İnsanların içlerinde barındırdıkları enerji miktarı hakkında bilgi veren göz renkleri aynı zamanda onların kaderini de belirliyor. Göz renginin her şeyi belirlediği bu diyarda sefilliğe sürüklenmiş bir gencin hikayesi. Sandara ait olmadığı topraklarda dedesiyle birlikte yaşamaktadır. Yokluğun ve sefilliğin habercisi olan açık kahve göze sahip olan insanlarla birlikte bir koloniye kapatılmıştır ama o bir yeşil gözlüdür ve bu gerçeği herkesten saklamak zorundadır. Bu yüzden göz renklerini değiştirmektedir ve kendini bekleyen kaderine her şeyden habersiz adım adım ilerlemektedir.

Küçük bir mahallede babasından başka kimsesi olmayan Derinin hikayesini hadi beraber okuyalım

"Merhamet duygusu olmayan bir melek gibi Ayağa kalk ve bir efsane ol Şimdi orada duruyorsun, bana gülümsüyorsun. Gözlerin, gerçekleşecek olan kehanetten habersiz, masumca bakıyorlar bana Ama bir gün gelecek ve uyanacaksın, görmeye başlayacaksın O zaman geldiğinde sırtındaki kanatlar sana göklere çıkmanda rehberlik edecek Kaderimiz savaşabileceğimiz bir şey değil, yinede bir gün tekrar bir araya gelebileceğimizi umuyorum Ben asla cennete yükselmeyebilirim ama sana olan aşkımın devam edeceğini biliyorum." ⋆✴︎˚｡⋆ Dünyanın ve insanlığın sonunu gelmişti. Bu kutsal son, yüz yıllar önce başlamıştı fakat tamamalanamadı ve dünyanın sonunu getirmesi gereken melekler yenildi. Ölü bedenlerinin parçalarından ağaçlar yükseldi ve orada yaşayanlar uzun ömürlü, doğayla iç içe yaşayan meleksi güzellikteki elfler doğdu. Kanlarının aktığı topraklar lanetlendi ve kurudu, oralarda orklar ve goblinler doğdu. İnsanlıktan uzak görüntüleri, kana susamışlıklarıyla bilinen vahşi yaratıklar... Ruhları ise paramparça oldu ve dört bir yana saçıldı, binlerce farklı bedende doğdular, başta o bedenlere "ilahi elçi" denildi. Fakat geçen yüzyıllarda içlerindekinin melek emaresi olduğu unutuldu ve "büyücü" oldular. Seçilmiş kişilerdi. Görev yerine getirilmeli, melekler eski formlarına ve hatıralarına kavuşup dünyayı yok etmeliler. Bu kitap, kıyametin içerisindeki bir aşkın öyküsü. 🎐 Apokaliptik isimli ilk kitap

Kendini başka bir dünyada olduğuna inandıran bir kadın, Sevdiği kadının hatıralarına kavuşması için her yola başvuran bir adam, Ve her şeyin farkında olan bir ejderha...

#Osmanlıya ait bir kurgu! Arkeolog olan kumsal demirkan,görev aldığı bir kazı çalışmasında, siyah ve kırmızı renklerinden oluşan bir taç bulmasıyla kendisini osmanlı döneminde bulur... Sadrazam olan tuğrulla tanışır,peki kumsal başına geleceklerden haberdar mı?peki geri dönmek onun elinde olsa dönmek ister miydi?hayatının aşkını osmanlı döneminde mi bulacak? "Gitmem mi ister miydin?" dedim titreyen sesimle,nolur yanıltma beni. Bana uzun uzun baktı, aşık olduğum gözlerine baktım, "Öyle bir ihtimal varsa da,onu aklıdan çıkar hatun,çünkü izin vermiyorum." dedi,keskin sesiyle. Yazım tarihi; #31.03.2023# BİTİŞ;#19.05.2023# (KİTAP BANA AİTTİR.YAYINLANMASI VE KOPYALANMASI DURUMUNDA GEREKLİ YERLERE BAŞVURULUCAKTI!)

Tamergndgn: Bana yardım edeceksin. Alizebrk: Hayır. Tamergndgn: Bana yardım et. Alizebrk: Yok. Tamergndgn: Bakar mısın lütfen? Alizebrk: Yok, bakamam.

Meşe gayet sıradan bir hayata sahipti. Ta ki kendini entrikalarla dolu okuduğu bir romanda bulana dek... Tabi ki hikayenin asıl kahramanı, güzeller güzeli Ashley olmamıştı. Bu fazla iyimser olurdu sanırım. O elbette romanın kötü ve imparatora aşırı derecede takıntılı karakteri leydi Efran'dan başkası değildi. Ah, tahmin edersiniz ki kendisi ölüme mahkumdu. Tabi ki ölümü aşık olduğu imparatorun elinden olacaktı. O celladına aşık olmuştu. Ama her şeyi kaybetmiş değildi. Elinde okuduğu roman sayesinde paha biçilmez bilgilerle bu dünyaya düşen Meşe, celladıyla düşman olmak yerine iyi biri rolüne bürünmeye karar vermişti bile ama asla tahmin edemeyeceği duygular kapısını çaldığında bu kararlı duruşu nereye varacaktı, orası tartışılırdı. O halde webtoon tadındaki bu hikayeye hoşgeldin! "Söylesene. Bu yeni taktiğin mi?"diye sordu karşıya bakarken. Kaşlarımı çatarak baktım. "Neden bahsediyorsunuz majesteleri." Vücudunu bana döndürdü ve "Böyle umursamaz olman ve güçlü durmaya çalışman. Beni etkilemek için yeni bir taktiğin mi?"diye bitirdi cümlesini. Ona şaşkınlıkla baktım. Bu adam su egosundan ne zaman vazgeçecekti? "Size defalarca söyle-..."diye uzun bir nutuk çekmeye başlayacaktım ki belime konan elle konuşamadım. Prens belime koyduğu eliyle beni yavaşça kendine yaklaştırdı. Kendisi de iyice bana sokulurken yüzüme doğru fısıldadı. "Eğer öyleyse..." Sustu. Bir süre gözlerimin içine baktı ve devam etti. "Eğer öyleyse kesinlikle işe yarıyor." Söylediği kelimelerle kalbim yine aynı şeyi yaptı. Hiç olmaması gereken biri için hızla çarpmaya başladı.