Bizim hikayemiz yıllar önce başlamıştı. Bir gölün kenarında her şeyden habersiz oynarken şekillendi kaderimiz.Bir hayaldi,bir umuttu ve bir bekleyiş... Yıllar sonra birbirlerini bulan siyah bir mürekkep ile beyaz bir sayfanın hikayesidir.

Sizce hayat nedir? Yaşadıklarınız mı, hayalleriniz mi? Bana göre hayat kavramlardan ibaretti. Herkes kendine en uygun olanı seçer ve kendini ona adardı. Doğum ve ölüme biz engel olamazdık ama büyümemizi bizim seçtiğimiz kavramlar şekillendirirdi. Bu kavram kimisi için başarıyken kimisi için aşktı. Özgür ÖZSOY, içinse özgürlüktü. Tabii ailem bunu Sorumsuz'luk olarak adlandırıyorlardı.

"Kitap okuyorum sessiz olur musun?" "Benim yüzümde mi yazıyor cümleler?" "Hayır, kitap baştan aşağı sensin. Tozlanır diye diğerlerinin yanına koyamadığım, benim kadar özenli bakamazlar diye başkasına vermekten korktuğum, biter diye okuyamadığım, sonunu deli gibi merak ettiğim en güzel kitabımsın. Yüzlerce kitap okudum: ruhum en çok sende dinlendi."

Hayattan soyutlanmış ve tüm beklentisini kaybetmiş ucubelerin aslında insanlığın tek umudu olmasının hikayesidir.

Annesinin doğumda öldüğünü sanan Hira peşine düşen sapığından kurtulmak için rol yaptığı çocuğa aşık oldu. Hayattaki tek öncelikleri bira, uyku ve kadınlar olan Barış hayatındaki tek masum şeye aşık oldu. Yaşanmışlıklar, anılar, dostluklar, verilen sözler ve hayaller... Tüm bunların birer yalan olduğunu öğrendiğinizde siz yine sevdiğiniz adama gider miydiniz?