli korkusu oydu... Bu hikayenin bir gölgesi bir de avcısı vardı. İkisi de Şeytanın hizmetkarıydı, görevlerini yapmadıklarında herkesin korktuğu o ateşe girmiş, cehennem azabını tatmışlardı. Bu acıyı duyan ve hisseden yer yüzünde ki tek insan ise ben olmuştum. Onların yer altında yandığı ateşte, ben yer yüzünde yanıyordum.

Bir savaşında sonunda herkes sıfırdan başlar. Sırlar açığa çıkmayı bekliyor ve ihanetten kaçış yok. Sena Gökyel, hukuk öğrencisi. Adaletin peşinde ama kimin gerçekten suçlu olduğunu anlamak sandığından daha tehlikeli. Emir Sayer, Hava Harp Komutanlığı'na bağlı bir askeri pilot. Gökyüzünde savaşan, yere indiğinde azılı bir suçlu olarak aranan Saruhan Gökyel'in, izini sürerek intikam peşinde koşan biri. Ve bu hesaplaşma yarım kalmış bir geçmişe dayanıyor. İhanet, savaş ve adalet birbirine karışırken, en büyük çatışma kalplerde yaşanacak. Ama bu savaşta kimse masum değil. Aşk, en büyük silah olabilir.

Bir operasyonla kesişen yollar, üç kurşunla başlayan tanışma, ardı ardına gelen sırlar... Aşkları bir savaş alanı gibi: her temas tetikleyici, her bakış bir çatışma. Ve bu savaşta sadece kalpler değil, hayatlar da tehlikede. "Pinhan", aşkın, geçmişin ve silahların gölgesinde doğduğu sarsıcı bir hikâye.

Bir elveda bile ağır gelirmiş, Terk edilmiş tüm yüreklere. Ki bazı elvedalar, Dile getirilemezmiş; Çünkü gözlerden anlaşılırmış bazı vedalar, Gözyaşları, kalbinden akarmış bazı insanların. Gitme, diyemezlermiş, Kimsenin dilinden dökülmezmiş veda sözleri Ama bir gün yağmur yağarmış, Şimşek çakarmış; O gün tarih tekerrür edermiş. Bazı insanlar, bir kimsenin bile hiç kimsesiymiş. Göğün mahzun çocuklarıymış, göğe bakarlarmış; Bu yüzden yağan yağmur onların hıçkırıklarıymış, Çakan şimşek onların haykırışlarıymış. Bu yüzden hep susarlarmış Ve yine susmuşlar. -Kumsal Korkmaz, aldığı büyük risk ile beraber ailesini, servetini, en çok da eski kendisini geride bırakıp bir plan kurar. Yakın dostunun ihanetine uğrayınca kendisini tanımadığı bir adamın peşinde, daha sonra da daha önce hiç karşılaşmadığı bir mekânda bulur. Kumsal Korkmaz, hiç girmemesi gereken illegal bir cemiyete girmiştir. Wattpad'de Sitansel Cemiyeti ismiyle yayınlanan ilk kitaptır. Kelime tamamıyla şahsıma ait uydurma bir kelime olduğu için TDK'de anlamı yoktur. Keyifli okumalar ❤️

Türkiye'nin en iyi üniversitelerinin birinde Kimya yüksek lisansı yapan Nil ve Ozan, yıllarca birbirlerinden daha iyi olmak için çabalayan iki öğrencidir. Çocukluktan gelen rekabetleri günden güne harlanmış, hiç sönmemiştir. Bir gün örnek aldıkları bir hocanın hayatlarına girişim ikilinin hayatını kökten değiştirecektir. Uluslararası bir araştırma merkezinde staja başladıkları sırada öğrendikleri şeyler, aralarındaki rekabeti buza dönüştürürken beyazı ve beyaz önlüğünü seven Nil'in üzerine kan sıçrar. "Hiçbir şeyim değil," dediği Ozan'la bir suç ortağı olurken hayatları tepetaklak olur. Ya da onlar öyle sanmaktadır. Onlar iki cambazdı. Bir ipte oynamaya kalktılar. Biri diğerine hep inmesini söylüyordu. İnen olmadı. Ama bir gün o ip kesildi. Kimin kestiği ise belli değildi. Düşen oldu, ölen oldu, hayatta kalan da oldu. Tür: Bilimkurgu, Gizem, Gerilim İçerik: Akademik rekabet, gizem, sır, huysuz erkek-huysuz kız ilişkisi, üniversite ve laboratuvar ortamı, suç, aksiyon, distopik detaylar

Gecenin bir kuytusunda, yarı ölüm halinin pençesinde gerçekleşti kehanet. Yeni yaşamı lanet gibi bahşedildi kadına. Sol kaburgasında, kalbinin hemen üstüne işlendi lanetin emaresi; gövdesi kuzguni siyahı, kanatları safir mavisi bir kelebek... "Tenim, tenine Feraşe..." Bu isimde yazılan ilk ve tek kurgudur, çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

BU BİR ASKER KURGUSUDUR. "Sen nasıl özel kuvvetsin ya? Mayına bastım diyorum. Kasaturayla falan imha etsene yüzbaşı!" Bir yandan da hönkürerek ağlıyordum. "Kal böyle de aklın başına gelsin. Belki akıllanırsın ağlayan bela." Ağlarken küfrettim."Senin gelmişini geçmişini..." Beni durdurup sırıttı. "Sana yardım edecek yegâne kişi benken küfür mü edeceksin?" Telaşla bağırdım. "KÜFÜR YOK! VALLAHİ BİLLAHİ TİLLAHİ YOK!" "Tamam sus artık kızım ya! Yardım edeceğim." Bu sefer de sevinçten ağladım. "Şimdi ne yapacağız komutan. Sen benim yerime bassana şuna ben yoruldum." Yere bakmadan parmağımla işaret etmiştim mayını. Hayretler içerisinde bana baktı. "Yok yok ben gidiyorum. Dünya için bu iyiliği yapmam gerekiyor." "Ölüme mi terkedeceksin beni?" "Tek seferde anlamana sevindim." Arkasını dönüp gidecekken durup hala zırlayan bana baktı. "Neyse sana ufak bir kıyak yapayım. Sakın ayağını oynatma. Yoksa uf olursun. Hadi rastgele." Yürümeye başlamasıyla ağlayarak tek bir cümle çıktı dudaklarımdan. "ANNEMİ İSTİYORUM BEN!" *. *. *. Yüzbaşı Cihangir Demiralp. Pilot Teğmen Devrim Işık Uluöz.

"Bu bir Milat, Kıyamet." *** "Tatlı dile, güler yüze Doyulur mu, doyulur mu?" Sesli kahkahalar eşliğinde Neşet Babaya eşlik ediyordum, rakı bardağını kafama diktim ardından gözlerim karşı masaya kaydı. Dirseklerimi masaya yasladım, elimdeki rakı bardağını masaya indirdim usulca. Geldiğimden beri bakışları bakışlarımdan ayrılmayan adama gülümsedim nazlı nazlı. Daha sakin ve yumuşak ve sessiz çıkmaya başladı sesim, "Aşkınan bakışan göze Doyulur mu, doyulur mu?" Kollarını göğsünde bağlamış, bal gözlerin sahibi bana cürretkar bakışlarla bakmaya devam etti, bir ara dudağının köşesi kıvrılır gibi oldu yanımda oturan insanlar umurunda değildi o kendinden emindi. Geceyi onun kollarında bitireceğimden emindi. *** Hikaye tamamen kurgudur. Gerçek olay ve kişilerle alakası yoktur.

"Işığa ulaşmak için önce karanlıktan korkmamayı öğrenmen gerek. Çünkü şafak karanlığın içinde. Karanlıktan uyan, gözlerini aç, geceyi terk et, şafaktan kaç." ☼ Çeyrek Vurgun Serisi'nin birinci kitabıdır.