•Gerçek kişi, kurum ve kuruluşlarla alakası yoktur.* •İlay Soykan, ansızın kapısını çalan kanlar içindeki adama hiçte yabancı değildir. İnşa etmeye çalıştığı geleceğinin geçmişinden bir farkı olmadığını kanıtlar nitelikte ki o an, beş yıldan sonra geri dönmesi için mecburiyettir. Abisinin intikamı için geri dönen İlay Soykan, ansızın tanıştığı bir adam tarafından babasının Kuytu'nun Dominus'u olduğunu öğrenir. Bütün şeytansı ruhlu insanların kendilerine kurban ettiği hayatlarla oynadığı kumarların adresi olan Kuytu'ya dahil olur. Kurban mı olacaktı, kurban mı edecekti? 2020 yılında geçen bir Mafya Kurgusudur,

❝Sevda bazen kavgayla değil vazgeçişle başlar. Bir kurşun bir göğsü bir kez delebilir, şayet ölüm değilse hissettiğin; bil ki, sevdaya boyun eğmişsindir.❞ Cumhuriyet savcısı olan Dila Saye Pekkaya, bir gece kız kardeşinin kaybolmasıyla onu ararken sokak kenarında kardeşinin tacize uğradığını görür ve Gölge mahlasıyla bilinen Yarukel isimli çetenin lideri, kızı kurtarmak için tacizciyi öldürür. Savcı Dila Saye Pekkaya, mesleğine ihanet edip kardeşini kurtaran adamı koruyacak mıdır yoksa Gölge'yi adalete teslim mi edecektir? ❝O benim idam ipimdi, bile bile ona asılmıştım.❞ Bu isimle yayınlanan ilk kurgudur.

Sezen Aslanoğlu'nun zarif boynu canından çok sevdiği abisi ailesinin saadeti için husumetli ailenin oğluyla evlenmesi gerektiğini söylediğinde ilk kez eğilmişti. Ailesi için üzerine düşen sorumluluğu kabullenmişti ta ki evlenmek zorunda olduğu adamın onu mahveden eski sevgilisi olduğunu öğrenene kadar. Ne yapacağına dair hiçbir fikri olmasa da ne yapmayacağını adı kadar iyi biliyordu. O adamla evlenmeyecekti. Sezen bu evlilikten kendi iradesiyle kurtulamayacağını ve tek çıkar yolunun kendi kontrolü altında yapacağı bir anlaşmalı evlilik olduğunu fark ettiğinde, kartlar yeniden dağıtıldı. Aradığını buldu. Abilerinden borç alıp sırra kadem basan ve aylarca bulunamayan adamı. Kenan'ı. 🖇️ "İndir o silahı abi." Abim beni dinlemeden Kenan'a kilitlenmişken sesimi yükselttim. "Abi indir dedim!" Metin abim kaşlarını çatıp öfkeyle konuştu. "Sana ne oluyor Sezen, geç içeri." Aldırmadım, ona bakmadım bile. "O silahı beline sok ve namluyu indir Oktay, sevgilimi öldürmeyeceksin." "Ne?!" "Ne?!" Omuzlarımı silktim. "Sizi ben tanıştırmak istiyordum fakat siz elinizi çabuk tutmuşsunuz." Abilerimin bakışları üzerime dönmüşken gelen o şaşkın "Ne?!" sesiyle birlikte sinirle gözlerimi yumdum ve üçümüz de ona baktık. O ise bana bakıyordu. Tebessüm ettim. "Sorun değil aşkım," Dedim ölmemesi için beni anlayıp ayak uydurmasını umarak. Hayatlarımızı kurtarmaya çalışıyordum fakat yardımcı olmuyordu. "Bugünün geleceğini biliyorduk artık numara yapmana gerek yok. Buraya kadarmış." Abilerimin şaşkın bakışları karşısında gerçekten zevkle sırıttım, bu kez şaşırtma sırası bendeydi. Son kozumu oynuyordum ve bu kez, elim her zamankinden güçlüydü. Kenan'ı bulmuştum. "Şimdi sevgilimi mezarından çıkarın. Konuşmamız gereken şeyler var."

Duru Erdem, bir zamanlara damgasını vurmuş ünlü voleybolcu Gökalp Erdem'in ikiz çocuklarından biridir. Yirmi iki yaşında, üniversite öğrencisidir. Güzel giden hayatının orta yerine düşen sahte bir ilişki onu tüm Türkiye'nin magazinlerden takip ettiği biri haline getirir. Ama sahte bir ilişkiyi yürütmek sandığı kadar kolay değildir. Üstelik ilişkinin içerisindeki diğer kişi babasının seneler önce keşfedip futbola kazandırdığı, lise çağlarındayken ilk kalp kırıklığının sahibi Asil Ulukan'dan başkası değilken hiç kolay değildir. Çünkü aşk, o ne kadar sınır çizerse çizsin tüm sınırları ihlal edecek kadar güçlüdür.

"Ya kimsin sen? Amacın ne senin, derdin ne? Ne yapmaya çalışıyorsun anlamıyorum." Hıçkırıkların arasından zorlukla konuşurken başımı kaldırıp yüzüne baktım. Bakışları garipti. Az önce birini öldürmemiş gibi, masum bir adammış gibi. Üzülmüş gibi. "Benim derdim sensin." Uzanıp kolumu kavradığında hiçbir şey yapamadım. Kilitlenmiş gibi yalnızca onu izliyordum. Kolumu kendine çektiğinde gözlerini benim gözlerimden çekip koluma odaklandı. Kapüşonlumu sıyırıp kolumdaki kesiklere baş parmağıyla dokunmaya başladı. Tek tek hepsinin üzerinde parmaklarını gezdirirken ne yaptığını anlamaya çalışıyordum. "Benim derdim bu kesikler. Benim derdim bu kesiklerin, bu yaraların sebepleri. Bazen yaraları iyileştirmek için sebebini yok etmek gerekir. Yara bantları fayda etmez, merhemler bile iz bırakır. Ama sebepler ortadan kalktığında yaralar artık acımaz, sızlamaz hiç."

"Zehri altın bir kadehe doldursan da içeni kurtarmaz, sadece acıyı parlatır."

Nefesimi üflediğim zehirli notalar, müziğimi kanlı bir melodiye boyadı.

❝Babamı benden alan Babil, bir gün benim olacaksın.❞

Yaşadığı acı kayıptan sonra kendine tek bir hedef belirleyip onun uğrunda savaşan Güneş Kor, başarılı bir avukat olduğunda hiç çiğnemeyeceği bir kuralı olduğunun daima bilincindeydi. Bu dünyada iki taraf vardı: iyiler ve kötüler. Güneş her ikisiydi. Ama zalim değildi. Ansızın gelişen bir dava Güneş'in üstüne kaldığında, kuralları ihlal edilmişti. Henüz bilmediği şey şuydu: bu dava yalnızca müvekkilinin değil, kendi hayatının da seyrini değiştirecekti. Ve kurallar bir kez çiğnendiğinde, geri dönüş olmayacaktı.